Gea R schreef op woensdag 7 april 2010, 9:50:
> Karen Koomans schreef op maandag 5 april 2010, 11:19:
>
>> van lennep schreef op zondag 4 april 2010, 21:22:
>
>>
>>> Besef wat je doet , wat je aanleert , en dat is niet eenvoudig , en geen
>>> kleuterniveau , sorry Egon.
Zal proberen n.a.v. volgende uit te leggen hoe ik het kleuterniveau bedoel.
>> Mee eens. Als iedereen de basis clicker-oefeningen als kleuterniveau zou
>> ervaren, dan zouden er niet zo veel mensen stoppen met clickertrainen
>> omdat ze al snel concluderen dat het hen niet lukt. Of - erger - omdat ze
>> concluderen dat clickertraining voor hen niet kan, omdat hun páárd dat
>> niet kan.
Deze conclusie is te makkelijk. Dezelfde mensen beginnen en stoppen met van alles en nog wat, zodat dit op zich niet zoveel zegt.
> Enerzijds is
> clickeren geen natuurlijk fenomeen.
Juist wel. Het is een ritualisering, de extractie van wat verweven in totaalgedrag niet opgemerkt wordt.
Met klikker licht je één aspect uit een totaal; je communiceert "DIT, wat je NU doet, wil ik vermeerderen".
> Je vraagt iets, en beloont wanneer je
> het gevraagde verkrijgt. Paarden gaan in hun natuurlijke omgang met
> elkaar toch gebruik maken van lichaamstaal en niet van beloning.
Kijk nog maar eens goed. Beloningen zijn inherent aan lichaamstaal. Er is, als het om effecten van onderling gedrag en communicatie gaat, geen ontsnappen aan "skinner"
> Uiteraard zijn wij geen dieren en kunnen nooit op dezelfde manier
> interactie aangaan met een paard als een mede kuddegenoot, maar is
> lichaamstaal niet de meest herkenbare manier om met een paard om te gaan,
> zonder telkens met eten te moeten belonen. Mijn paarden worden ook
Met eten belonen is voor mensen makkelijker en veel nauwkeuriger toe te passen dan met paardse lichaamstaal die ze niet beheersen omdat ze geen paarden zijn. Het maakt echter aan het eind van de rit niet uit waarmee beloond wordt en je MOET helemaal niets.
> beloond. Soms met een snoepje, vaak met een krabbel en vinden dit ook
> fijn. Ik wil hier eigenlijk nergens mee naartoe, maar ben er de laatste
> tijd veel over aan het denken. Ik heb al mooie resultaten gezien van
> paarden die met clicker zijn getraind, maar eveneens van paarden die op de
> Parelli manier zijn getraind of een andere methode.
Met zien alleen kom je niet verder in begrijpen. Kijk nog een keer, en nog een keer, en probeer te analyseren wat er nu wérkelijk gebeurt. En wat veroorzaakt nu precies dat wat gebeurt?
Dat nauwkeurige waarnemen, hoe onderling gedrag werkt... inderdaad, dat vind ik allang geen kleuterschool meer. Ik denk zelfs, dat wanneer de wiskunde van gedrag begrepen wordt, dat door te trekken is naar de wiskunde van evolutie zelf.
Het draait allemaal nmm om het begrijpen. Klikker leert op het meest basale niveau dat ik kan bedenken, "gedrag en communicatie" begrijpen. Daarom vind ik het "kleuterschool".
Op het moment dat je op school "1+1=2" leert hoeft daar immers ook niet direct bij verteld te worden dat dit nogal wat voorwaardelijkheden mee brengt met als eerste dat de eenheden waar je mee rekent tot een compatibele verzameling behoren
> Ik denk dat vele mensen stoppen met iets omdat ze er in het wilde weg mee
> beginnen, zonder de basis te beheersen. Dit geldt voor zowel clicker, als
> eender wat. Als mensen onmiddellijk succes ervaren,werkt het en gaan ze
> er mee verder. Zo niet, stoppen ze ermee.
Het onmiddelijke effect dus van wel of niet beloond worden
Met het belang van "de basis beheersen" en vooral ook die basis begrijpen ben ik het helemaal eens uiteraard. Klikker laat de basis van gedrag zien als geen ander.
Het valt mij op dat juist beginners vaak veel te ingewikkelde dingen willen. Dat gaat automatisch omdat ze geen weet hebben van de ingewikkeldheid van de processen maar die, vanuit het dagelijks leven, voor gegeven aannemen.
Anderzijds stopt de "klikkerles" meestal bij de simpeler associaties, terwijl die associaties nu juist het begin van totaalgedrag zijn en daar een historie aan verlenen.
Kortom, er is nog een lange weg te gaan
Warboel
