Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 8:53:


Toen was jij, denk ik, nog heel erg jong hé?
Wat vinden jullie van het volgende? Jonge kinderen doen gewoon hun ding. Denken niet na, worden niet beperkt met allerlei kennis, zijn niet overal mee bezig, maar doen voornamelijk. Als je ouder wordt, wordt je lastig gevallen door je hoofd. Je doet minder met je lichaam, ziet overal gevaren. Gevolg: je gebruikt je lichaam niet. Volgens mij moet je een manier zien te vinden dat je je hoofd eventjes buiten spel kan zetten en je lichaam moet laten "denken". Snappen jullie het nog een beetje wat ik probeer te zeggen? Volgens mij is dit het probleem wat je ondervindt als je op latere leeftijd leert paardrijden. Of sla ik de plank volledig mis?

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:30:


nee, helemaal juist
gelukkig heb ik mijn basis jong gelegd
speelt ook nog mee : het hebben van kinderen (niet alleen bij vrouwen)
maar ook het hebben van bv een eigen zelfstandige beroepsaktiviteit
maw. hoe meer verantwoordelijkheid er op je schouders rust
en hoe meer je voor je eigen vangnet moet zorgen
hoe meer je hoofd gaat meespelen
vooral bij het inrijden van jonge paarden

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:30:


Ja, hoor heel goed zelfs Op mijn fotoalbum op de website zie je onder eigen dieren mij op Sheba. Een piepkuiken was ik . Neen echt, maar ook mensen die als kind de wereld aandurfden te paard, gaan toch anders nadenken en bewegen op een paard met ouder worden. Ik ben belange niet meer zo onbezonnen en flexiebel als toen (de spontaniteit in het geheel is anders). Maar toch hebben we zeker en vast een paar stapjes voor op jou op dit moment. Maar zoals ik eerder al zei Anja: het komt wel helemaal goed met je. Daar ben ik van overtuigd Er was in mijn piepkeuken jaren een dametje, Jenny, bij ons op stal die in haar 50-iger jaren is beginnen paardrijden. Ik heb haar gekend tot op haar 76ste rijdend te paard, wat inmiddels een pony geworden was. Het vorige paard sloeg heel veel op hol, hetgeen voor haar geen probleem was. Echter toen het paard overal de weg naar huis kende, was het niet meer zo plezant. Op het laatste moesten we haar erop en er weer af helpen, om haar beugels niet te verlieren had ze deze met elastiekjes aan haar voeten bevestigd, ze zat behoorlijk scheef (had ook reuma) op haar Malibaud op het laatste, maar jezus wat een lef en wat een plezier hebben we samen beleefd met haar. Niets hield haar tegen! Wij draaiden allemaal terug op hol geslagen door een bende racende struisvogels en zij ging er gewoon doorheen. Ze zat eerder aan de bar dan wij, want wij gingen allemaal blokje rond. Van gestalte was zij klein, maar ze was van geen kleintje vervaardigd
Ik heb veel van haar opgestoken, heel veel zelfs.

Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:57:


waarschijnlijk was ze wel door een kleintje vervaardigd
maar bijlange niet van een kleintje vervaard...

Peter Donck schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:57:


Ja, een been breken voor zelfstandigen (neem nu mijn beroep) is echt niet wenselijk. Ik zou graag Amaroc goed leren springen, maar het is me met hem net iets te riskant. Hij vertrouwt zichzelf ook niet. Dus denk ik maar, hetgeen niet moet, hoeft ook niet. Vroeger dacht ik juist omgekeerd.
Toch probeer ik dat gevoel wat van me af te zetten omdat je dan teveel van je spontaniteit verliest. Het ligt dus somewhere in between

Cindy Helms schreef op dinsdag 13 april 2010, 10:00:


Of zoals ikzelf, nu al drie weken out met gebroken ribben, plus wat longproblemen door een rotschop van een jonge merrie.
Een zegen als bekapper hoor!

Koen

Koen Theys schreef op dinsdag 13 april 2010, 10:15:


Dat noemen ze dus risico's van het vak , auch

Peter Donck schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:59:


just!

Ai Koen , das zeker niet lekker, ken het.....
Toen ik jong was kon ik ook ,niet gehinderd door enige kennis, overal opstappen en ermee weg rijden.
Ik denk dat de ervaringen in het leven, zelf aantal ongelukken gehad en aantal mensen van mijn leeftijd weggebracht en nog wat ongelukjes met de paarden, mijn angst getriggerd hebben....
En hoe je je ook voorbereidt, op spannende momenten komt het gewoon boven en heb je weinig controle over die angst....Adem laag...ontspannen...herhaal...herhaal...
Gewoon omdat je beseft hoe kwetsbaar je bent

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 april 2010, 9:30:


Schijnt ook met bewegingspatronen in je hersenen te maken te hebben. Als je op jonge leeftijd leert paardrijden wordt de beweging ervan een automatisme in je hoofd. Op oudere leeftijd ben je in het nadeel omdat het geen automatisme meer wordt. Mijn ervaring als lesgever is dat 'ouderen' (40 plus, sorry) over het algemeen nooit dat automatisme meer kweken. In praktijk komt het erop neer dat zij nooit zo goed zullen leren rijden als iemand die op 10 jarige leeftijd begon. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Sorry Anja, waarschijnlijk niet wat je wilde horen

Tuurlijk ben je ook voorzichtiger, meer bewust van de gevaren. Een jong kind heeft dat niet, die zijn spontaner maar zien risico's dan ook niet. Weer een van de redenen dat ik vind dat kinderen spelenderwijs moeten kunnen leren rijden veilige, niet te grote op ponnies en niet op paarden.

Groet, Pien

Cindy Helms schreef :

Pfff, breek me de bek niet open.
Ook nu ik weer eens half kreupel loop van de rugpijn ('t gaat vandaag ietsje beter); het werk gaat gewoon door als je zelfstandige bent.

Iemand in loondienst of een vrijwilliger meldt zich ziek bij een verkoudheidje en wij gaan maar door.
Niet altijd goed hoor, ik ben er niet trots op want ik vind dat ik mijn lijf soms gewoon loop te slopen. Veel liever had ik plat gelegen nu, maarja, dan komt er geen geld binnen he....

Voordeel is dan wel weer dat ik nu lekker het zonnetje in kan en mag genieten van het mooie weer terwijl anderen achter hun buro zitten.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 13 april 2010, 10:37:


Eigen baas lijkt soms: je doodwerken. Er is altijd werk, dus je zit nooit lekker rustig te niksen, tot je 's nachts in je bed tolt. Toch zou ik nooit meer voor een baas willen werken. Trouwens, geen baas die mij nog zou willen want ik ben bijna 58, (en nog natuurlijk blond).