Spirithorses schreef op dinsdag 13 april 2010, 22:20:


Oeh, die hond.
Wel een beetje cru.

Maar mag hij na 3 weken al bij de merries?
Een vriendin moest haar (ex)hengstje 2 maanden apart houden.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 14 april 2010, 0:38:

Castraties gebeuren wel bij vrouwelijke dieren. Wordt in de volksmond nog gewoon sterilisatie genoemd.
Ik vind dat jij dat gewoon altijd veel te persoonlijk ziet en heel erg zwart (of wit). Er zijn meerdere redenen waarom ik zowel de pony als Invierno heb gecastreerd én dat was niet omdat ik hen niet aankon. Maar als mensen het graag zo zien, dan hoef ik me daaromtrent niet te verdedigen want dat haalt toch niets uit. Als ik het maar weet, als Benny het maar weet en al de rest denkt er toch gewoon het zijne over. Niet?

eddy DRUPPEL schreef :>

Kijk Eddy, ik zal het verschil tussen jou en mij uitleggen.
Jij hebt op jouw terrein drie (dacht ik) hengsten en twee ruinen staan. Merries lopen er niet bij. Jouw Indy staat ergens anders. Dat heb je bewust gedaan omdat het onrust gaf, zo'n merrie op je terrein. Er is, buiten jouzelf, niemand die met jouw paarden werkt. De momenten dat er merries in het spel zijn heb jij je eigen hengsten in handen. Jij wílt dat ook. Jij bent een hengsten mens. Voor jou is die fierheid, die trots, dat vuur heel belangrijk. Maar iemand anders kan een merriemens zijn en die interesseert zich daar niet zoveel voor.

De situatie hier is dat er per week tussen de 10 en 14 vrijwilligers/stagiaires rondlopen, plus 70 mensen die lessen komen volgen (in de zomer zelfs 100), er een stuk of 15 merries op hetzelfde terrein aanwezig zijn. Hier lopen veel onervaren mensen rond die nog moeten leren. Daarvoor zijn ze hier en dat is mijn werk, ik doe dat graag. Al mijn paarden zijn werkpaarden (lespaarden) en moeten zonder gevaar door iedereen gehanteerd en bereden kunnen worden. Zie jij het voor je dat een beginner op een merrie voor de voeten gaat lopen van een van de hengsten omdat die persoon te traag reageert om weg te draaien? Dat is toch al een aantal keren gebeurd hier.
Dat is al een héél groot verschil.... Zelfde verhaal bij Egon, Frans en Ilona. Zelfs bij Jossy lopen niet zoveel mensen rond als bij ons. Je hebt zelf je handen vol aan Ilias als je tussen de meries loopt. Hij luistert goed maar je moet er voor de volle 100 % bij zijn. Jou lukt dat, mij lukt dat, maar dat kun je niet aan iedereen toevertrouwen. Mijn persoonlijke rijpaarden zijn merries (toevallig). Ik kan met hen elk willekeurig paard aan een touwtje als handpaard meenemen. Met een hengst is dat veel omslachtiger.

Dit heeft helemaal niks, maar dan ook niks met trainen of opvoeden te maken. Mijn (ex)hengsten zijn allebei keurig opgevoed, schreeuwen niet, trekken niet, lopen je niet omver en zullen ongevraagd geen gekken dingen met je uithalen. Zolang je in staat bent om met hen om te gaan. Een stagiaire die hier pas is kan ik dat niet toevertrouwen en ik loop er niet de hele dag naast om iemand handje vast te houden.

Het is niet zo dat alleen mannen eraan moeten geloven, bij mannen hangt het 'zaakje' nou eenmaal buiten het lichaam en merries zijn niet te steriliseren zonder grote operatie. Dat is de enige reden dat we de hengsten castreerden. Je komt er eenvoudigweg gemakkelijker bij en dat heeft niks met duiscriminatie te maken. Maar zo te lezen bij jou wel met oud zeer want je haalt het in iedere discussie aan.

Volgens jou zijn Spirit, Quiberon, Stef, Winner, Najib, Iskander, Kolfaxi en Ophir allemaal inhoudsloze dooie ongelukkige omhulsels omdat ze geen ballen meer hebben? Ik kan je vertellen dat zij meer lol in hun leven creëren dan de veel saaiere en serieuzere merriegroep.

Het leven omhelst meer dan ballen alleen, Eddy....
Zou mooi zijn en voor jezelf een stuk bevrijdender als je dat ook eens ging inzien....

Groet, Pien

Ans Jondral schreef :

Wat dan? Begraven? Weggooien? Het is goed vlees hoor. Placenta's worden door onze hond ook opgegeten (in fases, niet ineens).


Tja, nog even extra aan de DA gevraagd omdat de meningen daarover zo verdeeld zijn. Hoewel ik het niet van plan ben. Isko gaat over een á twee weken weer terug in de mannengroep. Nu staat-ie met Stef op een weitje zodat hij zich rustig kan houden (er mag geen druk op de wonden komen).

Groet, Pien

Haha, wat een grappige conversatie
Ik weet niet waarom, maar ik heb hier bijna niets mannellijks rondlopen...mannetjes willen altijd dekken en de baas spelen (de katten en honden toch).
Als ze gecastreerd geweest zijn, worden echt aandachtvragertjes (ik hou meer van dat onafhankelijke). Ergens vind ik het ook zielig dat castreren, alhoewel sommige ruinen echt een hengstekarakter blijven behouden (zoals mijn Haflinger, die joeg andere mannetjes door de draad als ze aan z'n kudde durfde komen).
Ik hou meer van dat moeilijkere, subtiele, kwetsbare, en zorgzame van een vrouwtjesdier. Bij een merrie moet je het spel wat psychologischer spelen. ik heb altijd al beter kunnen omgaan met merrie's, ook bij mensen vind ik vrouwen leuker, gevoeliger en minder ego.
Ofwel heb ik teveel mannelijke hormonen...kan ook
En saaie merrie's? Ik heb hier juist van die gekke, speelse lopen. Hoop toch dat ze niet saaier worden met ouder worden.

Spirithorses schreef op woensdag 14 april 2010, 9:00:



Ik had twee ballen in een handdoek gedraaid en toen ik ze wou begraven, waren ze foetsie. De katten zullen een stevig maaltje gehad hebben

Cindy Helms schreef op woensdag 14 april 2010, 8:07:


Laten we maar blij zijn dat sterilisatie en castratie bestaat, en netjes kunnen uitgevoerd door een DA. Het blijft niet leuk om een gezond dier te laten opereren, maar vaak is er geen andere oplossing. Gelukkig kan een dier een heel gelukkig leven leiden na de ingreep. En zonder de ingreep zouden er nog veel meer dieren na de geboorte worden afgemaakt, zoals met honden en katten nog op grote schaal wordt toegepast. Als alle mannelijke paarden als hengst bleven rondlopen zouden er enorme problemen ontstaan. Als Eddy zo tegen castreren is stel ik voor dat hij even uitlegt hoe hij dat denkt op te lossen, en dan ook voor andere dieren die de operatie ondergaan aub. Terug naar de tijd dat er overal schurftige honden honger lopen te lijden? Verwilderde katten die de buurt onveilig maken?

joop schreef op woensdag 14 april 2010, 10:01:



Misschien dan even best in een andere topic, want daar gaat deze topic niet over natuurlijk Het is niet omdat hij 3 weken geleden gecastreerd is dat hij plots een amorfe zak patatten is geworden die alles goed vindt, waardoor ik hem nu makkelijker kan trainen. Neen, ik pluk nu de vruchten van alle tijd die ik in hem gestoken heb vanaf zijn 6maand (Op 3 weken veranderd er juist niets bij een net gecastreerd paard). En ik geef nu ook Benny weer de kans om van me over te nemen, want dat was niet meer mogelijk sinds Invierno 1j was omdat hij toen al vond dat hij hoger in rangorde dan Benny stond. 12 tanden ... die staan nu 2j later nog steeds in mijn echtgenoot zijn borstkast afgetekend. Menig mensen die wel wat gewend zijn met paarden hebben Invierno mogen meemaken als hij op zijn gemak dichter bij kwam sluipen, uitdagen, tellen tot 3. Hoe vaak zou ik mensen voor hem gewaarschuwd hebben. Bij mij deed hij het niet hoor. Mijn pony zijn onderkaak is terug aan elkaar gegroeid, maar nog steeds zit er een gebroken definitieve tand in zijn kaakbeen die niet meer volledig kan uitkomen, een machtstrijd tussen Enno en Invierno was aan de gang. En die kleine heb ik 24u/24u in de gaten ... hij speelde het spelletje niet zoals het normaal uitgevochten wordt. Maar heel heel erg achter de hand. Nou mijn oudere paarden hebben een verworven recht hier aan huis en mijn kudde zal ten allen tijden hier bij elkaar blijven. Nino was als de dood voor hem geworden de laatste weken. Een jonge knaap die het heft in eigen handen neemt op zijn 3 en de boel op zijn kop gaat zetten ookal gaat hij voor mij dwars door alles heen en héb ik geen problemen met hem, daar kan ik geen vrede mee nemen. Ik wil geen accidenten meer en ook geen stresskolieken meer van het paard dat mij het meest dierbaar is. Het gaat nu goed, het zal goed blijven. Dan zet ik mijn eigen droom daarvoor maar eens opzij. Want hij is mijn droompaard altijd geweest, maar er zijn er anderen die nog voor hem komen. En als het lukt om er een gewoon handzaam wandelpaard van te maken, zal het Benny zijn paard worden, ook al heeft dit dier zoveel meer kwaliteiten dan enkel dat. Enno en Rock zijn niets vergeleken qua gangen met hem, maar daar moet ik het dan maar mee doen