Tja, misschien toch een eigenaar zoeken die graag een onbezoedelde, complete Fjordenkwajongen wil.

En anders gaat hij toch tijd en/of geld kosten, vrees ik.

Moniek

Als er zich nu iemand aanbiedt die tijd in dit fantastische paardje wilt steken, dan ben ik serieus bereid om hem die nieuwe eigenaar te gunnen. Daar hoef ik niet eens perse geld voor te ontvangen... Maar naja, hem op marktplaats zetten of dat soort dingen is volgens mij niet echt een optie want ik kan me niet voorstellen dat daar iemand tussen zit die hem dat kan geven.
En tja, onbezoedeld issie gewoon niet. Het is een 3 jarig paard vol met trauma's van zijn vangst in het natuurgebied. Het is zeker niet voor niets dattie nu niet meer benaderbaar is helaas.
Een goede trainer zal binnen een maand intensief bezig zijn hem ongetwijfeld aan een halstertje hebben enz enz. Maar ik ben geen goede trainer en ik heb geen maand om intensief bezig te zijn. En tja, HOE krijg ik hem bij een goede trainer???

Geertje schreef op vrijdag 16 april 2010, 18:32:


Geertje, hoe is dit dier dan in vredesnaam bij je gekomen?
En wat was je bedoeling? Ik bedoel, ik wil je niet aanvallen, integendeel!

Maar je wist toch, toen je het dier kreeg, dat het getraumatiseerd was en dus erg veel tijd zou gaan kosten? Want hij is nu drie jaar... ik weet niet hoelang je hem al hebt... maar heeft ófwel nog steeds geen vertrouwen... ófwel je hebt hem niets bijgeleerd?
Of je hebt je best gedaan maar hij leert eenvoudigweg niet?

Groetjes,
Wil.

Dit beestje komt uit het natuurgebied naast ons, is in afwachting van verkoop in onze wei geplaatst maar aangezien niemand hem wilde kopen moest hij uiteindelijk toch maar naar de slacht. Dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen dus heb ik hem gekocht.

Ik heb hem sinds oktober 2008, dus ongeveer 1.5 jaar. Toen ik hem kocht kon ik hem op nog geen 100 meter naderen. Tot eergisteren kon hij voetjes geven, netjes volgen, gepoetst worden, knuffelen en sinds 2 weken een halstertje aan en aan het touwtje meelopen. Dus met pakweg een uurtje per week heb ik hem in 1.5 jaar tijd ontzettend veel geleerd.

Zeer naïef misschien, was 1.5 jaar geleden de planning dat ik na het afronden van mijn studie verder zou gaan specialiseren in Maastricht en dus weer gewoon bij mijn paardjes in de buurt zou komen wonen. Dus ja, ik was me er van bewust dat ik een getraumatiseerd paard kocht en ik was me er ook van bewust dat dit een actie van lange adem zou gaan zijn. Dat hij gecastreerd moest worden, stond wel al vast vanaf dag 1.

Mijn prive leven is echter nogal anders gelopen, je hebt niet altijd in de hand wie je tegenkomt he... En tja, ik ben iemand tegen gekomen die zijn werkzaamheden niet in Maastricht kan uitvoeren. Dus zit er weinig anders op voor mij dan te verhuizen. Het plan is tot gisteren gewoon geweest om ze beiden mee te nemen. En ik denk ook nog steeds wel dat dat zonder dit voorval gelukt was. Maar ja, ook dit is niet volgens planning gegaan he...

Geertje schreef op vrijdag 16 april 2010, 23:39:

Ok. Dat is duidelijk. Je hebt 'm dus uit medelijden gekocht.>

Inderdaad. Van getraumatiseerd tot enigzins handelbaar. Weliswaar voor jou, niet voor iemand anders waarschijnlijk?

Ja, zeker als hij als drie-jarige NU tussen de merries loopt.....


Kan gebeuren he? Dingen gaan nooit zoals je ze misschien gepland had.
Op zich niet zo erg, ware het nu dat je dus een probleem hebt.
Wat misschien een optie is, gezien hij jou wel vertrouwd, is dat jij hem zelf sedeert.
Desnoods beginnen met een pasta, wat later... als hij al rustiger is, overgenomen kan worden door een échte via de DA. En, misschien een vrouwelijke DA? Cindy?
Tis maar een idee hoor.... maar misschien lukt dat wél. Eenmaal gecastreerd kun je hem gewoon bij je houden en er mee verder gaan.

Wil schreef op zaterdag 17 april 2010, 0:48:


Er moet inderdaad toch een manier te vinden zijn om hem te castreren, en daarna kan de tijd veel problemen oplossen omdat de stress eraf is. Met een pistool leggen ze een neushoorn nog neer om hem te onderzoeken. Hij hoeft dan niet te weten wie het doet of wat er gebeurt. Ik heb geen ervaring met zulke pistolen, en vind het geen pretig idee, maar in dit geval misschien de oplossing. Daarna kan je rustig iemand vinden die tijd heeft om verder met het paard te gaan. Schrijf eens aan Cindy of Vicky.

Hi Geertje,

Ik wou de berichten even teruglezen van toen je vertelde dat jij hem uiteindelijk hebt gekocht ,gered eigenlijk, maar op een een of andere manier kan ik niet meer terugkijken in de historie van jouw berichten.
Ik meen mij te herinneren dat je zelf echt zoiets had van dat je het wel zou gaan redden , en dat je alle tijd van de wereld had.Dat je helemaal blij was met die knappe kerel , en ook wel trots op jezelf mag zijn dat je hem een eerlijke kans zou gaan geven.
En wel zou zien wat er zou gaan gebeuren. Je hebt toen nog tips gevraagd hoe je met hem als veulen om moest gaan , en langzamerhand begon hij je te vertrouwen.
ook al ging dat in het begin oh zo moeilijk!!!
Moet je eens zien wat je al bereikt hebt!!!
Ik kan me je verdriet enorm goed voorstellen , en dat het nu lijkt alsof hij jouw ook niet meer vertrouwd.
Maar er is maar een persoon die hem een basis heeft gegeven , en dat ben jij!
Kop op , niet bij de pakken neerzitten!
Ga met hem aan de slag. Misschien zie je tijd om vaker wat met hem te gaan doen de aankomende tijd , en laat je helpen door een dierenarts waar je vertrouwen in hebt!
Als hij eenmaal gecastreerd is [ sorry voor diegene die dat eigenlijk geen optie vinden ] dan zou het wel eens zo kunnen zijn dat hij een stuk makkelijker in de omgang wordt.
Overleg met de dierenarts of jij hem al iets rustgevends mag geven , Wil had het daar ook al over.
Je hebt nog een paar maand te tijd.
Probeer het maar. Zet je verdriet en misschien wel lamgeslagen gevoel aan de kant , en ga ervoor!! Je zegt zelf al dat het zijn enigste kans is.
Kom op meid , je bent eraan begonnen , en nu moet je het proberen af te maken!!

En ja , ik heb makkelijk lullen van zoon afstand , ik weet het...Maar ik denk te weten hoe je je voelt.
Dit is ook bedoelt als hart onder de riem , om je moed in te praten en niet te bekritiseren.
Probeer weer ergens een opening te vinden.
Veel succes!!!

Gr Esther

Gr Esther

Dankjewel voor je lieve bericht Esther, dat doet wel goed :).

Ik mag gelukkig weer bij hem in de buurt komen en vandaag zelfs weer met halster. Heb het weer over zijn neus mogen leggen. Heb het niet helemaal aangedaan want ik was hier alweer heel blij mee. Hij is op zijn hoede, maar heeft blijkbaar besloten dat ik ergens toch wel een beetje oke ben.
Ik ga mijn veearts morgen nog eens bellen en vragen of ik geen pasta kan geven om hem rustiger te maken. Dat krijg ik er wel in. En dan stellen we het gewoon nog even uit zolang het weer dat toelaat zodat ik nog wat kan oefenen met hem. Dus ik hoop echt dat die mogelijkheid bestaat. Heb ook niet voor niets voor juist die veearts gekozen, daar heb ik lang en goed over nagedacht voordat er iemand bij hem mocht komen. Dus ik wil proberen er met hem uit te komen.
Een vrouw maakt denk ik weinig verschil, Ziggy vertrouwt mij het meeste maar er zijn wel een aantal mannen die bij hem kunnen komen. Dus het is niet zo dat hij per definitie bij iedere andere persoon wegloopt.

Ik zie het weer een beetje meer zitten, ik hoop dat het allemaal in orde komt.

Misschien nog wel iets om bij stil te staan? Is het qua weersomstandigheden niet beter om hem óf nog zo snel mogelijk te laten castreren, of pas na de zomer? Puur gekeken naar de kans op infectie of maden vanwege de vliegen die er weer zitten bij warm weer? Mocht hij na castratie hiermee te maken krijgen (wat ik natuurlijk niet hoop!), dan zul je de wond ook moeten kunnen verzorgen en hem dus goed overal aan kunnen raken. Die kans is natuurlijk kleiner als er nog niet zoveel vliegen zijn. Ik weet overigens niet hoe groot zo'n wond is, maar ik probeer een beetje met je mee te denken .

Groetjes Jolanda

Geertje schreef op zondag 18 april 2010, 18:43:


Hoi Geertje, ik denk met je mee en als ik een directe oplossing weet zal ik je mailen.

Ik zou Ziggy dus wél zo snel mogelijk castreren. Overleg met David (je DA), want het moet toch te doen zijn, desnoods eerst via orale sedatie. De kans dat Ziggy een van de merries drachtig maakt wordt alleen maar groter, het vliegenseizoen begint en bovendien krijg je zo te weinig zekerheid omdat je over een aantal maanden gaat verhuizen. Wat gebeurt er met hem als hij nog steeds niet goed benaderbaar is en/of nog steeds hengst?! Pensionplaatsen zijn er niet happig op een hengst in pension te nemen, al helemaal niet wanneer hij niet te benaderen is door anderen. Dan heb je dán stress en enorme druk (ook op jezelf)....

Wachten heeft geen zin, hij zal toch echt aan dat halster moeten wennen, hij heeft nu tijd genoeg gehad. 'Straks' gaan mensen hem dwingen als hij ergens in pension staat, want hij zal op een gegeven moment mee moeten in bepaalde programma's, al is het alleen al op de trailer gaan, hem van weide verplaatsen etc. Er zullen altijd situatie zijn die jij niet in de hand hebt als je niet meer op je 'veilige' plekkie in de bossen staat.

Maak voor jezelf een programma, vraag er desnoods hulp bij.
Eérst dat halster gewoon kunnen aandoen zonder voorwaarden, hem leren jou te volgen, stilstaan, achterwaarts gaan etc. kleine maar o zo fundamentele dingen. Ik weet dat je er al mee bezig bent, maar wees nu ook weer niet té voorzichtig. Dat paard voelt dat en dat maakt hem ook onzeker. Hij is nu 3 en je kunt best wel wat aan hem vragen hoor, hij is geen baby meer. Hij kent je nu anderhalf jaar en mag ook best wel weten nu dat je het beste met hem voor hebt. Het is heus niet erg als hij even onrustig wordt, jij bent bij hem om hem op datzelfde moment ook weer gerust te stellen. Als je dan juist stopt komt-ie er mee weg en leert hij dat hij door te stressen of weg te lopen eronderuit kan komen.

Er is heel weinig druk of gestress voor nodig om hem die basisdingen te leren. Maar je moet dingen op het juiste moment doen. Soms kun je na twee minuten al stoppen, soms moet je er net even doorheen. Door dingen klein te houden en ze uit te stellen maak je het er voor jezelf en Ziggy niet gemakkelijker en vooral ook niet duidelijker op. Dan maar even 'erdoorheen'. Ja, hij zal best trauma's hebben, maar die gaan er ook wel weer uit als je duidelijkheid en structuur (dus veiligheid) kunt bieden. Denk je misschien zelf nog teveel dat hij zielig en getraumatiseerd is?
Niet doen, blijf daar niet in hangen....

Sterkte, Pien

mbt het zelf verdoven met een pasta: daarmee bedoel je waarschijnlijk zoiets waar ze gewoon wat duf en gekalmeerd van worden? indien ja, dan vrees ik dat dat lelijk zou kunnen tegenvallen als de dierenarts dichterbij komt om hem een spuitje bij te geven. mijn paard is de eerste keer toen zijn tanden moesten bijgevijld worden en toen hij nog heel angstig was ook licht verdoofd geweest daarvoor. en toch toen de dierenarts wilde beginnen, ging hij helemaal uit zijn dak door de verdoving heen...
misschien is het beter voor je paard als hij er gewoon helemaal niets van geweten heeft?

Oraal verdoven is blijkbaar om verschillende redenen geen optie.
Ik heb vandaag overlegd met mijn dierenarts en we willen hem beiden eigenlijk gewoon niet schieten. Hij was niet zozeer bang dattie door de hekken zou rennen (hij heeft vorige week nog een paard geschoten) maar hij was wel bang dat zijn vertrouwen daarna zo geschaadt zou zijn, dat al mijn wek van de afgelopen maanden teniet zou worden gedaan. En misschien nog wel erger want buiten opnieuw beginnen met alles, heeft zijn vertrouwen dan weer een enorme opdonder gehad.
Hij wilt nog wel wachten met castreren tot eind mei met betrekking tot het weer. Dus hebben we besloten dat ik de komende periode ontzettend hard ga oefenen en dan proberen we het in mei opnieuw. Desnoods spuit ik hem wel zelf eerst i.m. en blijft de dierenarts ff uit beeld totdat hij suf genoeg is.

Pien, je hebt waarschijnlijk gelijk dat ik ook gewoon een beetje TE voorzichtig ben. Hij is ook helemaal niet zo bang hoor, maar ontzettend slim en koppig. En ik weet minder goed hoe ik daar mee om moet gaan zonder zijn vertrouwen te schaden. Eerst moet in ieder geval zijn halster weer aankunnen en dan gaan we oefenen met meer druk op het touw en enge dingen terwijl hij aan het touw zit. Vanzelfsprekend ook meer oefenen met meelopen, stoppen, achteruit enz. Eigenlijk zijn dit dingen die hij gewoon kan zonder touw, dus hij doet ze ook met een touwtje eraan. Of hij echt door heeft dat er dan een touw tussen ons zit, is een tweede...

Ik kan weinig kanten met hem op zolang hij nog hengst is, dus hij zal moeten. Ik heb nu weer een zeer duidelijk doel voor ogen voor de komende weken dus het moet gewoon lukken.

is clickeren met dit paard geen optie?
Zomaar een vraagje...

Geertje schreef op maandag 19 april 2010, 20:41:

Ik wens je succes Geertje... soms moet je gewoon even doorbijten, even die extra tijd erin stoppen. Je hebt weinig keuze want je zit ook niet op veulens te wachten.
Valt nog mee dat ie kennelijk niet dekt!