Maar ik weet ook
> wat ik zie, ik heb een paard gezien dat met de oren naar voren op avontuur
> ging, op sommige momenten niet voorop durfde en na het volgen weer wel
> voorop wilde. Tuurlijk zal hij dingen eng vinden, maar het is de
> begeleiding van het paard die die angst door geruststelling en zonder
> dwang kan laten wegvloeien ... gevolg: een trots en fier paard!
De adrenaline zorgt er natuurlijk voor dat het paard maar doorgaat. Dan zijn ze erg voorwaarts etc. maar dat betekent niet dat je ze niet kan overbelasten. Juist dan het paard tegen zichzelf beschermen, en een duidelijk trainingsplan maken.
Maar ik begrijp eruit, dat het 3 keer per dag opgepakt wordt, en niet 3 uur achter elkaar.
En hoe die ingevuld word is aan jullie, op zicht en wetende wat er aan vooraf is gegaan.
Die pauze's ertussen zijn heel mooi.
Hier staan de paarden ook weer aan de andere kant op het land, als ik dan ga rijden zien ze elkaar niet meer. Dat brengt spanning met zich mee, die er als ze gewoon rond de bak staan niet is. het is dus gelijk een hele andere training. Op zich een hele goede training. Alles in goede banen leiden/rijden. Ze is nog meer voorwaarts en doet alle oefeningen erg goed, kwa hoek en voorwaarts. Toch staat er veel meer druk op die ze door de spanning zelf oplegt.
Mijn reprise zijn dan veel minder lang, en ga lekker met lange teugel tussen door stappen.
Zo bescherm ik haar tegen haarzelf, zowel de mentale druk laten afvloeien als het lichamelijke. Ze komt en voelt dan echt als oke wat moet ik doen hoe veel hoe ver, heeel ijverig.
Ik zou willen dat ik de tijd had om 2 keer daags het paard op te pakken.
Iets minder eten en wat meer training, Hier is ze ook wat vol
Anita
Warboel
