Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 13:02:


Onze 2 gehandicapte pony hengsten raak al helemaal niet kwijt, die probeer ik niet eens meer te plaatsen. Zelfs de 3 en 6 jarige arabische hengsten (met mooie papieren) heb ik laten castreren, anders stonden ze hier nog. Het waren echt lieverds hoor, daar gaat het niet om en de 2 pony's zijn ook schatten, ze staan bij mensen die totaal geen verstand hebben van paarden en het gaat toch heel goed. Het hengst zijn is wat dat betreft geen probleem.

joop schreef op :

Mag ik jou vragen wat een castratie van een hengst kost in Frankrijk?
Hier 180 euro.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 13:12:


tussen de 150 en 250 €, het hangt af van de DA, duurder is niet perse beter

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 12:57:

.

Mee eens Pien. En herkenbaar.

Mijn verhaal over mijn besluit om Joris te laten castreren, toen hij 5 jaar oud was.
Tot Joris 4 1/2 jaar oud was had hij een ruin als maatje plus varkens en dat ging prima. De beer (varken) en hij dekten elkaar regelmatig, over en weer

Geen merries gehuisvest in de buurt en ik vond zijn hengstengedrag geen enkel probleem, ook onderweg niet (oké oké, ik weet dat Joris ook maar 80 cm hoog is ).

Toen gingen we verhuizen en Joris dus ook. In de tussentijd hadden we Jomanda gekocht, ezelmerrie, toen drachtig. 't Kostte niet veel tijd om te weten dat die twee samen geen goed idee was. Jomanda werd helemaal gestoord van die kleine hengst en Joris kreeg klappen die soms érg raak waren.

Ruintje geleend van mensen die graag een stal met uitloop zochten voor hun ruintje. Twee maanden lang blijven kijken of 't goed kwam tussen die twee, maar nee. Eigenaren vd ruin haalden 'm weg bij ons. Begrijpelijk, want hun ruintje werd echt niet gelukkig van het gedrag van onze Joris.

Vervolgens onze Joris gehuisvest in de buurt, bij een grote ruin (KWPN'er), die anders in z'n uppie stond. Die mensen konden niks beginnen met Joris, hij liep letterlijk over die mensen heen. Als die mensen hun ruin wilden meenemen om bijv. te gaan rijden; probeerde Joris ze de wei uit te schoppen . Dus was Joris snel weer bij ons thuis .

In de tussentijd Donna gekocht en Jomanda was bijna uitgerekend. Joris een tijdje alleen gezet bij ons; wij waren in beraad wat te doen. Het veulen van Jomanda bleek een merrie (Juul). Na allerlei overwegingen hebben we (heb ik) toen besloten de knoop - oftwel de ballen - door te hakken. Achteraf bezien had ik liever gekozen voor sterilisatie, maar die mogelijkheid is toen domweg niet bij me opgekomen noch door de dierenarts als mogelijkheid geopperd. Of het ervoor gezorgd zou hebben dat Joris bij onze andere dieren kon lopen zonder dat de andere dieren te gestressd zouden raken van zijn gedrag weet ik niet. Dat zou de praktijk dan hebben moeten uitwijzen.

Sindsdien is Joris een 'gewoon' lid van onze kudde. Fijn voor hem en voor ons! En als-t-ie eens uitbreekt dan betreffen mijn zorgen dat hij zich ziek eet - geen zorgen meer om ongewenste veulens of gevechten met verwondingen tot gevolg.

Karen

Precies, want er zit gewoon niets anders op. Zeker niet voor paarden die je ooit wilt kunnen herplaatsen. Want wat is het alternatief? Juist. Ticket naar de slager.
Helaas zitten we nu eenmaal met een overschot aan paarden dus je mag blij zijn als er iemand komt die een paard zou willen hebben.
Paarden zijn verdorie goedkoper als rashonden en katten!

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 12:57:

Dát is vaak ook het probleem. Ik heb zelf gemerkt, toen ik een appie-hengst had, dat het een soort 2e natuur is om ogen in je achterhoofd te hebben! Je bent altijd alert, zeker als je met andere paarden samenrijdt en je weet gewoon, voelt onder je, dat ie van plan is om wat te proberen. Ik heb dat altijd nog weten te vermijden door hem 'n fractie van 'n seconde vóór te blijven. En dat uitproberen slijt er dan uit, met jou als ruiter/verzorger/eigenaar. Ze weten gewoon waar de grens ligt en die zullen ze niet meer overschrijden. Nu was deze Appie een makkie... omdat ie merries tot z'n beschikking kreeg en in de weide ook samen met in ieder geval 1 merrie liep... die tante Bet werd toch niet drachtig.
Dus ik besef dat ik met de appaloosa een gemakkelijk paard heb gehad.

Ik heb ook de andere kant meegemaakt, van Catcher. Wel een prima opvoeding gehad maar toch nemen de hormonen de overhand. Gevolg: alle opvoeding in 1 seconde knal vergeten en gewoon toch je eigen zin doen. Zo gefrustreerd dat een vest, achteloos over een omheining gehangen, die heerlijk naar MERRIES rook... zelfs interessant genoeg werd! Paden uitslijten langs de omheining.... omdat er ergens merries in een naburig weiland lopen... paard werd mager van het continu heen en weer ijsberen. Je andere paard er nooit bij kunnen zetten, want die kreeg klappen en hele stukken huid/vel werden opengereten.
Pffff.... ik kende zowat m'n eigen dier niet meer!

Nee. Punt. Nee, nee, en nogmaals nee. Dit is niet de manier waarop ik een hengst zou willen houden, dit is niet het (eenzame) leven wat ik hem toewens.
Want ik vind het GEEN leven. Niet voor hem, niet voor z'n maatje, en ook niet voor de mensen die ermee om moeten gaan.
Het is gewoon gevaarlijk. Heel veel mensen reageren gewoon té langzaam, niet adequaat en dan zouden ongelukken gebeuren. Net zoals met jouw lesklanten.
En dan??? Leuk.... we hebben een hengst! Wat als jijzelf ziek bent en iemand anders moet 'm verzorgen? Heb je ook een probleem!

Ik begrijp Eddy donders goed. Ik weet wat het is om een hengst onder je kont te hebben en als ik mag kiezen... geef mij maar een hengst. Ze hebben nét dat beetje extra.... meer power, uitstraling.....
Als je de ruimte en de capaciteiten hebt om hengsten te houden... prima.
Heb je dat niet, castreren.

Hmmm...
Wanneer ik alles hier lees over die hengsten lijkt zo'n dier meer een vloek dan een zegen?
Hebben jullie dan nooit plezier met/van ze?
Als ik voor mezelf spreek heb ik met mijn jongens al tonnen mega-fun gehad hoor!
Ik lach me kapot wanneer ze bvb. samen 'voetballen'. Soms speel ik zelfs met ze mee.
Ik heb 3 hengsten en die staan allemaal in de buurt of bij mijn 11 andere ruinen/merries.
Buiten een beetje "men-talk" nog nooit noemenswaardige problemen gehad.
Ik vind ze duidelijker en eerlijker dan merries.

Koen

Koen Theys schreef op maandag 19 april 2010, 20:18:


Ik lees verschillende, deels overeen komende, redenen in deze forumdraad maar juist niet dat hengsten niet geweldig zouden zijn, qua karakter.

Ik ben blij dat Joris niet zo heel veel is veranderd na z'n castratie. Naar andere paarden toe en in alles wat daar heel direct mee te maken heeft is hij wel veranderd, maar qua "humor", speelsheid, vindingrijkheid en zo, gelukkig niet!

Verder is de ene hengst de andere niet en datzelfde geldt voor merries. Tuurlijk is de gemiddelde hengst anders dan de gemiddelde merrie. Maar bij beide zijn m.i. toch ook redelijk veel uitzonderingen ("slome" hengsten en heel extraverte, "dominante", speelse merries, bijvoorbeeld).

Karen

Karen Koomans schreef op maandag 19 april 2010, 20:31:


Hooooo..... niet helemaal waar wat mij betreft! Zoals ik al eerder schreef, heb zelf jarenlang een appaloosa-hengst gehad. En zeker weten lol gehad.

En wat mij betreft zou ik zelfs graag hengsten hebben. Maar never nooit 1 hengst alleen! Daar zit 'm de kneep.
Die raakte gefrustreerd. En sloeg en beet de aanwezige ruin in elkaar.
Dat schoot dus niet op. De ruin heeft recht op een rustige oude dag, de (ex-)hengst recht op een heerlijk leven, vrij rondlopen samen met een maatje...
Had de andere ook nog hengst geweest....was het een ander verhaal...
Maar dat was dus niet zo.
Nu zijn ze elkaars schaduw en dikke vrienden. Op elkaar aangewezen.
Er staan hier kort in de buurt geen andere paarden, dus hier zou ik zelfs gemakkelijk hengsten kunnen houden.