Clickeren, toegegeven dat ik ongetwijfeld niet de beste clickertrainer ben die er rondloopt hoor. Maar hij kent het concept zeer goed. Eigenlijk heb ik hem het meeste geleerd met clickeren. Maar ik vrees dat clickeren bij hem niet werkt als hij het niet wilt (in acht genomen dat ik absoluut dingen verkeerd doe natuurlijk).
Toen ik vorige week met het halster aan kwam dacht ie 'jeeeej spelen'. Nu denkt ie 'jaaaha dat wil je me weer aandoen zeker, vergeet het lekker' en dan werkt ie NIET meer mee. Alle andere dingen die ik van hem vraag, prima. Zodra het halster erbij komt, kan ik het vergeten.
Het komt wel weer, gisteren kon ik hem alweer aaien met het halster dus eind deze week heb ik het wel weer aan. Maar we zijn bijvoorbeeld ooit begonnen met een neus door het halster steken. Als ik dat nu van hem vraag, zie ik hem gewoon denken 'ik snap het best, maar je denkt toch niet werkelijk dat ik dat doe voor die stomme YES van jou he'.

En qua tijd die ik erin steek, die ga ik inderdaad opschroeven waar ik kan. Normaal werkte ik sowieso maar 1 sessie met hem als ik er was. Ik ga nu proberen 2 sessies te doen, eentje als ik aankom en eentje als ik een paar uur later vertrek. En ik heb deze week wat extra dagen en binnenkort nog een keer een week vrij.
Ik ga mijn best doen, ik wil hem eigenlijk echt niet opgeven namelijk!!

Ja dat vroeg ik me nog af, of het zinvol is om het spuiten al te oefenen. Is dat iets wat ie minder vervelend gaat vinden? Merk jij echt aan je paarden dat ze dan bij het volgende spuitje beter blijven staan?
Mij lijkt iets wat pijn doet meer iets om de volgende keer nog sneller uit de weg te gaan...

Spuitjes en NaCl kan ik vanzelfsprekend zeer gemakkelijk aan komen, dus in dat opzicht is oefenen geen probleem...

Geertje schreef op maandag 19 april 2010, 22:35:


Ik heb nu toevallig Iskander 5 dagen AB moeten spuiten na zijn castratie.
Dit van te voren niet geoefend, maar op dag twee begon hij wat moeilijk te doen dus Jack met de gouden handjes erbij gehaald en die heeft zijn achterhand lekker gemasseerd en aan de voorkant stond Evy met een bak eten. Isko wist niet of hij een tuitlip moest trekken of moest genieten van al dat lekkere eten en mijn klus was zo geklaard. Ik wacht daarbij altijd totdat het hoofd in de bak eten is (die de helper niet te laag houdt. Hals moet net ontspannen (horizontaal) zijn). Te laag bij de grond is ook niet handig want dan staat er druk op de manenkam en het daaronder liggende spierweefsel in de hals.

Het tikken van de naald tegen de hals is wat ze soms wat akelig vinden dus dat oefen ik wel met de dop nog op de naald
Het injecteren zelf oefen ik eigenlijk nooit. Dat is iedere keer een momentopname en ik ben elke keer ook eerlijkgezegd wel weer blij dat ik de boel erin krijg. Ik heb hier teveel paarden om elk paard eraan te wennen, al weet ik van de meesten wel hoe ze regaeren.
Verder houd ik de suspensie een tijdje in mijn zak zodat die al op lichaamstemperatuur is. Ik heb dus het idee dat dit scheelt en heb zelden paarden die moeilijk doen.

Jij bent al in het voordeel dat je zelf al kunt injecteren dus kan het alleen maar sneller gaan.
De 3 helpers, de bak eten en het masseren en het tikken tegen de hals kun je op voorhand makkelijk oefenen.

Misschien ben ik een zeur met mijn paarden maar ik krijg zo'n injectie er op deze manier meestal wel in. Morgen wordt Spirit geopereerd aan zijn sarcoïd dus dat zal ook wel weer een AB kuur worden.

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op maandag 19 april 2010, 22:50:


Een zeur? Vind ik niet! Juist om dit soort dingen zou ik als ik paard was graag bij bijvoorbeeld jou en Jack wonen .

Karen

Ja het tikken van de naald wil ik ook wel al gaan oefenen. Verder kan ik inderdaad wel al zelf spuiten (hoewel dat echt niet mijn sterkste kant is als dokter hoor ) dus ik denk dat ik hem gewoon zelf spuit. En als ie dan rustig genoeg is, mag de catheter erin, dat doe ik liever niet zelf.

Misschien eerst ff het spuiten oefenen op Zafir !

Geertje schreef op dinsdag 20 april 2010, 7:27:


Op een sinasappel kun je ook het injecteren oefenen maar dat heb jij allemaal niet nodig, dokter Geertje! Paardenhuid is wel iets stugger dan mensenhuid.
Neem een paar 5 ml spuitjes met dunne kortere naalden en NaCl en oefen het zo.
Ik heb het mijn stagiaires ook geleerd zo (op Stef).

Het zal voor Ziggy het anders-dan-anders moment zijn, dat beangstigend is; het feit dat er 'ineens' 2 extra personen bij hem staan die 'iets' aan hem gaan doen. Dat is-ie niet gewend. En een baasje dat wat gespannen is. Dan kun je dus allemaal op voorhand oefenen.

De eerste paar keren oefen je het staan, masseren, voeren en eventueel al het tikken tegen de hals. Als het dan 'voor de echt' gaat is hij dat al gewend en wéét hij dat er lekkere hapjes en krabbels komen. Ik schat dat er twee á drie keren voor nodig zijn in zijn geval, als jij het goed doet, zeker van jezelf bent en je plaatje maakt van wat je gaat doen. Op één dag kun je dat al makkelijk oefenen met steeds een paar uur tussenpoze.

Laat de voorste persoon hem vasthouden en laat die zich uitsluitend op de voeremmer en Ziggy's hoofd concentreren. Een 2 e persoon aan de achterkant masseren en jij met je adem in je buik staat klaar met de spuit en je steekt hem er rustig maar zeker niet te langzaam in op het moment dat Ziggy's hoofd in de emmer is. Iedereen is rustig en geconcentreerd. Je weet wáár je moet spuiten he (handbreedte voor het schouderblad en onder de manenkam, dat vierkant).
Dan zie je hoe hij reageert. Niet inspuiten maar wachten en vervolgens als het hoofd ontspannen is héél langzaam (maar wel vloeiend) spuiten maar wel doorspuiten en niet 5 keer stoppen. De andere hand houd je bij de naald zodat je daar niet op drukt. De techniek weet je allemaal wel en is hetzelfde als bij mensen.

Ik ben benieuwd, dit gaat zeker lukken zo.
Jij zult het moeten doen, jou vertrouwt-ie.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 20 april 2010, 9:04:


Ik zou hem zeker zelf spuiten, je hebt maar heel weinig vloeistof nodig om hem zo mak als een lam te krijgen, ongeveer 1 ml is al voldoende (afhankelijk van gewicht) . Ik gebruik detomidine in zo'n geval. Nieuwe vlijmscherpe naald, rustig in de huid drukken na een paar kloppen op de hals. 1ml zit er zo in. Steek eens een naald in je eigen been of zo, voel je bijna niks van als je naald maar nieuw en scherp is. De rest laat je de DA doen.

joop schreef :

Maar een wegwerpnaald is toch altijd nieuw en scherp? Of hebben ze in Fr andere naalden?
Groetjes, Pien

...... als je eerst een paar keer op je eigen been oefent zal die wel niet meer zo scherp zijn...

Monique Meijer schreef op dinsdag 20 april 2010, 10:25:


Precies, niet meerdere malen priken met zelfde naald, een naald is vrij snel bot.

De techniek van het spuiten kan ik als arts blind, ook al is het niet zo mijn ding en was inderdaad niet echt van plan mijn naald te hergebruiken (laat staan op mezelf, kvind het goed genoeg om dagelijks patiënten te pesten) .
Ik zal vooral moeten letten op mijn ademhaling, halleluja 2 jaar logopedie. En 2 slachtoffers voor voor en achter ziggy uitzoeken .

Ben vandaag de wei in gelopen met een 'geen gezeur dat halster gaat aan vandaan' houding. Natuurlijk staakte hij een aantal keer maar eigenlijk ging het vrij vlot aan. Paar keer in verzet met het halster aan, trekken, moeilijk doen. En met een 'easy' stond ie weer netjes op zijn plaats. Zelfs toen grote enge Koda zijn hapjes kwam pikken, bleef ie eigenlijk mooi bij me. Ik moet vooral ook wat zekerder van mijn zaak zijn vermoed ik.
De peptalks en tips helpen wel, we zijn heel gelukkig in ons veilige bosje, maar soms is het wel verhelderend om andere mensen erover te spreken.

Geertje schreef op dinsdag 20 april 2010, 21:22:


daarom snap ik je aarzeling ook juist niet, spuiten doet toch eigenlijk geen pijn?


Ik ben helemaal geen dokter ofzo en moet regelmatig spuiten, vind er niks aan vooral IV. Maar het lukt toch steeds weer en ik wordt al wat handiger. Toch zal ik blij zijn als het spuiten weer definitief van het programma wordt geschrapt. Behalve een tetanus hier en daar, die zijn zo klein, dat vind ik niet zo erg.

Ik hou zelf gewoon niet zo spuiten, hahaha. Dus dat ik het kan, neemt niet weg dat ik er iedere keer opnieuw geen zin in heb (nou moet ik als internist buiten arteriele puncties ook helemaal niet zo vaak spuiten). Vandaar mijn aarzeling vrees ik .

Om nog even te updaten:
Ik ben na de eerste poging gewoon verder gegaan met oefenen wat eigenlijk heel goed ging. Tot vorige week... Ineens heeft meneer er genoeg van en zodra hij het halster ziet gaat ie er vandoor.
3 juni zou hij opnieuw gecastreerd moeten worden dus we zullen zien...