Michiel schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 22:54:
> Maaike Remmerswaal schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 20:26:
>
>> Ik deel dat principe helemaal..

> meegemaakt. Baldur en Fálki leken wel veulens in plaats van opa's, en ik -
> ach ik voelde me 12 of zo ...

>
> groeten van een heel gelukkige Karen!
Ik snap hem helemaal, dan is het feit dat ik op een paardje zit dat gezellig met de loslopende paarden stoeit, racet en speelt, meer wat je bedoelt.
Ik zie de charme en de gezelligheid er van in. Daarbij heb ik het gevoel dat het iets dieper gaat dan het paard laten doen wat hij/zij wil.
Kijk naar het voorbeeld van Karen, zij heeft waarschijnlijk die akker ook gezien en daar in haar hoofd ook haar fantasien op los gelaten.
Ik denk dus dat het het gemengde gevoel is van wat jij als ruiter wil en wat het paard wil. Jij wil ook die bergen beklimmen! Ik vraag me af of, wanneer jij er compleet geen interesse in hebt, het paard dat wel heeft.
Kun je me daar antwoord op geven?