De techniek van het spuiten kan ik als arts blind, ook al is het niet zo mijn ding en was inderdaad niet echt van plan mijn naald te hergebruiken (laat staan op mezelf, kvind het goed genoeg om dagelijks patiënten te pesten) .
Ik zal vooral moeten letten op mijn ademhaling, halleluja 2 jaar logopedie. En 2 slachtoffers voor voor en achter ziggy uitzoeken .

Ben vandaag de wei in gelopen met een 'geen gezeur dat halster gaat aan vandaan' houding. Natuurlijk staakte hij een aantal keer maar eigenlijk ging het vrij vlot aan. Paar keer in verzet met het halster aan, trekken, moeilijk doen. En met een 'easy' stond ie weer netjes op zijn plaats. Zelfs toen grote enge Koda zijn hapjes kwam pikken, bleef ie eigenlijk mooi bij me. Ik moet vooral ook wat zekerder van mijn zaak zijn vermoed ik.
De peptalks en tips helpen wel, we zijn heel gelukkig in ons veilige bosje, maar soms is het wel verhelderend om andere mensen erover te spreken.

Geertje schreef op dinsdag 20 april 2010, 21:22:


daarom snap ik je aarzeling ook juist niet, spuiten doet toch eigenlijk geen pijn?


Ik ben helemaal geen dokter ofzo en moet regelmatig spuiten, vind er niks aan vooral IV. Maar het lukt toch steeds weer en ik wordt al wat handiger. Toch zal ik blij zijn als het spuiten weer definitief van het programma wordt geschrapt. Behalve een tetanus hier en daar, die zijn zo klein, dat vind ik niet zo erg.

Ik hou zelf gewoon niet zo spuiten, hahaha. Dus dat ik het kan, neemt niet weg dat ik er iedere keer opnieuw geen zin in heb (nou moet ik als internist buiten arteriele puncties ook helemaal niet zo vaak spuiten). Vandaar mijn aarzeling vrees ik .

Om nog even te updaten:
Ik ben na de eerste poging gewoon verder gegaan met oefenen wat eigenlijk heel goed ging. Tot vorige week... Ineens heeft meneer er genoeg van en zodra hij het halster ziet gaat ie er vandoor.
3 juni zou hij opnieuw gecastreerd moeten worden dus we zullen zien...