Mijn paard heeft 3 jaar geleden een peesblessure opgelopen tijdens het spelen met mijn hele lompe shet,op de echo was echt wel een groot gat te zien.Na 3 maanden controle echo was er niks verbeterd,dus DA zag het somber in,maar ik ben stug door blijven stappen een jaar lang,toen weer rustig opgebouwd en hij loopt weer als een kievit.
Maar zo af en toe wordt die plek toch iets dikker,vooral na rust (weekje vakantie van mij).
Elke keer als ik dat zie geef ik direkt een maand rust,maar eigenlijk wordt mijn paard daar iedere keer slechter van.
Hij tiert niet en alle 4 zijn benen worden dik,ook al probeer ik hem afleiding te geven met wandelen en grondwerk,hij wil gewoon aktie!
Als ik rustig aan doorrijd,wel met drafjes en galopjes,maar steeds heel kort en geen krappe bochten,wordt het beter,maar t blijft wisselend dikker/dunner op die plek.Niet kreupel trouwens.
DA verklaart me voor gek,iedereen trouwens,hebben jullie ideeen?Zie ik iets over t hoofd?Ik weet t even niet meer,ik zie gewoon dat alles beter wordt van WEL rijden....

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 24 april 2010, 8:13:



Zo'n twee jaar geleden had onze hond Fred een ernstige peesblessure. DA schreef voor dat hij om te beginnen 3 weken in de bench moest met continue een pootverband. Alleen er uit om te plassen en te poepen, en dat dan kort aangelijnd

Wij hebben ervoor gekozen om 3 weken lang niet met de bal te spelen en hem niet met andere honden te laten spelen, zodat rare sprongen en draaiingen zo veel mogelijk werden voorkomen. Daarnaast iedere dag gewandeld, hond gewoon los (dus lopend in alle gangen van rustig stappen t/m sprintje trekken). Wel tijdens de wandelingen een steunverband om de geblesseerde poot. Eerst 2 km per dag, in de derde week terug opgebouwd naar één tot anderhalf uur lopen.

Bij de controle na 3 weken was de DA aangenaam verrast door de vooruitgang. Om vervolgens wit weg te trekken toen ik vertelde hoe we 't hadden aangepakt

Ik zou absoluut niet durven te beweren dat beweging bij álle peesblessures een goed idee is!! Daarvoor ben ik beslist niet kundig genoeg. Maar als je er info over opzoekt dan blijkt wel dat verschillende artsen (ook in de sporterswereld) verschillend aankijken tegen hoe 't best om te gaan met peesblessures. Daarnaast ken je je eigen dier en kun je heel direct zien wat het resultaat is van rust versus beweging. Op die manier denk ik dat je prima een conclusie kunt trekken over wat voor jouw dier met die specifieke peesblessure het beste is. 't Kan ook fout uitpakken. Maar, met alle respect, dat geldt ook voor een advies gegeven door een willekeurige DA.

Misschien Suzanne, kun je iets doen met een steunverband? Ik gebruikte gewoon coflex. Dat mag zeker niet te strak zitten! Ik weet niet wat jij weet (en wat eventuele 'meelezers' weten) dus voor de zekerheid: coflex is elastisch. Je moet het per slag die je om het been wikkelt éérst zelf al goed uitrekken, van de verbandrol af, en dan niet te strak 1 slag om het been wikkelen. Vogende stukje uitrekken, weer wikkelen. Etc.
Als je het direct vanaf de rol om het been zou wikkelen is er een groot risico dat het te strak zit. Te strak belemmert de bloeddoorvoer en dat is het laatste dat je wilt. Veel te strak kan zelfs leiden tot serieuze problemen.

Ipv coflex zijn er vast ook prima alternatieven op de markt; misschien ook speciaal voor paarden?

Verder: ik heb bij m'n hond ook 1 tot 3x daags, zéker direct na het wandelen, de geblesseerde poot goed gekoeld. Minutenlang per keer, mbv tuinslang.
En ik gaf hem peescompositum; van de Groene Os denk ik. Of dat heeft bijgedragen aan het goede herstel is niet te zeggen. Ik denk van wel, maar denken is iets anders dan weten .

Hopelijk lukt het om die vervelende peesblessure van je paard er mettertijd helemaal onder te krijgen!
Karen

Dat een oude peesblessure nog wel eens voor zwelling kan zorgen komt vaker voor en is ook vaak onschuldig. Maar als je zekerheid wil, kun je een echo laten maken, er zijn ook da's met een mobiel echo-apparaat. Dan weet je zeker of je op de goede weg zit.

Christel,kun je dan verklaren waarOM het rommelt?
Karen:waarom steunverband?Het gaat om een plekje van 4x2 cm.

P.S.:Ik zat mezelf ook net af te vragen hoeveel zin het heeft om weer een echo te laten maken.Ik werk op een dierenkliniek en soms ontdekken we 'per ongeluk' op een rontgenfoto dat een hond bv. zwaar HD heeft,terwijl hij nergens last van heeft.
Zet 100 paardenbenen op de foto en er is op 95 heel wat mis,terwijl ze goed lopen.
Is echo wat dat betreft betrouwbaarder dan rontgenfoto's?
Wij werken niet met echo dus ik weet er niks van,enige 2 echo's zijn toen van mn paard gemaakt met 3 maanden tussentijd,op beide een groot gat in de pees maar hij liep geen dag kreupel en t was ook allang dun toen.

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 24 april 2010, 14:21:


Hij heeft dus ooit een peesblessure opgelopen, getuge de echo (gat te zien) maar heeft daar nooit kreupel door gelopen? En nu loopt hij nog steeds niet kreupel en twijfel je aan het nut van nog een echo?
Als dat de strekking is, zou ik die echo inderdaad laten zitten. Waarschijnlijk heeft het gat in de pees dan niets te maken met de kreupelheid die er immers niet is.
Misschien treedt de zwelling op door het niet bewegen?

@Christel:ja dat denk ik dus ook,dat de zwelling door niet-bewegen komt.
Toen,3 jaar geleden,kreeg hij een klap van lucifer recht op die pees,die acuut dik werd.Ik heb toen ook niet gezien dat hij kreupel was,maar wel die dikte,dus voor de zekerheid rust en echo.
Nu is dat plekje op de pees dikker,na het rijden glad en na een paar uur weer dikker,zo wisselt het nu af.
Ik denk dat ik mijn gevoel volg en rustig door blijf rijden....

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 24 april 2010, 14:16:


Ik lees dat je op een DA praktijk werkt (en ja, ik geloof dat ik dat al een eerder gelezen had...). Hoef ik jou niet te vertellen wat coflex is ! Nu ja, je weet nooit wie er in zo'n topic meeleest en misschien een tip zelf wil toepassen.

Voor de hond (maar oké, da's geen paard natuurlijk) vond de DA een steunverband toen noodzakelijk, zelfs als zou de hond continue in de bench verblijven. Niet om volledig te immobiliseren, maar wel om bewegingen wat "af te vlakken". Zoals je als mens een knieband of polsband kunt dragen, als je daar pijn hebt in gewrichten of pezen. Onze hond had toen een peesbeschadiging net boven het polsgewricht, en het verband omvatte de voet, de pols en nog een stukje verder naar boven. Daardoor werd de pols wat ondersteund en minder mobiel, waardoor die pees minder werd belast. Hoewel, als ik zag hoe hij er mee rende...

Heb net even met je "mee-gegoogled", http://www.google.nl/search?source=ig&hl=nl&q=peesblessure+behandeling
Levert best een hoop nuttige info in, alleen gaat bijna alles over de behandeling van een peesblessure net nadat die is opgelopen. Maar bijv. dit vind ik wel interessant:
"De meest effectieve behandeling van chronische peesblessures is het doen van excentrische krachttraining! Dit is een vorm van krachttraining waarbij de betreffende spier langer wordt tijdens het aanspannen ervan (zoals bij het langzaam laten zakken van een gewicht). Vraag ernaar bij je (sport)fysiotherapeut of je sportarts."
bron o.a. http://www.fietspositiemeting.nl/media-column/column-wielermagazine/69-chronische-peesblessure

Afijn, ik zou net als jij gewoon blijven rijden. Mischien Pees Compositum geven. Misschien na het rijden koelen (goed voor de doorbloeding en tegen zwelling). En evt. kijken of een steunverband (o ja, een bandage heet dat bij een paard !) iets uitmaakt.

grt,
Karen

Hoi Karen,dankjewel voor t meedenken!
Bij een hond kan ik me inderdaad nog iets voorstellen bij een steunverband,maar bij 500 kg paard geloof ik niet dat je een been kunt 'ondersteunen',tenzij je het in het gips zet.
Toen het net gebeurd was heb ik ook Pees Compositum gegeven,misschien is dat nu toch ook wel een idee. Als 'ondersteuning' hahahaha!
Bij dat 'oprekken' kan ik me ook wel wat voorstellen,zal paardenfysio eens bellen....

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 24 april 2010, 14:21:


Per ongeluk ontdekken of misinterpreteren?

Nils en Olly
Hoe meer je leert, hoe meer je beseft, dat je weinig weet

Ik heb er echt weinig verstand van hoor, dus over de situatie zelf zal ik me echt niet uitlaten...

Maar wat mij opvalt, is dat de norm bij mensen bij 'dergelijke' blessures, steeds meer naar 'bewegen' en 'zelf regelen' schuift, steeds actiever. Men komt terug op het idee van rust, en gaat steeds meer uit van gedoseerde beweging, vaak op geleide van (spier)vermoeidheid of pijn... Daar is ook steeds meer wetenschappelijk bewijs voor...

Ik denk dat dit voor paarden niet anders zal zijn (maar moet die norm daar nog wat meer doordringen)...

Merel Stoffers schreef op zondag 25 april 2010, 0:10:


Ik begrijp ook niet waarom bij mensen bewegen wordt geadviseerd en bij paarden rust. Ik denk dat een wat moderne DA geen rust voorschrijft maar gewoon doorgaan met bewegen maar vooral niet overbelasten en dan blijkt dat peesproblemen meestal op den duur verdwijnen. Als je paard gewoon fit blijft en verder goed loopt zal de tijd de rest wel doen.

joop schreef op zondag 25 april 2010, 9:34:


Zal dat niet van de ernst van die blessure afhangen?
Deze winter hadden we bij ons op stal ook een paard met een peesblessure. Er zaten 3 gaten in en die pees hing nog net aan elkaar. Van de DA mocht dit paard absoluut niet bewegen. (En eigenlijk kon ze dat ook bijna niet) Paard moest op stal omdat elke verkeerde beweging ervoor zou kunnen zorgen dat die pees helemaal over was.
Tegen zijn advies in, hebben wij dat paard wel elke dag buiten gezet op een klein paddockje met een berg hooi zodat ze de andere paarden kon zien staan. Als zij in haar stal moest blijven en de rest overdag buiten liep, werd ze helemaal gek. En dat leek ons nog schadelijker dan het risico dat ze buiten wel eens enkele passen zou draven of galopperen.
Het paard is overgings gestorven enkele weken later. Met die sneeuw had ze inderdaad nog een blessure opgelopen. Ze gleed zijwaarts weg met haar slechte been terwijl ze opstond na gerold te hebben. (Waarschijnlijk omdat ze dat been niet kon gebruiken als een normaal paard?) En scheurde op die manier een spier af in haar schouder.
Toen was het echt over.
Zonder die peesblessure had ze dat waarschijnlijk nooit voor gehad en als ze binnen was gebleven met die blessure waarschijnlijk ook niet. Ik heb daar achteraf behoorlijk om gevloekt. (Al zeker omdat ik degene was die het paard die laatste dag buiten heb gezet.)
Langs de andere kant, had ze zich in de stal waarschijnlijk wel op een andere manier stuk gemaakt? Het was echt kiezen uit 2 kwaden. We hebben een gok genomen en dat is jammer genoeg niet goed uitgedraaid.
Had ze wat minder temperament gehad en rustig op stal gestaan, dan was ze nu nog hier geweest.

Ivm die zwelling.
Mijn eigen paard heeft 7 jaar geleden een blessure gehad aan haar collateraalbanden in haar sprong. (Ook gescheurd enzo) Het is wel niet hetzelfde als een echte pees maar die heeft daar ook occasioneel wat zwelling op. Nog steeds na al die jaren.
Maar dat was eigenlijk ook gezegd van in het begin, dat het zou kunnen dat ze de rest van haar leven een zwelling zou kunnen krijgen daar. Zolang ze daar niet kreupel op loopt, is dat niet erg.
Het is nu ook wel zo dat dat niet 100% goed genezen is, misschien dat dat er ook mee te maken heeft?
Zij heeft toendertijd met die blessure trouwens ook ruim 6 maanden op stal gestaan. Ik mocht haar alleen een beetje stappen aan de hand. De eerste maanden amper een kwartiertje. Van stappen kwam toen uiteraard niet veel terecht. Dat was rodeokwartiertje voor haar. Op stal was zij wel heel kalm.
Ik zeg altijd dat ik nooit nog een stalrust advies zal volgen omdat dat toen zo'n ramp. Maar ik vind zoiets wel een moeilijke keuze. Had ik haar toen buiten gelaten, had die blessure waarschijnlijk ook nooit genezen. Ze was een jong, actief en explosief paard toen. Braaf op een paddockje staan, was er toen echt niet bij.

groetjes
Ans

Bij da's wordt het ook steeds meer 'in' om gematigde beweging voor te schrijven bij peesblessures. Recent hoorde ik zulks van een toonaangevende kliniek, de Lingehoeve. De reden was onder meer dat je na 3 maanden of een half jaar boxrust een idioot paard gecreëerd hebt, en dus een nieuw probleem.

Tsja, wat bij de mensen doorkomt duurt bij de beestjes misschien nog net wat langer...