joop schreef op zondag 25 april 2010, 9:34:
> Ik begrijp ook niet waarom bij mensen bewegen wordt geadviseerd en bij
> paarden rust. Ik denk dat een wat moderne DA geen rust voorschrijft maar
> gewoon doorgaan met bewegen maar vooral niet overbelasten en dan blijkt
> dat peesproblemen meestal op den duur verdwijnen. Als je paard gewoon fit
> blijft en verder goed loopt zal de tijd de rest wel doen.
Zal dat niet van de ernst van die blessure afhangen?
Deze winter hadden we bij ons op stal ook een paard met een peesblessure. Er zaten 3 gaten in en die pees hing nog net aan elkaar. Van de
DA mocht dit paard absoluut niet bewegen. (En eigenlijk kon ze dat ook bijna niet) Paard moest op stal omdat elke verkeerde beweging ervoor zou kunnen zorgen dat die pees helemaal over was.
Tegen zijn advies in, hebben wij dat paard wel elke dag buiten gezet op een klein paddockje met een berg hooi zodat ze de andere paarden kon zien staan. Als zij in haar stal moest blijven en de rest overdag buiten liep, werd ze helemaal gek. En dat leek ons nog schadelijker dan het risico dat ze buiten wel eens enkele passen zou draven of galopperen.
Het paard is overgings gestorven enkele weken later. Met die sneeuw had ze inderdaad nog een blessure opgelopen. Ze gleed zijwaarts weg met haar slechte been terwijl ze opstond na gerold te hebben. (Waarschijnlijk omdat ze dat been niet kon gebruiken als een normaal paard?) En scheurde op die manier een spier af in haar schouder.
Toen was het echt over.
Zonder die peesblessure had ze dat waarschijnlijk nooit voor gehad en als ze binnen was gebleven met die blessure waarschijnlijk ook niet. Ik heb daar achteraf behoorlijk om gevloekt. (Al zeker omdat ik degene was die het paard die laatste dag buiten heb gezet.)
Langs de andere kant, had ze zich in de stal waarschijnlijk wel op een andere manier stuk gemaakt? Het was echt kiezen uit 2 kwaden. We hebben een gok genomen en dat is jammer genoeg niet goed uitgedraaid.
Had ze wat minder temperament gehad en rustig op stal gestaan, dan was ze nu nog hier geweest.
Ivm die zwelling.
Mijn eigen paard heeft 7 jaar geleden een blessure gehad aan haar collateraalbanden in haar sprong. (Ook gescheurd enzo) Het is wel niet hetzelfde als een echte pees maar die heeft daar ook occasioneel wat zwelling op. Nog steeds na al die jaren.
Maar dat was eigenlijk ook gezegd van in het begin, dat het zou kunnen dat ze de rest van haar leven een zwelling zou kunnen krijgen daar. Zolang ze daar niet kreupel op loopt, is dat niet erg.
Het is nu ook wel zo dat dat niet 100% goed genezen is, misschien dat dat er ook mee te maken heeft?
Zij heeft toendertijd met die blessure trouwens ook ruim 6 maanden op stal gestaan. Ik mocht haar alleen een beetje stappen aan de hand. De eerste maanden amper een kwartiertje. Van stappen kwam toen uiteraard niet veel terecht. Dat was rodeokwartiertje voor haar. Op stal was zij wel heel kalm.
Ik zeg altijd dat ik nooit nog een stalrust advies zal volgen omdat dat toen zo'n ramp. Maar ik vind zoiets wel een moeilijke keuze. Had ik haar toen buiten gelaten, had die blessure waarschijnlijk ook nooit genezen. Ze was een jong, actief en explosief paard toen. Braaf op een paddockje staan, was er toen echt niet bij.
groetjes
Ans
Warboel
