Nils Vellinga schreef op zondag 25 april 2010, 20:51:


Ow, ik las je vraag verkeerd.

Maar ja, ze worden daar gekker van. Omdat ze maandenlang op geen enkele moment hun energie kwijt kunnen. Mijn paard was na 6 maanden niet meer helemaal gezond in haar hoofd. Die werd compleet kierewiet. (En is naar mijn gevoel mentaal gezien ook nooit meer 100 % gerecupereerd. Moeilijk te omschrijven, maar er is daardoor iets verdwenen in haar ogen.) Ik kon haar ook niet buiten halen zonder bit en longe en ik kon haar alleen stappen op het pleintje vlak voor haar stal. En zelfs dan nog,... De piste die 30 meter verderop lag, was te riskant om heen te lopen.

Dat uurtje even goed gek doen, zou zo'n paard meteen een stuk handzamer maken.

Ans Jondral schreef op zondag 25 april 2010, 21:05:

Waarbij ze dan weer het risico lopen op een peesblessure?
Nuja, dat moet je dan maar voor lief nemen, niet?
"It's all in de game" Niet iedereen heeft het geluk een PN stal te vinden

Nils en Olly
Hoe meer je leert, hoe meer je beseft, dat je
weinig weet

Nils Vellinga schreef op zondag 25 april 2010, 23:06:


Ik kan me niet inbeelden dat iemand dat doet, eerlijk gezegd?
(Met een geblesseerd paard, dan toch.)
Eén verkeerde huppel en de boel is weer aan gort.
Niet dat boxrust en aan de hand stappen garanties geeft. Mijn schatje mocht ook nog 3 maanden langer (was oorspronkelijk 3 maanden maar werden er 6) omdat ze net iets te actief was en haar been niet goed genas. Ook al hing ik altijd aan het einde van het touwtje als ze haar stal even uit mocht.

De eerste dagen dat mijn paard na 6 maanden weer los mocht, heb ik er ook eerst een aantal dagen een paar streepjes sedalin in gestoken.
En ik heb ook eerst een aantal weken met haar aan de hand gedraafd en dan af en toe de longe wat langer als ze rustig genoeg was. Ik vreesde nogal dat ze die eerste dag zo gek zou doen als ze los mocht, dat we weer helemaal opnieuw konden beginnen.

T'is, denk ik, alles of niks, daarom dat de meeste voor niks kiezen zeker?

Ans Jondral schreef

En waarom een paard met een (pees)blessure niet gewoon lekker buiten, samen met één ander rustig paard?
Waarom moeten die beesten gelijk eenzame stalopsluiting?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 26 april 2010, 8:31:


Tja, toen heb ik gewoon gedaan wat mij opgedragen werd.
Ik was 18 jaar en had mijn paard net 4 maanden. Dan heb je nog niet bepaald het vertrouwen om rebels te gaan doen.

Mijn paard heeft toen ook een aantal weken met haar been in het verband gestaan, ingepakt van de kogel tot halverwege haar dijbeen. Zolang dat verband eraan was, mocht ze al helemaal niet bewegen, misschien dat zoiets er ook mee te maken kan hebben?

Die inzichten zijn toch ook maar van de laatste jaren, dacht ik hé?
Want dat gedoe met mijn paard is al bijna 7 jaar geleden. Misschien dat ze tegenwoordig ander advies geven? (Ik zou het niet weten. Misschien is er iemand die het ons kan vertellen, die recent nog in Moerbeke is geweest met een paard met een pees(blessure)?)

En los van het feit wat beter is, twijfel ik eigenlijk wel of het haalbaar is wat jij schrijft?
Moest mijn merrie nu op deze leeftijd zoiets voor hebben, is dat waarschijnlijk wel te doen.
Maar 7 jaar geleden was ze 5 jaar en dan bleef die echt niet een hele dag rustig staan. Die heeft altijd een hoop gekke spelletjes gehad toen ze jong was. En geen enkel daarvan is volgens mij goed voor de genezing van zo'n blessure.
Met zoiets is er gewoon geen goede keuze, denk ik?

groetjes
Ans

haha, haakjes staan verkeerd

Ans Jondral schreef :


Iedereen weet dat een paard dat op stal moet veel teveel energie krijgt, hetgeen juist ontploffingsgevaar oplevert met alle risico's vandien, dus dat lijkt me wel achterhaald inmiddels.

Er is ook nog zoiets als een gulden middenweg waarbij je het paard een kleinere paddock geeft en een rustig maatje erbij zodat ze wel kunnen socializen.

Na de operatie afgelopen week van Spirit zei de DA dat het eigenlijk het allerbeste zou zijn als hij helemaal niet zou bewegen ivm het openspringen van de hechtingen, maar we wisten ook met ons allen dat zoiets niet haalbaar is. De DA vertelde ook dat zulke paarden vroeger op stal vastgebonden werden en niet één stap konden verzetten. Maar hij is gelukkig realistisch genoeg om te weten dat je daar bij ons niet mee moet aankomen (was voor hem zelf ook geen optie overigens).
Dus paddockweitje klaargemaakt en inderdaad sprongen de hechtingen tot twee keer toe open met alleen al ernaartoe lopen in heel kleine stapjes. Toen hebben we het maar zo gelaten en ik ben er nu blij mee. Er zou teveel spanning op dat weefsel zijn gekomen en Spirit zou beslist korter zijn gaan lopen als we de boel kost wat kost hadden dichtgemaakt en zijn bewegingen verhinderd hadden. Nu de wonde open gelaten is geneest hij heel goed en snel ook en bovendien kan Spirit gewoon blijven bewegen. Hij staat nu met zijn moeder Holly overigens, en je merkt helemaal niks aan zijn bewegingen. Hij kan er gewoon op liggen en mee rennen nu. Als er hechtingen in zouden zitten was dat niet mogelijk geweest.

Zelfde met Puck die een paar jaar geleden een (lichte) peesblessure had. We hebben haar gewoon op de weide in een rustige groep gelaten die niet op haar jaagt en zo kon ze wat rondscharrelen. Ze liep al binnen enkele weken niet meer kreupel. Het peesprobleem is weggegaan en niet meer teruggekomen. Al met al heeft het een paar weken geduurd.

Als je als mens verdorie de enkelbanden scheurt word je ingetaped en moet je blijven bewegen. Een paard zou niet mogen bewegen? Dat vind ik dan maar ouderwets en achterhaald.

groet, Pien