Dat kan. Zij heeft immers geen idee wanneer en of ze weer teruggaat. En voor hoe lang. Of waarom. Jij weet dat allemaal wel! Ik kan me voorstellen dat dat ontregelend werkt, zeker voor een jong dier dat in korte tijd veel veranderingen meemaakt.

Wat je eraan kunt doen? Weinig. Behalve het aan d'r uitleggen. Klinkt belachelijk op dit forum realiseer ik me, maar ik doe het zelf wel, ik vind zelfs dat het iets met respect te maken heeft. Ik kondig altijd alles aan, als we weggaan, waar naartoe, wat we gaan doen, wie we gaan zien en zo.
Of de boodschap aankomt valt uiteraard niet te bewijzen, maar je zendt iig een okay-gevoel uit.

Christel Provaas schreef op maandag 26 april 2010, 13:24:


Hoezo belachelijk? Vindt ik niet.
Ik heb altijd alles aan Indy uitgelegd, ik doe het ook met Lily en Kim.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 26 april 2010, 13:27:


Dokter Doolittle valt in een groot zwart gat vergeleken bij jullie .

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 april 2010, 13:34:


Dat bedoel ik.

van lennep schreef op maandag 26 april 2010, 12:18:


Jazeker! Een van de redenen waarom ik geen pensionpaarden meer wil. Ik word doodziek van dat gesleep van mensen met paarden. Ik ken paarden die daar heel erg veel last van hebben (stress, vermageren).

Hoe weet Namkje nou waar ze thuishoort? Zo staat ze hier, zo daar, zo weer hier. Jij weet dat ze nu voor de rest van haar leven bij deze paarden mag blijven (toch?). Zij heeft er geen idee van.
Voordat ze dat weer vertrouwd en weer rust heeft, haar plek in de huidige kudde weer goed gevonden heeft, dat kan echt wel even duren. Bij het ene paard langer dan bij het andere.

Het zijn net mensen .

marjolijn schreef :
>Ik word doodziek van dat gesleep van mensen met paarden. Ik ken paarden die

Sommige paarden wennen gelijk, anderen hebben daar echt veel tijd voor nodig.
Ons nieuwste pensionpaard Rana liep binnen een week al in de kudde (van 14 paarden) en dat gaat vanaf het allereerste begin perfect. Amber en Moira daarentegen, twee van onze eigen paarden, hebben letterlijk máánden nodig gehad voor ze zich overgaven aan ons en hun nieuwe plek. In die tijd liep Quiberon die gelijk met hen gekomen was al lang en breed lol te maken in de mannnengroep.

Dus dat is voor elk paard heel persoonlijk en het komt heus wel goed al kun je dat van te voren niet zeggen.

Groet, Pien

marjolijn schreef op maandag 26 april 2010, 14:03:

Oke , maar moet je je er dan maar gewoon bij neerleggen dat een paard het niet leuk vind om ergens heen te gaan?
Of valt dit te trainen?
Hoe dan? Gewoon doen?of haar nu de rust gunnen , en gewoon af te wachten tot ze weer ''thuis'' is , geestelijk wel te verstaan?

Het is niet paards , dat verhuis , maar zou dat inhouden dat ik bv niet meer met haar ergens naar toe zou mogen gaan rijden in de trailer?
Ik weet niet of ik dat wel zo leuk vind eigenlijk...
En waar houdt het dan op?
Ik ben de grens al over , omdat ze bereden wordt , uberhaupt , omdat ik ze heb gekocht.

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 26 april 2010, 14:20:


Nou als we enno alleen op de trailer zetten, of Rock alleen ... dan kunnen we gaan en staan met die paarden waar we waar willen. Als we beiden paarden meenemen op verplaatsing, gedurende meerdere dagen en er zijn meerdere paarden in het nabije zicht (aanpalende weide zelfs), gaat Enno echt over het rooie als Rock weggaat of als hijzelf vandaar uit weer in een andere paddock moet. Dat is een stukje onzekerheid van hem en dan mag je als mens hem gaan gerust stellen, maar laat hem weer even 'alleen' en de bal gaat weer aan het rollen. Het houdt niet op zolang hij Amaroc (zelfs al is hij nog in het zicht) noch ons hij hem in de buurt heeft. Amaroc kan op een slechte dag gaan weven als een gek, maar meestal beseft hij dat dit verspilde energie is en dat we altijd weer terug komen. Jammer genoeg
Voor beiden heb ik ondertussen een tweede thuis gevonden (A Ma Zon terrein), maar ook daar gebeurdt net hetzelfde.

van lennep schreef op maandag 26 april 2010, 14:20:

Wie zegt dat ze het niet leuk vindt?


Precies. En daarna gewoon weer meenemen. Anders krijg je zo'n huismus die alles buiten het eigen poortje doodeng vindt.

Da's totaal wat anders dan enkele maanden uit logeren te sturen! Dat zou ik niet snel weer doen, maar uitjes: graag en veel. Krijgt ze alleen maar meer zelfvertrouwen van, zeker als de uitjes allemaal thuis eindigen.

Je ziet het te zwaar in!

Christel Provaas schreef op maandag 26 april 2010, 14:36:


Sorry dat ik je niet begrijp , maar wat precies ?
Haar met rust laten?
Of juist doorgaan met leuke uitjes? dus doorgaan met haar mee te nemen naar duitsland , maar ook naar andere stekkies?


Er staat een logeerpartij van minimaal 3 dagen in het verschiet. Wel doen of niet doen?

Ik dacht er goed aan te doen om de uitjes naar duitsland te plannen. Daar heeft ze een leuke tijd gehad , en gaat ze het trailerrijden ook normaal vinden.


Was als reactie op Marjolijn , die dat gesleur met die paarden maar helemaal niets vond...

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 april 2010, 13:34:


Na zovele jaren trainingspaarden en lespaarden heb ik er nog geen één gehad die "depressief" werd omdat ze/hij op een andere weide stond . Ze hadden wel iets anders aan hun hoofd dan depri te wezen ! Wel werden ze bijna allemaal DOODgraaggezien en overvet gevoedert en konden ze bijna het ene been niet voor het andere zetten .Je zou voor minder gewoon in een hoek van de wei gaan staan

Ik begon je bijna aardig te vinden Eddy, heb genoten van je verslag mbt Jeen.....

Gelukkig schud je me op tijd wakker.

Monique

eddy DRUPPEL schreef :


Ik herken het helemaal en snap helemaal wat jij hiermee wilt zeggen....

Groet, Pien