Merel Stoffers schreef op dinsdag 27 april 2010, 0:10:


Dat ziet er inderdaad ook heel leuk uit en zeker, áls, dan volgend jaar. Want als ik die hindernissen zo lees, hihi, Banjer ziet me aankomen nu... daar moet toch echt nog wel e.e.a. geoefend worden. Maar dat lijkt me nou net ook heel leuk.
In Didam was bv voor de oefening "hek openen en sluiten" een lint vastgemaakt aan een bakrand. Aan het andere einde zat een lus die over een pion lag die over een hindernispaal stond (ben ik nog te volgen?). Simpel, maar wat vonden de meesten dat lastig: zodra de ruiter de lus pakte (als ze al zo dichtbij het wapperende lint konden komen), dan gingen de meeste paarden direct achteruit, net zolang tot de ruiter de keuze had tussen van het paard getrokken worden of loslaten....

En ja, zo'n TREC organiseren is volgens mij echt een hele klus (dus inderdaad niet zo vreemd dat er maar weinig zijn). En ik moet zeggen, gisteren in Didam was die organisatie echt heel goed (alles liep soepel).
't is dat ik er nog geen bal van kan en nu een beetje snap hoe het allemaal zou moeten, maar ik zou best willen helpen als er eentje georganiseert wordt.

angelique hage schreef op dinsdag 27 april 2010, 1:07:


Ik heb vorig jaar gevrijwilligd bij FFT, súperleuk! Ook die goede sfeer, was echt bijzonder. Maar ik weet ook wat voor een organisatie daarachter zit, wat een werk en wat een precisie...

Prima te volgen... Herkenbaarheid hoor... Het geïmproviseerde hek van de bak hier werkt zo, is nieuw voor ons. Pony wil ook graag achteruit als ik iets te enthousiast met touwtje zwabber...

Denk dat alle organisators altijd vrijwilligers kunnen gebruiken.

angelique hage schreef op maandag 26 april 2010, 23:59:


Dat heeft met de regel ste maken en niet zozeer de fijne karakters van de deelnemers. Bij een springwedstrijd word je uitgebeld als je een hindernis niet neemt, bij TREC tellen de punten van de hindernissen die wél genomen worden en volgt er geen 'straf' voor weigeringen of niet genomen hindernissen.

en zo hoort he ook te zijn!

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 april 2010, 7:50:


Dat ben ik niet met je eens: ik spring met mijn pony (tussen de paarden want tja, ik ben geen 18- meer...) en ik vind dat als je wordt uitgebeld tijdens een wedstrijd, je training / voorbereiding niet voldoende is geweest. En zelfs als dat wél het geval is, rechtvaardigd dat niet dat je je paard of pony dan maar gaat mishandelen.
Het gaat volgens mij om attitude: veel ruiters gaan alleen voor het resultaat tijdens een wedstrijd en zien de voorbereiding als noodzakelijk kwaad. Als wij foutloos rondrijden is dát een kroon op ons werk, maar niet het doel op zich (en het maakt dus ook niet uit of dat een trainingsparcours of een wedstrijdparcours is).
Die attitude is volgens mij ook het verschil wat ik gezien heb bij die TREC: er waren paarden die op hindernisjes weigerden waarvan ik niet kon begrijpen waarom (laag, geen rare vormen oid). Maar toch weigerden ze. De meeste ruiters probeerden het een paar keer op een paardvriendelijke manier en als het dan nog niet lukte gingen ze er omheen. Soortgelijke situaties worden in de gewone sport opgelost met de "zweep erover" en/of de "sporen erin" (zelfs als men al uitgebeld is!, want "ik zal hem leren.....")

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 april 2010, 7:50:


Toch denk ik wel verschil te zien in mentaliteit van de deelnemers, gemiddeld genomen.

Het zal ook schelen dat TREC geen officiële discipline is, en springen wel. Daarbij zit er verschil in het doel van de westrijd. Je hoeft bij TREC inderdaad niet alles te springen om toch te kunnen winnen of punten te scoren. Toch kiezen mensen vaak bewust voor TREC (erbij), juist vanwege dat verschil in regels en mentaliteit.

Maar hey, dit was geen wedstrijd 'Trec is de leukste discipline'... Ieder zijn ding. (Maar de vrijheid en regels bevallen me)

Merel Stoffers schreef op dinsdag 27 april 2010, 14:53:


, spijker op z'n kop!

ja dat had ik 5 jaar geleden (poeh is het al zo lang geleden...) met de endurance, maar nu is dat relaxte er ook een beetje vanaf in de lage klassen... gingen we met idool 1 of 2 dagen van te voren op het wedstrijdterrein kamperen met je tent op een maisveld.... en dan lekker pannekoeken bakken, en iedereen kwam dan na het verzorgen van hun paard (die naast jou tent in een paddockje staat, waardoor je de hele nacht zijn bewegingen, gebries en adem door de tent heen hoort en dus niet kan slapen en om de haverklap kijken wat ie allemaal doet. fasinerend!) bij elkaar kwam om met ze alle een biertje te drinken en proosten om een goede wedstrijd! super geselig!!!

mja nog vroeger moest het nog leuker zijn geweest,hebt ik gehoord van mensen die al langer meerijden... toen waren de snelheidslimieten stuk lager etc.

Toen ik nog wedstrijden reed, had je al mensen die je in galop gaan in halen zonder iets te zeggen (mag absoluut niet) of hun paard door idioot zwaar zand in volle rengalop te gaan etc.... jamer want daardoor veranderd de hele sfeer gelijk! ik hoorde dat de wedstrijden in duitsland leuker zijn... dus wie weet als ik ooit aan die boerderij begin en genoeg ruimte heb om meerdere paardjes te houden, dat ik er weer aan begin... of wie weet iets met TREC want dat interesseerd me ook wel!

12 en 13 Juni, alternative TREC in Nunspeet

Nils en Olly
Hoe meer je leert, hoe meer je beseft, dat je
weinig weet

Leuk dat je zo enthousiast bent Angelique!

Het is inderdaad een leuke discipline waar veel enhousiaste mensen aan meedoen. Voor veel deelnemers is het doel om samen met je paard een zo goed mogelijke combinatie te vormen. Het wedstrijdelement speelt voor veel mensen een ondergeschikte rol, helaas zijn er ook binnen de TREC wel eens minder leuke akkefietjes maar gelukkig wordt daar door een jury of organisator vaak wel wat van gezegd, of er worden ruiters uitgesloten. En het het eerlijk en diervriendelijk behandelen van je paard wordt ook bij de hindernissen beoordeeld, doe je dit niet dan levert dat strafpunten op.

Bij dezen wil ik Josien en alle vrijwilligers (al dan niet vrijwillig ) bedanken voor de puist werk die ze hebben verzet, om ons (de deelnemers) 2 geweldig leuke dagen te laten beleven.
@ Angelique ook nog bedankt, voor de gastvrijheid om Olly in de wei te mogen "stallen".

IK heb echt genoten, vooral de opdrachten aan de hand, in het bos, waren zeer interessant. Olly begreep niet alles wat ik vroeg, maar véél meer, dan ik verwacht had, dat hij begrijpen kon.
Zondags dan een route van 24 km, met obstakels / opdrachten, onder zadel.
Er zaten een paar pittige opdrachten tussen, die ons niveau iets te boven gingen, maar Olly heeft er echt het beste van gemaakt. Eigenlijk weer véél meer, dan ik had durven dromen. IK dacht dan; 'dat gaat het niet worden' en dan toch deed hij wat ik vroeg, zo ongeveer toch IK was tenminste super content.

Moet nog gezegd worden, dat we met een leuke groep waren in een ontspannen sfeer.
Opvallend was, dat géén van de paarden beslagen was, maar of er nog iemand bitloos reed, durf ik niet te zeggen, ik heb er niet echt op gelet. In mijn groepje toch niemand.
Wel weet ik, dat er een paar hard aan toe waren, om over te stappen naar bitloos.

Er zijn foto's gemaakt, maar heb niet begrepen waar die te bekijken waren. Kan iemand mij helpen?

Nog maals, Josien- alle vrijwilligers- team genoten en overige deelnemers, bedankt voor deze geweldige ervaring.

Met alle credits voor Olly, mijn super pony

Nils

Nils Vellinga schreef op dinsdag 15 juni 2010, 0:19:

Ja, 3 van de 10 waren bitloos, naast mijn dochter dan met een touwtje aan haar stalhalster, stoer he .

Hihi, heb je nog bepaalde mensen in gedachten....?
Ja, Frank gaat ze op een CD zetten. Overigens staan er op youtube ook al een paar filmpjes, zijnde fotocompilaties (errug leuk!!):
http://www.youtube.com/watch?v=x1nEiFAeB9w
http://www.youtube.com/watch?v=m5WhNZf6ElM

Wij kunnen ons volledig aansluiten bij Nils, want ook wij hebben een enorm leuk weekeinde beleefd. De organisatie was uitstekend (complimenten voor PaardenMetPlezier, de Bonte Wieven en de vrijwilligers!), de groep gezellig en het weer ideaal, wat wil je nog meer?
Wij bakten van de oefeningen aan de hand in de bak niet veel (zoals te verwachten...), de oefeningen aan de hand in het bos gingen al beter en die onder het zadel echt goed. Zo zie je maar, bospony's he .
Maar ook wij waren af en toe verbaasd dat onze schatjes dingen deden die we nooit eerder gedaan hadden en die goed gingen (bv een theedoek uit een plasticzak die aan een boom hangt halen, opvouwen, en aan de andere kant van de weg weer in een platiczak doen, dat allemaal dus zonder van je pony af te komen....en dat met ónze pony's, die plastic dus zo'n beetje het engste vinden wat er is!).

Ik heb begrepen dat dit een jaarlijks evenement gaat worden en volgend jaar zijn Victor, Banjer, Vivian en ik er zéker weer bij!

Jeetje, geweldig toch??? De LOL spat er vanaf!
Lijkt me een heerlijk ontspannen TREC!
Oh jee... allemaal billenbijters in die bossen daar!

Voor herhaling vatbaar lijkt mij.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.