Wij HUILEN ook hoor!!!
Knuffel, van ons allen voor Namkje.
En tot gauw!

Even aarden en weer thuis voelen en dan weer gezellig op bezoek komen , lekker buiten rijden YEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!
groetjes Trudy

Cindy Helms schreef op dinsdag 27 april 2010, 9:18:



Goed dat je je er zelf bewust van werd, toch?! .
Maar ik vind jou geen mietje met je paarden hoor, dus het valt heel erg mee

Herkenbaar van wat we vaak om ons heen zien als we bij andere paarden komen of bij paarden die door hun eigenaars in training worden gebracht. Vorig jaar hadden we hier zelfs een paard in training dat Baby heet. 1.65 groot en een echte baby. Maar toen ze hier weg ging was ze écht geen baby meer......(wij noemden haar ook Bay ipv Baby).

Holly bijvoorbeeld heeft ook geen gemakkelijk leven achter de rug. Pff, ik heb al mensen op haar rug gehad die moesten huilen omdat ze al dat verdriet en al die emotie voelden. Sjonge jonge, dat gaat me dan echt te ver. Bovendien leidt het tot niks want Holly is een paard dat heel makkelijk in een soort van slachtofferrol gaat, dan kun je haar binnen 5 minuten aanpraten. Ze maakt zichzelf dan heel zwaar en zielig daardoor. No way, dat sta ik niet toe hoor....

En dat is ook wat Eddy bedoelt met zijn oetsjoekoetsiekoetsjie opmerking. En hij heeft daar gelijk in. Veel mensen gaan op een betuttelenden manier met paarden om. Het gros van de mensen projecteert en ziet het paard vanuit haar menselijke emotie. Helaas zijn het ook vaker vrouwen dan mannen die dit zo doen. Ik word daar soms heel kriegel van.


Ik zie dat ook zo. Namkje moet gewoon even een nieuw evenwicht vinden. In de groep weer haar plekje vinden en mentaal, want ze heeft veel geleerd de afgelopen tijd, en dat moet even bezinken. Wil niet gelijk zeggen dat ze heimwee heeft of niet meer op haar plek is....?!

Groetjes, Pien
(ik had vanmiddag graag bij je zadelpasgebeuren geweest, had ik dat maar eerder geweten....)

Spirithorses schreef op dinsdag 27 april 2010, 9:55:



Toch eigenlijk onbegrijpelijk, wat mij betreft wordt ik juist altijd positief als ik bij de paarden ben. Wat zij allemaal hebben meegemaakt is verleden tijd en zoals zij nu zijn is fantastisch. Geluksvogels. Niet alle tobbers hebben het geluk uiteindelijk bevrijd in een kudde te mogen leven. Ik heb geen medelij om hun verleden, maar vreugde om de toekomst.
Het scheiden van paarden (komt hier ook vaak voor) is makkelijker dan bij elkaar zetten lijkt het wel. Totaal onvoorspelbaar, ik zie soms als ik een paard weghaal dat niemand reageert, afgezien van een hinnik hier en daar, terwijl ik bv vorig jaar 2 oudere trekpaarden hier had, waar niemand in de kudde zich iets van aantrok, de 2 waren atijd samen, ik haal ze uit de wei en hup: de leider springt over het hek, dat toch aardig hoog is.
Echte vriendschappen vind ik moeilijk te scheiden en ik doe alles dat te voorkomen. Ook menselijk: mijn oude Unami is bevriend met Ollie, hij heeft meer dan 15 jaar van zijn leven in de stal gestaan en kon volgens de eigenaar met geen enkel paard opschieten, ging meteen vechten. Nu staat hij dag en nacht naast Ollie en mijn hart zou breken als ik ze uit elkaar zou halen. Ik probeer niet uit of dat terecht is.

Christel Provaas schreef op maandag 26 april 2010, 13:24:


Uitleggen is toch volslagen normaal? En inderdaad respectvol? Doe maar, Esther.

Cindy Helms schreef op maandag 26 april 2010, 21:52:


Je hebt er moeite mee dat mensen hun paarden vermenselijken, maar volgens mij doe jij hier nu precies hetzelfde. Een paard die een ritje met de trailer en wat daarna volgt, als vakantie ziet? Vakantie is voor een paard een niet-bestaand iets.


Ze gaan graag op de trailer, maar Rock gaat nog wel weven wanneer hij stilstaat? Hoe vertelt hij je dat eigenlijk, dat hij graag op de trailer gaat? Of accepteert hij gewoon dat jij hem vertelt de trailer in te gaan, omdat hij jou als leider ziet?

Als je het hebt over projecteren van onze gevoelens op paarden, volgens mij gaan wij vooral ZELF graag met onze paarden op pad, lekker naar een andere omgeving bijvoorbeeld voor een inspirerende training. En we zouden maar al te graag zien dat paarden dat net zo leuk vinden als wij.

Een paard wat net de vreselijkste dressuurwedstrijd heeft gereden inclusief rollkur en sporenprikkerij gaat daarna ook rustig staan grazen als hij de mogelijkheid krijgt. Dan had hij ook geen last van de wedstrijd, toch?

Jullie hebben het over de grote invloed van verhuizingen en zijn het daar allemaal over eens... sommige paarden moeten daar weken of maanden aan wennen. Vergeet niet dat een trailerritje en een andere omgeving daarna voor een paard PRECIES hetzelfde is als een verhuizing. Een paard heeft er geen idee van dat hij daarna weer terug gaat.

In mijn ogen is een verhuizing minder belastend dan een 'ritje met de trailer en daarna tijdelijk bij andere paarden'. Het paard krijgt nooit voldoende gelegenheid om ergens te wennen, want tegen die tijd moet hij alweer terug of staat het volgende trailerritje alweer gepland.

Spirithorses schreef op dinsdag 27 april 2010, 9:55:


Letterlijk alle "mentale" gevallen van paardeleven die jullie hebben opgenoemd zijn veroorzaakt door ???.......................................juist "de mens" . Een gewoon sociaal paard dat mentaal evenwichtig opgroeid reageerd namelijk niet zo . IN de vrijheid is het geen uitzondering dat de jaarlingen hun eigen weg gaan ! Soms maanden rondzwerven in hun uppie .Zowel merries als hengsten trouwens .Sommige blijven dan wéér bij mammie en pappie .Totdat zoon/dochter het te gortig maakt bv . Jongelinge bendes zijn gezworen kameraden TOTDAT er eentje een merrie kan bemachtigen !Hupakee vriendschap foetsie !BLIJF VAN MEN WIJF scenario .Maar weet je wat ? Mensen vinden zo'n vriendschappen TOCH ZOOOOOO LIEEFFFFFFF. Kijk eens hoe fijn hij het vind bij zijn vriendje (met een ammerkeeeuh en e beitelkeuuuhh) . En ze uit elkaar halen ? OOHH neenn, onmogelijk hij gaat door de draad hij verwond zichzelf enzovoort enzoverder !Het mismaakte patroon word niet doorbroken en je maakt (on)bewust van je paard een mentaal afhankelijk wrak ! Omdat het paard dan nog meer afhankelijk is van JOU als mens !En dan ziet het paard je zoooo graag

eddy DRUPPEL schreef :>

Zeker. Vergeet niet dat wij hier de extreme gevallen krijgen om te trainen, afstandspaarden ofwatdan ook. Het gros heeft inderdaad gedragsproblemen door menselijk toedoen. Dat is ook meestal de reden dat ze hier komen. Dus tot zover ben ik het met je eens.


Als je mij bedoelt vind ik dit een behoorlijk beledigende opmerking, Eddy.
Want ook al ben ik een vrouw, zoals je mij kent ben ik geen tuttelkous en het is juist mijn taak als trainer om mensen bewust te maken van het feit dat ze 'anders' moeten gaan kijken naar die dieren.

Paarden horen niet afhankelijk te zijn van mensen. Dat is wel wat veel mensen doen/proberen en juist dat geeft al die verknipte beesten.

Als jij dat ook zo bedoelt en je bericht is niet op mij gericht dan zijn we het tenminste weer een keer eens.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 27 april 2010, 12:01:



Ge moet u zo rap ni aangevalle voele ,anders gaan we is moddercatcheuh ik en gij