Marlies Sanders schreef op zondag 2 mei 2010, 13:48:


Dit is absoluut niet persoonlijk bedoeld ...
Je hebt gelijk, Marlies, asiels zitten vol met probeersels ... alles willen wij naar onze hand zetten, onze persoonlijke situatie is bepalend (dan heb ik het niet over echte calamiteiten, financieel of gezondheidsredenen, want daar kan ik me nog wel wat bij voorstellen) ... dieren moeten in ons plaatje passen en het mag niet al teveel aanpassing van onze zijde vragen ... schrale troost, dit zie je ook vaak met kinderen gebeuren ... we nemen een kind en komen er dan achter "kut" wat gaat daar veel vrije tijd in zitten

Ja zo klinkt het ook wel weer logisch hoor...
Maar dat wist je een jaar geleden nog niet? Ik weet als geen ander dat het heel raar kan lopen in je leven ... het komt alleen wat raar over zonder al die achtergrondinfo.
nou ja, het is toch altijd anders dan wij denken en ieder moet doen waar die zich goed bij voelt...

op het moment dat ik dit schreef had ik dat nog niet gelezen nee in jou bericht van vorig jaar stond dat niet...

Precies Anja, als je dan jaren in zon asiel gewerkt heb(vrijwillig) dan krijg je wel een (voor?) oordeel...En t is toch vaak degene met problemen die "gedumpt" wordt.

Er is zoveel veranderd in die tijd met mij, met bv de weilanden die nu groter zijn gemaakt Inloopstallen erbij gezet, bak vergroot met goed zand.enz..
Nu gaat het gewoon super in de groep deze trapt van zich zelf af, de vorige deed dat nl niet.
Die werd eruit getrapt door de andere 2.
En deze 3 blijven ook tot aan hun dood hier, net als mijn honden.

Savannah! Amber! en Cheyenne!