Christel Provaas schreef op woensdag 5 mei 2010, 15:41:


Er zijn stijve telgangers probleemloos erg oud geworden. Geen foutje van de natuur dus.


Verder is het wat mensen willen, inderdaad net als met dressuur, en het gangen-gedoe is feitelijk heel wat ingewikkelder dan de befaamde (door mensen gewilde) 5 ijsco-gangen. Een jaar of 20 geleden heb ik daar eens een schema van gemaakt en (zojuist gecontroleerd) wonder boven wonder staat dat nog altijd op internet: http://home.wanadoo.nl/ifijp/index2/ifijpgan.html
De aanleg die een gangenpaard van nature mee krijgt zit ergens in deze matrix, maar ze zijn allemaal anders.


Erg? Och... als je een peperdure ijsco koopt omdat je tölt leuk vindt is het vrij lullig als er alleen maar kamelengang uit komt, toch? Vrijwel iedereen die aan ijsco's doet wil het liefst tölten. Vandaar dus.
Toch kan het ook een biomechanische graadmeter zijn die weergeeft dat je wellicht niet handig bezig bent als je een prachtig töltend paard koopt dat een half jaar later zo stijf als een plank is. En DUS ook voor geen centimeter meer tölt! Om geen andere reden dan dat ruitertje eerst had moeten leren rijden. Wat dit aangaat is gangenrijden denk ik wel veel "strenger" dan dressuren; "uit elkaar gevallen", "op de voorhand", etc. ... doet 'ie 't gewoon niet meer!

Er zitten biomechanisch vergelijkbare aspecten met dressuur in. Zozeer zelfs dat ik ooit eens een prachtig, soepel, goed gereden dressuurpaard heb afgeleerd te gaan tölten want dat vindt men in dressuur ongewenst. Dat kan dus ook.
Je kunt er met vrij grote zekerheid vanuit gaan dat een goed töltend paard een soepel paard is met een voldoende verzamelde houding. Dezelfde subjectieve ruitergevoelens als "oprichting" e.d., die ik wel denk te snappen maar ik kan er niet zoveel mee, gaan ook hier op.

e m kraak schreef op woensdag 5 mei 2010, 15:29:


Mijn Duitse warmbloed waarmee ik sporthumaniora doorlopen heb, had soms een kamelengang. Dus in feite was dit mijn fout ? Wat heb ik dan verkeerd gedaan? Hoe heb jij dat dan gecorrigeerd? Vooral als we gingen wandelen en lange stukken draafden deed hij dat. Ik heb me altijd afgevraagd waarom hij telgangde...
Ik vind enkel deze foto, hele eerste keer na zadelmak maken dat ik op z'n rug zat (ook zo'n kemel van een fout, die touwtjes ...). Hij liep op de voorhand, mijn fout weet ik nu en trainers die me hier niet op wezen...daarom wil ik het graag beter doen met een ander paard...en er meer over weten. Weet nog dat hij veel lichter werd toen we zijgangen begonnen te oefenen en circels in contra stelling reden. Nu ik die theorie ontdekt hebt vallen veel stukjes in elkaar. Eigenlijk zou dat verplichte kost moeten zijn voor iedere dressuurruiter, zodat ze hun paard niet in de prut rijden
http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=fto&a=73&id=180361834&key=ZXFVT8QI

Ik weet het niet meer, is zo lang geleden, maar was denk ik in stap dat hij telgangde ipv draf...vraag me nog steeds af waarom hij dit deed...

Maria Delavega schreef op woensdag 5 mei 2010, 18:22:


Een strakke vastgehouden rug doet telgangen. Dat kan in stap en in draf. Van touwtjes wordt een paard nog vaster, strakker, stijver, harder, stugger. Want alles wat je aan de voorkant aanricht, krijg je terug in de achterhand, dus geen buiging, geen schwung, geen souplesse.

Christel Provaas schreef op woensdag 5 mei 2010, 19:43:


Dat was die man die hem zadelmak gemaakt had die dat touw heeft aangedaan, ik heb daar nooit mee gereden dus dat kan de oorzaak niet zijn. Ik heb nooit paarden strak gehouden, was eerder niet strak genoeg volgens de meeste...
Hij deed dat enkel op wandel en dan liet ik hem helemaal los in de mond.

Maria Delavega schreef op donderdag 6 mei 2010, 0:01:


Ik reageerde dan ook op de foto!

Als jouw paard 'op wandeling' ging telgangen dan maakte hij zich misschien strak (in de rug) omdat hij het spannend vond?