van lennep schreef op vrijdag 7 mei 2010, 10:20:


Idd.. ben ik ook benieuwd naar. Er zijn mensen (waaronder ikzelf) die 'om wat voor reden dan ook' niet alles kunnen laten onderzoeken/analyseren.

En dan? Wat dat? Mede daardoor heb ik gisteren de (emotionele?) beslissing gemaakt om van alles en nog wat toe te voegen aan het menu van Nancy. Ze doet het niet goed op wat 'ze krijgt', dit terwijl Winsor het (nog?) super doet op "hetzelfde" menu ( zonder magnesiumchelaat)

Wat heb ik Nancy aangedaan door haar dit lange tijd (± anderhalf jaar) te geven???

Aafke schreef op vrijdag 7 mei 2010, 10:51:


De mensen die het chronisch geven, doen dat in een zo laag mogelijke dosis. Hoe laag die dosis moet zijn, hebben ze als het goed is uitgezocht door steeds te halveren en dat een tijd aan te houden. Als het dan niet verslechterde, doe je dat opnieuw, etc. Als dan blijkt dat het paard niet slechter wordt als je minder geeft, ga je door met verminderen totdat je misschien wel niks meer geeft. Hoe minder, hoe beter! Als het dier wél duidelijk achteruit gaat nadat er een hele tijd minder is gegeven, geef je weer wat meer en kijk je hoe dat gaat. Het blijft een beetje gissen en door andere omstandigheden kan de benodigde hoeveelheid ook anders zijn maar je gaat in ieder geval niet zomaar een hele tijd spul geven terwijl je niet eens weet of het werkt en nut heeft of zelfs maar een positieve invloed....


Het is nogal ingewikkeld allemaal en heel erg met elkaar verweven. Misschien is het wel een vitamine D tekort waardoor je een calciumtekort krijgt. Of werken de hormonen niet zoals het hoort, of heb je een teveel of tekort aan fosfor of.... Het is NIET eenvoudig, helaas... Het lichaam is een enorm complex iets met allemaal radartjes die nauw samenwerken, en soms dus niet goed gaan.


Oké, dan niet alles en ik moet ook toegeven dat lang niet alles goed te meten IS. Maar er zijn wel bepaalde dingen die wel heel gemakkelijk en goedkoop te doen zijn. Gehalte aan selenium in een paard meten kost ca 19 euro. Het is een logisch iets om te doen bij een paard met de symptomen die je beschrijft. Vit E onderzoek is ook logisch, zeker als ze geen gras krijgt. Onderzoek is wat duurder, zowel in het hooi als in het paard. Vit E kun je echter bij een paard op een hooidieet gewoon supplementeren zonder risico van gevaar. Als je verder niks verandert, weet je na verloop van tijd of het wel of geen nut heeft............



Er staat duidelijk op de verpakking dat jet het niet zomaar lange tijd moet geven, dat het paard ervan moet opknappen en als dat niet zo is, de toevoer moet worden gestaakt.
--
Ilona

Dit even als toevoeging (GD: 'Paardenkrant 7 november 2008, woensdag 26 november 2008')

---------------------------------
Atypische Myopathie Spierbevangenheid bij paarden in voorjaar en herfst
Onlangs werd op het pathologisch laboratorium van GD bij een gestorven Shetland-pony voor de eerste keer dit najaar de diagnose Atypische Myopathie gesteld: Een dodelijk verlopende uitgebreide spierafbraak die in het late najaar of in het vroege voorjaar sporadisch optreedt. Eerder dit jaar (april) werd dezelfde diagnose gesteld bij twee ter sectie aangeboden paarden. Vorig jaar gebeurde dat drie keer: een keer in april en twee keer in december. In het najaar van 2006steldede GD voor het eerst deze voor Nederland nieuwe oorzaak van sterfte bij in de herfst weidende paarden vast.

Hel ziektebeeld lijkt sterk op dat van Maandagsziekle, ook wel Tying Up genoemd. Maandagsziekte is een spierbevangenheid die veroorzaakt wordt door een voeding op de rustdag (zondag) die rijk is aan koolhydraten, waarbij er te veel zetmeel in de spieren wordt opgeslagen. Bij het hervatlten van de zware arbeid op maandag wordt dit zetmeel ineens afgebroken waardoor de spieren zo ernstig "verzuren" dat zij als het ware kapot barsten. Deze sterke spierafbraak wordt spierbevangenheid of Myopathie genoemd. De paarden of pony's staan ineens stil met sterk verkrampte spieren. Het ergste dat kan worden gedaan is de paarden te dwi ngen door te lopen. Dan leidt de kwaal niet zelden tot de dood

Typisch 'Atypisch'
Bij de genoemde sterfgevallen die bij GD werden aangeboden voor sectie leek het ziektebeeld sterk op Maandagsziekte, maar was er geen sprake van overmatige suikerrijke voeding gevolgd door intensieve arbeid. De ziekte trad op bij paarden die gewoon in de weide stonden en niet werden bijgevoerd. Daarom wordt dit ziektebeeld dan ook 'Atypische Myopathie' genoemd. Bij sectie vall vooral de donkerbruine koffieachtige inhoud van de urineblaas op. In de spieren zijn bleke vlekken te zien. Bij micrscopisch onderzoek bleek dat er spierkleurstof in de nierbuisjes aanwezig was en de bleke plekken werden veroorzaakt door de degeneratie van de spiervezels in hart en skeletspieren.

Vóórkomen
Arypische Myopathie is een vrijwel altijd dodelijk verlopende spierziekte die vooral voorkomt bij paarden
die in het late najaar of vroege voorjaar dag en nacht buiten lopen zonder te worden bijgevoerd. Dankzij onderzoek (dr.Comelie Westerman) weten wij nu dat de ziekte wordt veroorzaakt door een acute verstoring van de vetstofwisseling in de spieren. De oorzaak daarvan is waarschijnlijk een gifstof die in de late herfst of het vroege voorjaar in of op het gras voorkomt. De ziekte komt maar sporadisch voor, maar als deze voorkomt in een bepaald perceel is het verloop dramatisch, gezien het grote aantal zieke en dode paarden. Zo zijn op een bedrijf in Duitsland in 1995 in de hefst 111 van de 115 paarden overleden; in Frankrijk 56 van de 67 (herfst 2002); en in België 14 van de 14 (herst 2000) In 2006 werden bij het internationale meldpunt van Atypische Myopathie van de Universiteit van Luik 45 gevallen gemeld. De sterfte door de ziekte is zeer hoog met bijna 90%.

Verschijnselen
De verschijnselen van de ziekte zijn plotselinge spierzwakte of spierstijfheid. De dieren weigeren te bewegen en blijven verkrampt staan of gaan plat liggen.
Het klinische beeld is te vergelijken met Maandagsziekte of Tying up. De dieren zijn ook benauwd en ademen te snel als gevolg van de aantasting van de tussenrib- en middenrifspieren.
De ernsige benauwdheid is meestal aanleiding voor euthanasie. Opvallend is dat de dieren verder geen zieke indruk maken en een normale eetlust hebben. De opvallende koffiekleurige urine is, wanneer die wordt waargenomen, een sterke aanwijzing voor de diagnose Myopathie.

Maatregelen
Omdat er geen behandeling mogelijk is, is de meest aangewezen maatregel het meteen opstallen van de paarden. Verder moet meteen de dierenarts ingeschakeld worden voor ondersteunende behandeling. De prognose is echter ongunstig.

Oorzaak
Doordat de ziekte altijd slechts op een enkel perceel weiland wordt gezien, op een enkel bedrijf bij paarden die alleen herfstgras te eten krijgen, is de meest waarschijnlijke oorzaak een vergiftiging vanuit de weide. Gedacht wordt aan vergiftiging door de gifstoffen (toxinen), geproduceerd door schimmels of bacteriën die in grasland of afgevallen takken voorkomen. Omdat ook giftige paddestoelen eigenlijk alleen maar grote schimmels zijn, vallen deze ook onder deze mogelijke oorzaken. Vergiftiging door de toxinen van per abuis rauw gegeten paddestoelen, is bij mensen beschreven als oorzaak van een dodelijk verlopende spierafbraak. In een enkel geval werden inderdaad paddestoelen in het weiland gevonden. In andere gevallen was dat echter niet het geval.

Verwarring met andere ziekten
Er zijn verschillende ziekten die verward zouden kunnen worden met Atypische Myopathie. In de eerste plaats uiteraard Maandagsziekte. Bij US Quarter Horses moet gedacht worden aan de erfeiijke ziekten HYPP (verstoring kaliumhuishouding van spieren) en PSSM (verstoring suikerstofwisseling spieren). Ook kan spierafbraak worden veroorzaakt door seleniumgebrek en/of vitamine E-gebrek.
Het typische optreden bij paarden met 24 uur weidegang, het voorkomen in de herfst of het voorjaar en het onafhankelijk optreden van de verschijnselen van inspanning, geven vaak wel uitsluitsel. Bij bloedonderzoek vallen de hoge gehalten aan spierenzymen op in combinatie met normale vitamine-E en seleniumgehalten. De duidelijksteaanwijzing vormt de donkerbruine urine.

dr. Kees Kalis, dierenarts paardengezondheid bij de GD
--------------------------

Vandaar ook mijn (emotionele?) beslissing om meer toe te voegen aan haar voeding.
Overigens liep Nancy vanmorgen ietsje soepeler (of de wens is de vader van de gedachte), waar het aan ligt zal altijd gissen blijven (uiteraard) + het verdere verloop zal ook nog een 'verrassing' zijn.

En natuurlijk staat er een dysclaimer op de verpakking (dat is een indekken van "jezelf") Daarnaast was de verslechtering op 'een ander gebied' te zien dan waar ze het voor kreeg.

Aafke schreef op vrijdag 7 mei 2010, 10:51:


Misschien wel helemaal niets!
En niemand verwijt je iets , want je probeert iets na zoveel tijd.
Ik kan me het goed voorstellen...echt!

Gr Esther

Ilona Kooistra schreef :


Vandaag hier een (andere) DA gehad om bloed te prikken bij een van de trainingspaarden.
Vit E en Selenium kwam ter strake en ik vertelde dat Stef en Puck een Seleniumtekort hebben (vit E is oké --> bloed = onderzocht). Wij geven hiervoor Chevivit en de DA vertelde dat je dit niet meer dan 10 dagen á 2 weken moet geven en daarna kunt volstaan met 4 dagen één pompje per maand.

Van Ilona een vergelijkbaar advies gekregen: ca 2 weken geven en dan opnieuw bloed prikken.
En dat een Seleniumtekort geen onoverkomelijke ramp is en erg vaak voorkomt. DA zei trouwens hetzelfde Iloon. Wel een fijne bevestigiong dan he.

Ik denk, ik vertel het hier even voor de mensen die Chevivit geven.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 7 mei 2010, 17:44:

Thanks, ik heb het Buck ook vrij lag gegeven voor zijn immer op de loer liggende spierproblemen. Ben er mede na een waarschuwing van Ilona mee gestopt en merk geen verschil in souplesse. Hij heeft het dus niet meer nodig, terwijl hij toen ik het ging geven, binnen enkele weken enorm verbeterde.

Bedankt Pien, dit is idd. nuttig om te weten.
Ik gaf het Chaser wel nog steeds continu... maar toe het gras begon te groeien en ze tot op heden voldoende groenvoer tot hun beschikking hebben ben ik er wél mee gestopt. Anders zou je kunnen overdoseren, lijkt me ook weer niet goed.
Met vers gras, vers hooi.... denk ik dat ik nu eens een paar maanden zónder Chevivit ga doen.

van lennep schreef op vrijdag 7 mei 2010, 11:48:


Dank je!

Nancy leek vanmorgen weer ietsje soepeler te lopen toen ik haar in de weide deed met haar maatje Winsor. Nog wel iets kreupel, maar vlotter in haar algehele beweging.

Gistermiddag met haar aan de hand een klein wandelingetje gemaakt op het fietspad (± kwartier) Wil dat als het goed blijft gaan uitbreiden naar meer. Misschien eens kijken of ze tzt ook naast de fiets wil lopen.

Dat wandelen doen we al vaker, net als longeren of lange lijnen. In de weide loopt ze gemakkelijker dan in de bak (zand) Misschien omdat de weide harder aanvoelt?

Zit nu te twijfelen of ik de gekochte muesli laat staan of toch nog een handje blijf bijvoeren Paar bietenpulp korrels (geweekt) + tarwezemelen + scheutje lijnzaadolie blijf ik geven (bietenpulp kreeg ze al)

Aafke schreef op zaterdag 8 mei 2010, 7:46:


Mooi, dat is goed nieuws!

Ik heb nog een ander voorbeeld: een tijdje geleden schreef ik dat Jomanda een paar slokken van geconcentreerd betadine-shampoo water had gedronken (ik had 't niet snel genoeg in de gaten en geen moment gedacht dat één van de dieren dat zou drinken). Het feit dat ze dat deed leek me te duiden op een Jodiumtekort (bericht #199625 , 19 april). Ik heb na enige aarzeling Zeewier gegeven, is rijk aan Jodium (maar ook aan allerlei andere stoffen).

Jo is oud en al jaren wat mat; de afgelopen tijd nog wat matter dan ze al was en met een doffe, droge wintervacht. Ik dacht dat het aan haar leeftijd lag, want verder mankeert ze niks zichtbaars (ze heeft voor de zekerheid een tijd geleden ook nog een algehele check-up gehad van een DA, die vond geen afwijkingen). Gisteren wist ik niet wat ik zag: Jo galopperend en spelend/bokkend door de weide. Dat heb ik geen járen gezien. Toeval? Ik kan dat niet uitsluiten, maar ik geloof niet dat dat toeval is.

Ik weet er nog niet voldoende van om dat zeker te weten, maar ik denk steeds meer dat een normaal bloedonderzoek naar mineralen/vitaminen maar weinig zegt. Als een paard IR heeft, dan zegt het meten van de glucosespiegel ook vrijwel niets. Pas als je de Insulinewaarde meet, dán weet je dat de suikerhuishouding van het paard 'ziek' is.

Ik denk dat dat bij mineralen (en vitamines?) meten ongeveer net zo is: als je in het bloed al een duidelijke onder- of overwaarde meet, dan is het ernstig en waarschijnlijk het gevolg van een al heel lang lopend tekort of teveel. Al láng voordat je een afwijkende bloedwaarde vindt is er iets mis met de balans van dat mineraal, maar dát kun je alleen meten door de waardes te meten van de hormonen die dat mineraal aansturen. In de tussentijd gaat je paard heus niet daaraan dood, maar kan wel allerlei min of meer vage klachten hebben.

Ik ben benieuwd hoe anderen hierover denken? Ik weet dat het geen gangbare gedachte is; niet bij dierenartsen maar ook niet bij mensenartsen. Hoewel, een orthomoleculair arts waar ik jaren geleden een tijd onder behandeling ben geweest, zei toen al dat hij vond dat de bloedwaardes van mineralen en vitamines niet het hele verhaal vertellen over mogelijke tekorten en tevelen. Toen snapte ik eigenlijk niet wat hij bedoelde (ik nam het voor kennisgeving aan), maar nu beginnen er kwartjes te vallen.

Karen

Karen Koomans schreef op zaterdag 8 mei 2010, 8:25:


Jeps, is aangenamer om te zien dan dat ze een paar pasjes zet.. even stopt, om daarna weer een paar pasjes te zetten om verder te gaan om bij de weide/hooibak te komen. Dat stilstaan gebeurde meerdere malen, dit terwijl eten super belangrijk voor haar is.


Wat geweldig om haar zo om te zien fleuren...


Zit dit zo eens te lezen en denk ineens aan mijn eigen diabetes-"verleden". Ben begonnen met metformine, daarna actos erbij. Suikerwaardes gingen mooi naar beneden, alleen... ik werd zieker. Gewrichtspijn (dus medicatie voor reuma erbij), hartritmestoornissen (dus medicatie om mijn hart rustiger te maken + pilletje voor mijn maag omdat dit medicijn heftig was voor mijn maag)
Was vreselijk moe... bleek er een vit. B12 tekort te zijn. Werd om de 3 maand aangevuld met injectie (pilletjes werden niet opgenomen door mijn lichaam)

Zelf op een gegeven moment zoeken/speuren om het internet. Bleek dat de metformine als bijwerking kan hebben dat de Vit. B12 niet word opgenomen in het lichaam. Huisarts ontkende dat dit kon. Internist wist wel dat het kon.....

Nu na enkele jaren modderen spuit ik nu insuline. Geen andere medicatie meer nodig (al ruim 4 jaar lang) Geen Vit. B12 injecties meer.... en ik voel me stukken beter!!!

Verdikkeme... Nancy loopt op het harde belabberd, witte lijn zacht en ietsje verbreed. Bahhhh... ik baal als een stekker (had ik maar geen muesli gegeven, had ik haar vanmorgen maar niet op de weide gelaten.... )

Morgenochtend komt de hoefverzorger,.....

Shit....

Aafke schreef op zaterdag 8 mei 2010, 17:22:


Herkenbaar. Ik vermoed dat het weer levensgevaarlijk is in de wei. Vanmiddag ben ik met Buck naar de duinen geweest en hij was niet zo spritzig als anders, met bergafgaan leek hij gevoelig op de voeten te zijn. Bij hem kan het alleen maar de wei zijn (waar hij 1 uur per dag in staat) dus dat schrappen we weer even van het menu.

Nancy is idd hoefbevangen. Is nu bekapt, advies hoefverzorger om toch weer magnesium-chelaat te gaan geven.

Kunnen ze van te weinig calcium stijf worden ??
Teveel aan calcium en/of te weinig magnesium zorgt juist voor stijfheid , dacht ik ....

He wat naar Aafke, dat ze toch (weer?) hoefbevangen is geraakt. Verwijt jezelf nou niet te veel, jij probeert ook maar het beste voor Nancy te doen en zit af en toe met je handen in het haar. Zoveel zorgen... Ik kan het me helemaal voorstellen! Ik heb er geen ervaring mee, dus ik kan je geen advies geven, maar ik vind het wel interessant om mee te lezen. Sterkte en succes!