Aafke schreef op zaterdag 8 mei 2010, 7:46:
> Nancy leek vanmorgen weer ietsje soepeler te lopen toen ik haar in de
> weide deed met haar maatje Winsor. Nog wel iets kreupel, maar vlotter in
> haar algehele beweging.
Mooi, dat is goed nieuws!
Ik heb nog een ander voorbeeld: een tijdje geleden schreef ik dat Jomanda een paar slokken van geconcentreerd betadine-shampoo water had gedronken (ik had 't niet snel genoeg in de gaten en geen moment gedacht dat één van de dieren dat zou drinken). Het feit dat ze dat deed leek me te duiden op een Jodiumtekort (bericht
#199625 , 19 april). Ik heb na enige aarzeling Zeewier gegeven, is rijk aan Jodium (maar ook aan allerlei andere stoffen).
Jo is oud en al jaren wat mat; de afgelopen tijd nog wat matter dan ze al was en met een doffe, droge wintervacht. Ik dacht dat het aan haar leeftijd lag, want verder mankeert ze niks zichtbaars (ze heeft voor de zekerheid een tijd geleden ook nog een algehele check-up gehad van een DA, die vond geen afwijkingen). Gisteren wist ik niet wat ik zag: Jo galopperend en spelend/bokkend door de weide. Dat heb ik geen járen gezien. Toeval? Ik kan dat niet uitsluiten, maar ik geloof niet dat dat toeval is.
Ik weet er nog niet voldoende van om dat zeker te weten, maar ik denk steeds meer dat een normaal bloedonderzoek naar mineralen/vitaminen maar weinig zegt. Als een paard
IR heeft, dan zegt het meten van de glucosespiegel ook vrijwel niets. Pas als je de Insulinewaarde meet, dán weet je dat de suikerhuishouding van het paard 'ziek' is.
Ik denk dat dat bij mineralen (en vitamines?) meten ongeveer net zo is: als je in het bloed al een duidelijke onder- of overwaarde meet, dan is het ernstig en waarschijnlijk het gevolg van een al heel lang lopend tekort of teveel. Al láng voordat je een afwijkende bloedwaarde vindt is er iets mis met de balans van dat mineraal, maar dát kun je alleen meten door de waardes te meten van de hormonen die dat mineraal aansturen. In de tussentijd gaat je paard heus niet daaraan dood, maar kan wel allerlei min of meer vage klachten hebben.
Ik ben benieuwd hoe anderen hierover denken? Ik weet dat het geen gangbare gedachte is; niet bij dierenartsen maar ook niet bij mensenartsen. Hoewel, een orthomoleculair arts waar ik jaren geleden een tijd onder behandeling ben geweest, zei toen al dat hij vond dat de bloedwaardes van mineralen en vitamines niet het hele verhaal vertellen over mogelijke tekorten en tevelen. Toen snapte ik eigenlijk niet wat hij bedoelde (ik nam het voor kennisgeving aan), maar nu beginnen er kwartjes te vallen.
Karen
Warboel
