eddy DRUPPEL schreef op zondag 16 mei 2010, 1:02:


Ach, ik word al "Oma Paard" genoemd, dus de titel Super Granny 't is een eer!

Of het werkt? Ja nou en of! Nee niet verharden, eerder tegen overgestelde ... ben heel bewust van mezelf en mijn ledenmaten ... benen er vanaf ... eerst alles op stem met een klein beetje teugelhulp (open de autobaan ) en ja, die ene situaties met al die obstakels bij elkaar/door elkaar en achter elkaar ... dat was een superman aktie en had Goke het nakijken ... die stond stokstijf stil en die zei "'t zal wel, maar ikke nie!"
Jeen werd daar ook een beetje onrustig van, dat ze niet wilde volgen, maar in plaats van afwachten, heb ik hem dingen laten doen en beloond, ondertussen tegen Anne Marie roepen "teugels open, it's okay, go on .... strelen/knijpen en anders iets meer been" come on now!

Tempo draaien hebben we niet gedaan. Ik vind het belangrijk dat de eerste keren relaxt zijn en plezierig. Ik wil vaak kunnen belonen. Ik hoef mezelf en Jeen niet te bewijzen dat we snel kunnen, dat weet ik van zowel Jeen als van mezelf ...
Het allermooiste vind ik dat er bij mezelf zo veel veranderd is, ik denk niet meer 'o kut, wat nu?", maar dat is veranderd in "okay, mooi trainingsmateriaal, let's go for it!" Ik vond het zelfs jammer dat je jonge koetjes in de wei niet kwamen aanrennen, zoals laatst met een wandeling met Nolasco geloof me, dat was voor een paar weken terug ondenkbaar, dan had ik liever de politie ingehuurd om het terrein volledig af te zetten en alles te verwijderen ... zelfs de bak/piste was een obstakel waar ik met zweet tussen de billen in ging ... nu, nu lach ik erom en Jeen ... de zoekt continue contact met me om de bevestiging te krijgen "it's okay!"

Mooi werk, Eddy, mooi werk ... en dat in amper 4 weken bij paard én ruiter!

Sandra van Bommel schreef op zondag 16 mei 2010, 8:50:


Dat kan ik me voorstellen, Sandra. Ik ben ook dolgelukkig dat ik iemand heb kunnen vinden die mij op pad geholpen heeft. Ik heb boeken en DVD's zat van de groten op aarde, maar ik kan daar niets mee. Jeen houdt ook niet zo van lezen en tv kijken
Zelfstudiemateriaal is zo algemeen hé, terwijl de aanpak juist niet algemeen is ... je hebt te maken met het paard en de ruiter. Die zijn allemaal anders, dat maakt het ook zo mooi als je dan het resultaat telkenmale ziet ... een geïntergreerde aanpak.
Vakantie naar België een optie?

Karen Koomans schreef op zondag 16 mei 2010, 1:20:


Dank je, Karen

Anja Seijn schreef op zondag 16 mei 2010, 10:10:


Er is idd een verschil tussen theorie en zelf met een boze knol in je handen staan
Tja, naar belgië... met sil? moet ik haar meenemen als handbagage.
Weet niet zeker of vliegtuigpersoneel daarin trapt. Misschien als ik een handvat op de rug maak?

Maar goed... gekheid op een stokje...

Ik heb echtgenoot beloofd sil rijklaar te maken. Als ie erop ging zitten bleef ze staan alsof ze wortel had geschoten. Geen beweging kreeg hij erin. Behalve dan dat ze wilde gaan liggen.
Bij grondwerk rondsturen lukte ook al niet. Ze stak de middelvinger op.
Krenkie dame
Vandaar

We zijn al een heel eind gekomen hoor. Rondsturen in stap, grondoef, wijken voor druk, draven aan de hand (ging eerst gepaard met gillen en boos worden), naast opstap gaan staan voor het opstijgen, stappen, wendingen, achterwaarts etc
Beetje rechtrichtoefeningen doen we ook en ze is al stuk soepeler geworden
Ze was nl erg stijf. Als voormalig sportpaard(draf) na lange tijd geen werk, zware winter en feitelijk niet ingereden was dat niet verwonderlijk.
In het begin werd ze heel snel boos met bv rechtrichtoef. (gillen, dreigen)
Das nu niet meer, maar met rijden had ik het gisteren wel.
Misschien te veel wendingen geoefend (heb niet lang gestapt hoor) en dan fiept ze weer.

Best moeilijk om alleen te doen. merk ook dat ik nog te onzeker ben. Krijg haar niet zo goed aan het been (soms wel en soms denkt ze... . ) mis nog enthousiaste, hoewel ik met voerbeloning werk, reageert niet echt op 'boe' en ik durf niet alleen met haar het bos in.
Kl***
Erger me dan dood op mijzelf. Tut.
Maar ik blijf iedere dag opnieuw proberen.
Zit alleen zo vaak met vragen he... En niemand om ze aan te stellen

Maar ik wil graag vanaf nu af en toe filmpje plaatsen en meningen vragen van de kenners. Zal wel af en toe wat over mij heen krijgen, maar dan zij het maar zo. Als ik er dan maar van leer. Begin keertje met filmpje rechtrichten van de grond,
Heb man gevraagd om het vandaag even te filmen

Maar jouw verhalen volgen, geeft mij ook moed. Dan denk ik... kom op... je kunt het ook...

Kreeg ik het advies veel, heel veel km's te maken, nou dan ben ik daar vanmiddag serieus aan begonnen
Samen met Angelique en haar zoon Timo en hun twee pony's Victor en Banjer ... ja, ja, de ADHD-pony's van mijn ritje op de Veluwe met Goke ... de Veluwe bij Emst afgestruind. Ik was daar rond 13.30 uur, kopje koffie, Jeen eventjes in de paddock, opzadelen en rond 14.30 vertrokken en wanneer kwamen wij eraf? 18.30 uur!!!!
Goddomme ruim 4 uur op mijn peerd gezeten. Angelique had allerlei routes bedacht met héél véél trainingsmomentjes Mijn little pony is wederom met vlag en wimpel geslaagd. Hij kijkt wel, maar na een zachtjes "it's okay! go on!" loopt hij zonder pardon gewoon door in complete ontspanning. Vooraf had ik bedacht alles rustig aan te doen, eenmaal ter plaatse ging het zo lekker en vanzelfsprekend dat ik rustig achter de pony's aandravend een rustig galopje heb gevraagd met een "kus" en ka-la-bam, ka-la-bam off we go! Angelique hoorde de hoeven van Jeen in een galop en keek eens achterom of ze een paniek gezicht zag of een vette dikke grijns ... laatste was het geval, dus hebben we veel afgewisseld, stappen, drafje, galopje ... heuveltje op, kronkelpaadjes en ja hoor ... ook daar weer poelen genoeg Jeen liet zijn spelletje meer dan één keer zien en ik heb nog nooit twee mensen zo ongelooflijk zien kijken om vervolgens plat van het lachen te verschieten. Tja, Jeen ... 't is me er eentje!

IJsje gegeten, mevrouw Jeen laten aaien, kindje laten aaien en wederom vertrokken ... Ging goed, ging super ... naast de pony;s van Angelique, achter de pony;s van Angelique en soms voor de pony's van Angelique ... zij wilden een keer springen, ikke no way Jeen en ik hebben staan kijken. Geen moment out of control, behalve één keer. Banjer vond een stuk plastic doodeng, keerde zich abrupt om en liep een paar passen schichtig weg ... gevolg: de twee, waaronder mijn Jeen, dus ook ... en ik lag in zijn nek maar op een ferm "ho" geluid van mij, stond hij na een paar passen doodstil ... that's all fokes! Timo moest er om lachen en ik riep vrolijk "voor zo'n oud wijf heb ik nog best een strak kontje hé?"

Was erg leuk en erg ontspannen, maar wel met het gevolg dat ik nu als een aap met een kapotte wekker ... ik ben kapot! ... op de bank zit. Weet echt niet hoeveel km's wij gelopen hebben, maar het waren er veel, heel veel!

Kreeg ik het advies veel, heel veel km's te maken, nou dan ben ik daar vanmiddag serieus aan begonnen
Samen met Angelique en haar zoon Timo en hun twee pony's Victor en Banjer ... ja, ja, de ADHD-pony's van mijn ritje op de Veluwe met Goke ... de Veluwe bij Emst afgestruind. Ik was daar rond 13.30 uur, kopje koffie, Jeen eventjes in de paddock, opzadelen en rond 14.30 vertrokken en wanneer kwamen wij eraf? 18.30 uur!!!!
Goddomme ruim 4 uur op mijn peerd gezeten. Angelique had allerlei routes bedacht met héél véél trainingsmomentjes Mijn little pony is wederom met vlag en wimpel geslaagd. Hij kijkt wel, maar na een zachtjes "it's okay! go on!" loopt hij zonder pardon gewoon door in complete ontspanning. Vooraf had ik bedacht alles rustig aan te doen, eenmaal ter plaatse ging het zo lekker en vanzelfsprekend dat ik rustig achter de pony's aandravend een rustig galopje heb gevraagd met een "kus" en ka-la-bam, ka-la-bam off we go! Angelique hoorde de hoeven van Jeen in een galop en keek eens achterom of ze een paniek gezicht zag of een vette dikke grijns ... laatste was het geval, dus hebben we veel afgewisseld, stappen, drafje, galopje ... heuveltje op, kronkelpaadjes en ja hoor ... ook daar weer poelen genoeg Jeen liet zijn spelletje meer dan één keer zien en ik heb nog nooit twee mensen zo ongelooflijk zien kijken om vervolgens plat van het lachen te verschieten. Tja, Jeen ... 't is me er eentje!

IJsje gegeten, mevrouw Jeen laten aaien, kindje laten aaien en wederom vertrokken ... Ging goed, ging super ... naast de pony;s van Angelique, achter de pony;s van Angelique en soms voor de pony's van Angelique ... zij wilden een keer springen, ikke no way Jeen en ik hebben staan kijken. Geen moment out of control, behalve één keer. Banjer vond een stuk plastic doodeng, keerde zich abrupt om en liep een paar passen schichtig weg ... gevolg: de twee, waaronder mijn Jeen, dus ook ... en ik lag in zijn nek maar op een ferm "ho" geluid van mij, stond hij na een paar passen doodstil ... that's all fokes! Timo moest er om lachen en ik riep vrolijk "voor zo'n oud wijf heb ik nog best een strak kontje hé?"

Was erg leuk en erg ontspannen, maar wel met het gevolg dat ik nu als een aap met een kapotte wekker ... ik ben kapot! ... op de bank zit. Weet echt niet hoeveel km's wij gelopen hebben, maar het waren er veel, heel veel!

Anja Seijn schreef op vrijdag 14 mei 2010, 23:25:

Nou anja,dat is toch t mooist wat eris he?
We zijn tegelijkertyd klaar!!
Jij met jeen en ik met mn niet meer stakende annie.