Sandra van Bommel schreef:>

Sow, dat is heel wat aan doelen.
Dat is namelijk een vergelijkbaar doel als een Z dressuurder heeft.

Waarom niet heel klein beginnen en éérst doelen maken waarvan je weet dat ze op redelijk korte termijn haalbaar zijn?!

Bijvoorbeeld: volgen, geleid kunnen worden, stilstaann, aangebonden staan, voetjes geven etc. Ik wed dat veel paarden dit maar half kunnen.
Dan: alleen bij de groep weg kunnen zonder stretsj, wat wijkdingetjes, fatsoenlijk aan een longe of in een roundpen leren lopen waarbij jij de juiste houding, positie, signalen kunt gebruiken zodat een paard leert wat jullie basisafspraken zijn.
Op en af kunnen stappen met het hoofd laag, stilstaand, leren wachten, los staan etc.

Als er dan nieuwe dingen komen zijn de afspraken al gemaakt, weet het paard wat hij/zij aan jou heeft en hoef je niet steeds alles opnieuw erin te trainen met een aantal onzekerheden en problemen als gevolg. Het creëren van ene goede basis heeft een wederzijds vertrouwen, het paard gééft zich aan je en er is nooit discuussie, wel samenwerking. Dan ook hoef je niks meer uit te vechten of uit te proberen, het ís er!

Effe terug naar mijn praktijk hier thuis; Ik wil binnenkort gaan leren werken aan dubbele lijnen (olv Cindy). Een van de basisvoorwaarden hiervoor is dat je paard gwend is aan lijnen op zijn rug/achterhand, dat je je paard voor je uit kunt sturen, dat het weet welke commando's (cues) je geeft, je lichaamstaal kent (zodat ik niet met een zweep zou hoeven werken), dat het dier bekend is met het werken in de piste, dat het zich laat gerust stellen, mee wil werken (zonder een berg druk te hoeven gebruiken) etc.
BD heeft nog nooit met dubbele lijnen gelopen en ze zal die lijnen de eerste keer best effe spannend vinden, maar ik weet dat onze gezamenlijke basis gewoon klopt en dat ze snel zal begrijpen wat ik bedoel (ik ga het natuurlijk wel eerst zelf oefenen). Dat is wat ik bedoel met doelen stellen, niet in het wilde weg zomaar 'iets'' gaan doen omdat iemand dat roept of omdat je het op I net gezien hebt en het je wel leuk leek (niet persoonlijk bedoeld maar in het algemeen). Zoiets doet me namelijk teveel denken aan Penny's en Ankies....

Trainen een basis leggen kost wat inspanning en tijd maar als het er eenmaal is gaat het allemaal heel snel (als je dat al zou willen).

Groet, Pien

ow ik denk dat ik het weer eens verkeerd uitleg.

Ik hoef geen z dressuur hoor (zou ik niet kennen)
Maar ze is erg stijf en slecht bespierd, onbeleerd en heeft sterk karaktertje.

Met soepel rijden bedoel ik goed in het vel zitten zonder stijfheid (ze struikelde bv erg veel in het begin. Nu niet meer) simpel te kunnen rijden, zonder dat ze last heeft van rug en ledematen. Niet meer, niet minder.
Reageren op lichte signalen omdat ik niet wil gaan bonken met benen of trekken aan teugels.

Ik hoef dat doel niet morgen te bereiken. Over tien jaar is ook goed.
Het is alleen zo dat ik met dat doel voor ogen geen energie en tijd steek in onnodige oefeningen voorgeschreven door de groten der NH in boekenwijsheid, maar dat ik gewoon op een recht pad kan blijven en kan kijken welke oefening zinvol is om dat doel ooit te bereiken.
En dat is eigenlijk wat ik bedoel
Als ik een oefening doe, weet ik waarom ik het doe en waar het uiteindelijk ooit toe moet leiden.
En dat doe ik in kleuterstappen.

Om een beeld te geven. Momenteel werk ik aan wijken voor druk. Ik wil graag een reactie op lichte druk, ongeacht waar toegepast. Dus wijken voorhand/wijken achterhand/zijwaarts/achterwaarts/voorwaarts/reageren op druk touw/halster enz enz.
Ik gebruik slechts hele lichte druk en een reactie van haar kant, wordt onmiddellijk beloond.
Ze kent dat eigenlijk al redelijk, maar we zetten even de puntjes op de i.
Daarna probeer ik hetzelfde uit vanaf haar rug. Dus verder niets vragen dan reactie op wijken voor druk.
Meteen heeft ze mij op de rug en kan ze ook daaraan gewend raken.
(heb er vaker op gezeten hoor, maar ze heeft nog weinig bespiering en moet dat opbouwen, dus begin ik met bv vijf minuutjes)

Daarna wil ik werken aan impuls. Dwz commando voorwaarts/sneller/langzamer... in stap
Hetzelfde principe. Iedere goede poging belonen.
Eerst naast haar lopen, daarna zelfstandig laten reageren op commando, door bv lange teugel te gebruiken en wellicht aan de longe te werken of vrij in de roundpen.

Daarna dezelfde oefening onder het zadel. Rest gewoon de rest laten en alleen aan die commando's werken.

Daarna een combi van de eerste twee oefeningen

Daarna oef nr 3. Overgangen.

etc.

Dus dan snap je wellicht wat ik bedoel.
Eea straks afwisselen met wandelingen in het bos (in begin ff samen met man, omdat ik nog wat zelfvertrouwen op dat gebied nodig heb) en later rijden in het bos. Het uiteindelijk doel, maar dan moet ze dus gewoon goed reageren op been/teugel/stemhulp.
Dan kan mijn man er veilig mee rijden.

Tot nu toe schoot ze wortel als hij erop zat of plofte neer. In het bos kregen ze ruzie omdat ze niet aan de hulpen was.

Vandaar.

Er zijn vast betere aanpakken, maar goed... tot nu toe heb ik hiermee een enthousiater paard dan met de voorgaande aanpak waarbij ik teveel dingen wilde en teveel verschillende dingen deed, zonder duidelijk voor ogen te hebben waarom ik dat deed en wat het doel was.
(kent ze ook al een beetje hoor)

oww wat leuk van wie was dat paardje? ik he ook zo'n mijn ideetjes om clickeren te integreren met het werken aan de hand, maar weet nog niet zo goed hoe en of ik de clicker wil gebruiken of mijn stem met yes of iets dergelijks... op de click reageerd hij veel beter en op yes/juist (juist klinkt beter voor me zelf hihi) minder... mja om zo'n ding in me hand te houden dus ik wissel het af maar ben bang dat dit niet ten goede komt aan het resultaat...

natascha... paardje was een potentiele kandidaat voor hier. Ga er zaterdag weer mee rijden.
Clicker werkt hier beter, vind ik.
Als ik de stem als bridge gebruik, kan ik niets meer zeggen zonder dat silja denkt dat er iets aan vast zit. Maakt niet uit als ik een vaste bridge gebruikt Stem is stem, volgens haar