Misschien is dat zo, maar ik vind het toch wel belangrijk dat je ze 'om' kunt zetten als er iets gebeurd. Twee teugels trekken werkt in geen geval. Dus vind ik het wel belangrijk dat ze luistert naar teugeldruk naar 1 kant en daar goed op reageert.
Ik wil gewoon dat ze goed aan de hulpen is.

Ff ivm Piens tip over eerst voorwaarts rijden..
Heb meteen geexperimenteerd in de wei. Teugels zoveel mogelijk met rust gelaten, zodat het ook niet tot een conflict komt welke kant we uit gaan (is tenslotte in de wei van geen groot belang) en mij puur op voorwaarts geconcentreerd. Daar bleek idd toch wel beetje werk aan de winkel. Ze probeerde af en toe de gelegenheid aan te grijpen om te twisten over de riching, vandaar de losse teugel (ga maar ergens naar toe... maakt niet uit waarheen, als je maar loopt) Dat gaf haar wat minder in handen (uh hoeven) om te gaan bakkelijen over andere dingen. Je hebt gelijk... zal idd een mooie gelegenheid bieden om niets te doen
Na een beetje moeilijke start ging het helemaal niet slecht.
Ik werk nog kort, zodat ze kan opbouwen (ik kijk op de klok, zodat ik weet dat ik aan het opbouwen ben... rij nu kwartiertje) Ze heeft tenslotte papspieren en is niets gewend dan vreten en rondhangen.
Maar goed... ze gaat iig voorwaarts op lichte hulpen.
Omdat ik clicker met haar, heb ik de momenten beloond waarop ze met wat meer energie voorwaarts ging.
Omdat ik vanuit het zadel dan een beloning geef, was dat meteen een mooie gelegenheid om met een seintje aan de teugel aan te geven aan welke kant de beloning komt. Toch nog een beetje een beginnetje voor ORS en dat werkte dan weer wel een beetje.
Merk dat, zodra ik druk zet op die teugel, ze star voor zich uit gaat kijken. Speel ik minimaal, dan reageert ze.
Ze is toch al zo pietleuterig. Te veel en ze is nijdig en gooit meteen de kont voor de krib.
Subtiel moet het gebeuren. En zo kon ik toch hier en daar een lichte wending maken. Zolang ik het maar supersubtiel doe en meteen, als door een wesp gestoken, los laat bij de minste reactie.
Niet makkelijk, zo'n dame met pretenties, maar wel een goed leerpaard.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 19 mei 2010, 8:37:


Als je dat vanaf de grond oefent, dan kan het misschien helpen om het touw/de teugel precies dáár te houden waar je die teugel ook vasthoudt als je erop zit. Wat je paard voelt als signaal om de nek in te buigen is anders, afhankelijk van of dat signaal van opzij komt of van achteren.

Overigens: erg leuk om je verhalen te lezen over wat je doet en welke vooruitgangen je boekt!

Karen

bedankt voor het meedenken karin.
Op de grond doe ik dat al. Dan sta ik bij haar middel, een hand op schoft en dan vraag ik haar naar mij toe met het hoofd. En dat is geen enkel probleem. Hoef maar vederlicht te vragen. Maar blijkbaar vindt ze dat wat anders..

Maar goed... het truukje met het clicken bij goede voorwaartse drang en dan met seintje van de teugel aan te geven aan welke kant het snoepje komt, lijkt wel wat te werken.
Dus misschien valt het muntje uiteindelijk op deze manier...

we blijven experimenteren... we hebben nog veel te leren. Ik waarschijnlijk het meeste.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 19 mei 2010, 13:57:


Kan niet anders dan dat moet heel snel gaan werken. Vond ik een heel mooie tip

Pien! Als je nog eens wat weet!!!!
Jaja, piet had gelijk... mooie tip, om aan het voorwaarts te werken (dat bedoelde je, Piet? of zit ik ernaast?... voorwaarts en dan mijn eigen idee om seintje teugel te gebruiken om aan te geven welke kant snoepje komt?)

Nu ben ik dus half dood!
Gisteren onder het zadel aan gewerkt en vandaag met grondwerk. Onder het motto... maakt niet uit hoe ze het uitvoert, als ze maar dooooooooorloopt. (dat is dus ook wat ik vandaag wilde clickeren)
Maar met grondwerk sta ik ernaast he... beter gezegd... ik loop ernaast. Wel ff op de cirkel gezet, maar dan is ze toch al traag, dus tja... zelf ernaast lopen en juiste commando's geven, zodat die erin komen. Goede reactie op commando's lijkt me voorwaarde en die moet ze leren...

Want je had gelijk Pien... ze gebruikt discussies om onder het werk uit te komen. En ik deed alles laaaaaaangzaaaaam. (komt nog voort uit werken met amber)

Maar net als bij kinderen (en honden) geef je zelf het voorbeeld in de aanleerfase. Kan moeilijk van haar pittig tempo verwachten, als ik loop te sloffen.
Gas erop dus (en dat na een pittige dagelijkse wandeling met de honden) In het begin paar keer ' boe' gezegd alla eddy, omdat ze vond dat ik mij maar alleen moest uitsloven.
(wat doe je als je paard niet doorloopt? Wel, je geeft jezelf een ferme klap met het touw . Gelukkig zien ze mij hier in de buurt toch al niet voor vol aan )
Maar goed... kreeg er uiteindelijk na wat uitsloverij toch een lekker tempo in. Nog ff gezigzagd tussen de bomen door, bergje op, bergje af en gaaaaaas...
En natuurlijk beloond als ze zelf energie erin stak. Ze ging van sloffen en struikelen na toch een aardig staptempo.
En ikke? ikke was dus dood...
Ze keek naar me, aan het eind, toen mijn tong op mijn schoenen rustte en grinnikte.
Ik moe, jij ook moe. Is wat anders dan op mijne rug zitten en commando's uitdelen

Maar je had gelijk Pien... ik zie het nu duidelijk. Daar moest eerst aan gewerkt worden.
Bij ons allebei

Ik zeg : goed bezig!!!!
Enne ... kijk uit met dat touw hé ... ik heb mezelf al eens dolenthousiast met een iets te lang touwtje zo in mijn gezicht geslagen. Ik hoop oprecht dat jij minder onhandig bent, want christus ... dat doet zeer!