Aafke schreef op vrijdag 21 mei 2010, 8:05:
> Karen Koomans schreef op donderdag 20 mei 2010, 23:54:
>> Nou.... een verschil is toch wel dat je aan een mens kunt uitleggen waaróm
>> hij geen chips mag, als-t-ie daar ziek van wordt. Paard heeft geen idee.
>> Als je niet snapt waarom je iets dat je heel graag wilt niet mag, dat is
>> toch veel frustrerender?
> Precies, alhoewel ik me soms wel afvraag ik hoeverre we dit soort dingen
> vermenselijken?
> Ik weet het niet.....
Als je je hele kudde(tje) op hooi-regime hebt is er denk ik weinig aan de hand. Ik zie, bij mijn dieren, de frustratie heel hoog worden zodra ze
zien dat een deel van hun maatjes op het lekkere gras loopt, maar zij zelf kunnen daar niet naartoe. Des te dichterbij het gras met de andere paarden erop (één schrikdraadhek ertussen is het meest dichtbij), des te groter de frustratie - bij mijn dieren.
Als die andere dieren van de buren zijn, dus geen deel uitmaken van de eigen kudde, dan valt de frustratie wel weer erg me denk ik. Daarmee heb ik geen ervaring.
Ik heb na een tijdje puzzelen nu overdag de hele kudde bij elkaar (incl. ezels en geiten is dat bij ons
) op een heel kort afgegraasde weide. Ze vermaken zich dan met sprietjes zoeken maar wat ze daadwerkelijk binnenkrijgen stelt erg weinig voor. Ze krijgen hooi en wat bermgras of takken bijgevoerd.
's Nachts mogen de paarden en geiten die daar prima tegen kunnen op de wei met hoger gras en dan staan de "suikerpatienten" zo, dat ze dat niet of nauwelijks in de gaten hebben. Eindelijk rust in de tent ....
Karen
Warboel
