Nils Vellinga schreef op donderdag 20 mei 2010, 21:31:

.

Nou.... een verschil is toch wel dat je aan een mens kunt uitleggen waaróm hij geen chips mag, als-t-ie daar ziek van wordt. Paard heeft geen idee. Als je niet snapt waarom je iets dat je heel graag wilt niet mag, dat is toch veel frustrerender?

Karen

Karen Koomans schreef op donderdag 20 mei 2010, 23:54:


Precies, alhoewel ik me soms wel afvraag ik hoeverre we dit soort dingen vermenselijken?
Ik weet het niet.....

Mijn shetland pony ging ook kreupel lopen. Ik had inmiddels al een afspraak met de hoefsmid/natuurlijk bekapper, een man met veel ervaring. Die zei dat ze weliswaar gevoelig liep, maar niet hoefbevangen was. Ze vertoonde ook niet de typische achteruitleunende stand. Hij heeft haar bekapt. Op drie benen staan om bekapt te worden was blijkbaar geen probleem.
Twee dagen later was ze zo kreupel, dat ik de dierenarts erbij heb gehaald. Diagnose : hoefbevangenheid. Hij gaf Fenylbutazon. In mijn onwetendheid heb ik haar dat vijf dagen gegeven, tot ik op allerhande forums las wat een rommel dat is. Ben onmiddellijk ermee gestopt, en begonnen met magnesiumkuur. Slechts een week later loopt onze pony weer bijna normaal en maak ik er wandelingen van een tweetal kilometer mee, een week geleden liep ze nog geen vijf meter.
Was ze echt ooit hoefbevangen? De hoefsmid zegt nog steeds van niet, en ik begin ook wel aan de diagnose te twijfelen....

Aafke schreef op vrijdag 21 mei 2010, 8:05:




Als je je hele kudde(tje) op hooi-regime hebt is er denk ik weinig aan de hand. Ik zie, bij mijn dieren, de frustratie heel hoog worden zodra ze zien dat een deel van hun maatjes op het lekkere gras loopt, maar zij zelf kunnen daar niet naartoe. Des te dichterbij het gras met de andere paarden erop (één schrikdraadhek ertussen is het meest dichtbij), des te groter de frustratie - bij mijn dieren.
Als die andere dieren van de buren zijn, dus geen deel uitmaken van de eigen kudde, dan valt de frustratie wel weer erg me denk ik. Daarmee heb ik geen ervaring.

Ik heb na een tijdje puzzelen nu overdag de hele kudde bij elkaar (incl. ezels en geiten is dat bij ons ) op een heel kort afgegraasde weide. Ze vermaken zich dan met sprietjes zoeken maar wat ze daadwerkelijk binnenkrijgen stelt erg weinig voor. Ze krijgen hooi en wat bermgras of takken bijgevoerd.

's Nachts mogen de paarden en geiten die daar prima tegen kunnen op de wei met hoger gras en dan staan de "suikerpatienten" zo, dat ze dat niet of nauwelijks in de gaten hebben. Eindelijk rust in de tent ....

Karen

Tja..ik durf mijn pony dan weer niet op een heel kort afgegraasd stukje wei te zetten i.v.m. hoge fructaangehaltes door gestresst gras. Iedereen doet het op zijn eigen manier.

De pony mag 's nachts mee de weide op met korf (is nu niet veel gras omdat we sparen voor hooi), en overdag staat hij in de rijbak, op het pad en inloopstal. Met alleen hooi, water en liksteen. De andere 2 mogen af en toe overdag wat extra bijgrazen (mijn paard gaat juist aan de dunne van te weinig gras), en dan mag de pony mee, maar plak ik zijn graaskorf dicht. Niet leuk voor hem, maar daardoor hoeft hij niet achter te blijven, heeft hij weer extra beweging en krijgt hij het toch voor elkaar om enkele grassprieten te eten. Hij is aanzienlijk minder gestresst dan wanneer hij alleen achter moet blijven. Het blijven gewoon vervelende keuze's.

Groetjes Jolanda