Nick Altena schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 12:20:

Ja hij is zeker mooi. Alleen had "tante post" het pakket hier half uit de brievenbus steken. Gelukkig hebben we een goede buurt en zat het er bij thuiskomst nog in.

Wel beetje jammer, maar beetje maar hoor, begrijp me niet verkeerd, is dat de foto's zwart/wit zijn.

Groeten,
Ingrid

Nick Altena schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 20:26:

Graag gedaan Nick .

Het was overigens geen aanval op jou of Trudy's mening hoor. Ik wonder af en toe jullie moed en vooral doorzettingsvermogen waar het gaat om "andersdenkenden" te overtuigen, maar zelf persoonlijk (mijn mening dus) vind ik het wel eens een beetje te ver doorslaan.

En ja ik weet dat het niet op mij persoonlijk was al dat commentaar van de laatste postings, maar ik weet uit het verleden toen wel van mezelf, dat mensen het zich wel erger kunnen aantrekken dan jullie denken als je zo'n soort uitspraak doet.
Toen ik hier ooit de eerste keer las dat je niet van je paard hield als je met een bit in reed, toen "steigerde" ik echt wel ja. Het komt erg hard aan bij mensen die net als ikzelf "goed nadenkend" met een bit in rijden (of hoe moet ik dit in goed begrijpend Nederlands zeggen).
Jullie schrijven zoiets waarschijnlijk dan alleen maar denkend aan mensen die het bit zien als stuur, rem, als trekding om je dier in toom te houden in ieder geval. Zo wordt het vaak gebruikt, maar mensen die het bit zo niet gebruiken, maar juist anders omdat ze van hun paard houden, denken ook niet meer zo snel aan dat ruk en plukwerk op de manege en voelen zich wat "aangevallen" als dan zoiets over het bit lezen.

Heb ik het dus niet over eenzame donkere opsluiting aan een ketting, met ijzers onder de pootjes geslagen. Dat is natuurlijk echt heel slecht, maar dat zal iedereen hier ook wel vinden.

Snap je wat ik bedoel eigenlijk een beetje? Ben niet zo goed in mijn bedoelingen goed op papier zetten, dus zullen we het hier dan maar bij laten hihi ?

Groeten,
Ingrid

Zat mijn vorige post nog eens over te lezen tesamen met die op hoefnatuurlijk en bedacht me toen dat ik ook waarschijnlijk als een van de weinigen hier tussen de 2 totaal verschillende paardenwerelden leef.

Wie maakt dit nog meer mee en hoe ga je daarmee om?

Gaan jullie "schreeuwen" naar die andere mensen dat het anders moet, knijp je je ogen dicht en doe je net of je het niet ziet, of ga je zoals ik, met deze 2 verschillende werelden ook verschillend om, ook een soort van knop om?

Ik weet van mijn schoonzus dat zij bijv. niet kan wat ik doe. Zij komt heel bewust niet meer op maneges, wil er zelfs niets over horen ook .

Ik haal iedere maandagmiddag een huifbedpony uit de stal, doe hem zijn deken af, de stang in zijn mond, oogkleppen op. Geen gezellig praatje met die paarden of een hoop getut, want de eerste "patient" die staat al klaar om op het bed getild te worden. Ik zet een knop om denk ik.

Maar toch merk ik dat ik niet met de pony's omga alsof het gebruiksvoorwerpen zijn, iets wat de rest wel doet overigens (op een enkeling na). En dan ondertussen worden er beslagen paarden tussen 2 kettingen vastgemaakt (van de manege) en worden ze "gedouched" en "geshampood" en komen ze onder het solarium te staan. Hihi, je maakt het mee, en dat iedere week.

Vandaar mijn titel ... tussen 2 werelden, met de inhoud: hoe ga je daarmee om.

Groeten,
Ingrid