Zat mijn vorige post nog eens over te lezen tesamen met die op hoefnatuurlijk en bedacht me toen dat ik ook waarschijnlijk als een van de weinigen hier tussen de 2 totaal verschillende paardenwerelden leef.

Wie maakt dit nog meer mee en hoe ga je daarmee om?

Gaan jullie "schreeuwen" naar die andere mensen dat het anders moet, knijp je je ogen dicht en doe je net of je het niet ziet, of ga je zoals ik, met deze 2 verschillende werelden ook verschillend om, ook een soort van knop om?

Ik weet van mijn schoonzus dat zij bijv. niet kan wat ik doe. Zij komt heel bewust niet meer op maneges, wil er zelfs niets over horen ook .

Ik haal iedere maandagmiddag een huifbedpony uit de stal, doe hem zijn deken af, de stang in zijn mond, oogkleppen op. Geen gezellig praatje met die paarden of een hoop getut, want de eerste "patient" die staat al klaar om op het bed getild te worden. Ik zet een knop om denk ik.

Maar toch merk ik dat ik niet met de pony's omga alsof het gebruiksvoorwerpen zijn, iets wat de rest wel doet overigens (op een enkeling na). En dan ondertussen worden er beslagen paarden tussen 2 kettingen vastgemaakt (van de manege) en worden ze "gedouched" en "geshampood" en komen ze onder het solarium te staan. Hihi, je maakt het mee, en dat iedere week.

Vandaar mijn titel ... tussen 2 werelden, met de inhoud: hoe ga je daarmee om.

Groeten,
Ingrid