4bozzza schreef op maandag 14 juni 2010, 21:13:


Ik weet het natuurlijk niet , maar lijkt me niet aannemelijk.
Als het haar hele leven al zo is dan denk ik ook veel eerder aan trauma,s uit haar jeugd en verdedigend gedrag. Ze vindt haar beloning uit het feit dat ze er op die manier onderuit komt waarschijnlijk. Paarden vergeten nou eenmaal niks en daarom is de enige kans om een verandering in haar hoofd te verkrijgen zodat ze het leuk gaat vinden en graag gaat doen.
Zou niet de eerste lillekerd zijn die we weer op het rechte pad krijgen hoor.

4bozzza schreef op maandag 14 juni 2010, 21:08:


als ik het allemaal geregeld krijg gaan we het doen als het aan mij ligt.

Blijven jullie dan aub verslag uitbrengen?

Toch oppassen met zulke paarden hoor!
Ik heb in mijn klantenbestand één merrietje met net dezelfde gedragingen.
Je moet nog maar denken aan haar voeten geven en je krijgt ze al onder de vorm van hormoongestuurde kanonskogels, enneuh... ze staat je echt naar het leven hoor!
Ik bekap haar nog steeds met regelmaat maar aleen vooraan, achteraan doe ik echt niet.
De vorige bekapper heeft ze het ziekenhuis ingemept.
Zulke paarden noemen ze hier in de volksmond "pismerries".
Voor mijn part levensgevaarlijk.
Ik ben héél erg benieuwd naar het verloop met het clickeren, moest dat lukken zou het echt schitterend zijn.
Wees toch maar voorzichtig allebei!

Koen

Koen Theys schreef op maandag 14 juni 2010, 22:06:
Mee eens... heb zelf ooit een pismerrie gehad... je hoefde verdorie maar naar haar achtervoeten te wijzen of ze zeek al over je heen. Die kon ik trouwens wel bekappen, slaan deed ze niet. Smerig klusje was dat. Kennelijk kun je ze dat niet afleren of zo...
En ik vind zulke merries echt onvoorspelbaar! Ze kunnen ook heel plotseling, echt uit 't niets, volledig exploderen. Ik heb wat die merrie betreft genoeg serieuze waarschuwingen gehad. Ze is verkocht als fokmerrie, loopt in een groot koppel op een groot stuk land... niemand vraagt wat van haar... helemaal geweldig voor het dier.
Als rijpaard? No way.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

4bozzza schreef op maandag 14 juni 2010, 20:55:


Pfff..... je kunt proberen te doen wat Piet aangeeft... het is voor ons moeilijk om te kunnen bepalen hoe de eigenaren ermee omgaan... of ze het gedrag bevestigt hebben door hun eigen angst....
Als zij bij deze eigenaren een paar maal gewonnen heeft ga je (gaan jullie) er een harde dobber aan krijgen. Dan weet ze dat als ze mept..... ze met rust gelaten wordt.
Ik mag aannemen dat jij weet wat je doet en als ze zelfs jou onverwachts zowat te pakken heeft?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

4bozzza schreef op maandag 14 juni 2010, 21:13:

Nu ja.... als het een (kop)tumor is komt de dag ook dat ze dat andere paard total loss slaat.
En b.v. ook een mens die in het weiland durft te komen.

Helaas, echt heel erg helaas... heb ik daar ook ervaring mee.
Zowel met een pony als met mijn eigen bouvier die ik van puppie af aan heb gehad.

Het begint met een summiere gedragsverandering.... en je kunt binnen een paar weken, van de allerliefste merrie die nog nooit een vlieg kwaad gedaan heeft.... een regelrechte moordenaar in je weiland hebben staan.
Ze worden knettergek van de koppijn. En moorden álles wat in de buurt durft te komen.
Het duurt even voordat de eigenaar zelf het doorheeft.... maar een tumor is echt onmiskenbaar hoor...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Koen Theys schreef op maandag 14 juni 2010, 22:06:


ja, in mijn eigen klantenbestand heb ik er ook zo eentje. Doe daar ook alleen voorpootjes. Keertje ruilen?

Wil schreef op maandag 14 juni 2010, 22:34:


Ik rook ook heel apart, achteraf. Ben blij dat ik daarna niet bij een hengst hoefde te bekappen

4bozzza schreef op maandag 14 juni 2010, 23:08:


Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op maandag 14 juni 2010, 22:39:

HEt is ook nog eens een slimmerd. HEt is een paard van een klent van een collega van me. Ik heb daar een keer voor ingevallen. Vreemde ogen dwingen, zeggen ze. Dus die keer kwam ik wonderwel tot 3.
Dit keer waren er persoonloijke omstandigheden waardoor oefenen niet was gelukt en ze erg was teruggevallen. Collega vroeg me of ik het nog eens wilde proberen omdat het toen zo goed uitpakte. Maar slimme merrie herkende mijnkoppie (of mijn klompen natuurlijk, Wil) en dacht: heeee, geen tweede keer met jou, jong...

4bozzza schreef op maandag 14 juni 2010, 23:11:

Tuurlijk... alleen een slim paard weet het verschil tussen een linkse- ofwel een rechtse mep!
Maar, zonder gekheid.... er waren dus al excuses om vooral niets met de merrie te doen... Angst regeert, heel begrijpelijk.... dus de situatie wordt er niet beter op.
Ofwel profi training..... en kijken of het op te lossen is.
Of keihard: de appel.

Voor mij trouwens dé reden (ja, nu krijg ik half verontwaardigd PN over me heen natuurlijk!) om gewoon GEEN merries meer te willen.
1 levensgevaarlijk door een tumor (OK, kon het dier niets aan doen!), 1 onvoorspelbaar explosiegevaar, 1 pismerrie....
Ikke niet meer.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op maandag 14 juni 2010, 23:18:

Misschien is dat de reden wel waarom er meer ruinen dan hengsten worden gehouden?

sita had dit ook in iets mindere mate als ik haar net had... die walste je plat als je nog maar aan een bepaalde voet dacht Dit was wel niet echt van een trauma denk ik, maar meer vanuit een gruwelijke hekel aan aangeraakt te worden in het algemeen. Ik ben begonnen vanop een veilige afstand met mijn stick; dat was net te doen zonder zelf omver gelopen te worden of trappen te krijgen.
nu heb ik haar inderdaad zo ver dat je vraagt om een voetje en dat ze die zelf geeft, maar dat heeft ontzettend veel clickjes en veel snoep gekost en dan nog durft ze wel eens wat 'trekkebenen' als het haar niet echt met haar zin is of het te lang duurt.
tgeluk hier was wel dat sita's absolute zwakke plek snoep is; dat maakt de keuze tussen je voeten laten aanraken en snoep krijgen of in het wilde weg trappen en nx krijgen wel iets makkelijker.

de merrie waar hier sprake van is, is zeker nog een paar graden moeilijker denk ik... werk verzekerd dus...