4bozzza schreef op maandag 14 juni 2010, 23:11:

Tuurlijk... alleen een slim paard weet het verschil tussen een linkse- ofwel een rechtse mep!
Maar, zonder gekheid.... er waren dus al excuses om vooral niets met de merrie te doen... Angst regeert, heel begrijpelijk.... dus de situatie wordt er niet beter op.
Ofwel profi training..... en kijken of het op te lossen is.
Of keihard: de appel.

Voor mij trouwens dé reden (ja, nu krijg ik half verontwaardigd PN over me heen natuurlijk!) om gewoon GEEN merries meer te willen.
1 levensgevaarlijk door een tumor (OK, kon het dier niets aan doen!), 1 onvoorspelbaar explosiegevaar, 1 pismerrie....
Ikke niet meer.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op maandag 14 juni 2010, 23:18:

Misschien is dat de reden wel waarom er meer ruinen dan hengsten worden gehouden?

sita had dit ook in iets mindere mate als ik haar net had... die walste je plat als je nog maar aan een bepaalde voet dacht Dit was wel niet echt van een trauma denk ik, maar meer vanuit een gruwelijke hekel aan aangeraakt te worden in het algemeen. Ik ben begonnen vanop een veilige afstand met mijn stick; dat was net te doen zonder zelf omver gelopen te worden of trappen te krijgen.
nu heb ik haar inderdaad zo ver dat je vraagt om een voetje en dat ze die zelf geeft, maar dat heeft ontzettend veel clickjes en veel snoep gekost en dan nog durft ze wel eens wat 'trekkebenen' als het haar niet echt met haar zin is of het te lang duurt.
tgeluk hier was wel dat sita's absolute zwakke plek snoep is; dat maakt de keuze tussen je voeten laten aanraken en snoep krijgen of in het wilde weg trappen en nx krijgen wel iets makkelijker.

de merrie waar hier sprake van is, is zeker nog een paar graden moeilijker denk ik... werk verzekerd dus...