joop schreef op zondag 20 juni 2010, 12:50:



Mbt Juul:

Ik dacht tot voor kort dat het niet nodig was insuline te meten bij Juul; ze voldeed immers aan de uiterlijke kenmerken van een paard (nou, ezel) met IR. Dus ben ik daar jarenlang van uitgegaan: drastisch minder eten en vooral zo weinig mogelijk snelle koolhydraten, meer bewegen voor zover dat ging, en soms een Magnesium supplement.

Vanuit m'n herinnering plus wat ik kan terugvinden in notities van de dierenkliniek en van mijzelf, heeft ze 1x ruim 1.5 jaar, plus 1x 11 maanden en nog 1x 8 maanden "onder dat regime" van streng dieet gestaan. In die periodes kreeg ze soms enkele maanden Magnesium bij, maar geen andere supplementen (ook geen kruiden). In die - soms lange - periodes van heel consequent en streng zijn met eten is ze al met al nog vaker opnieuw heel erg ziek geweest (nauwelijks meer overeind te krijgen), dan in de tussenliggende periodes.

Mbt wel of geen Magnesium heb ik vaker zitten puzzelen, soms een tijdlang weggelaten en dan toch maar weer gegeven om te kijken of het misschien toch iets zou helpen. Maar qua voeding ben ik in die periodes echt consequent geweest. Recent ging ik opnieuw aan mezelf twijfelen; heb ik het echt wel lang genoeg geprobeerd, etc.

Enige twijfel ook omdat ik zelf in sommige periodes te ziek was om Juul te verzorgen en dus werd dat dan door iemand anders gedaan. Maar gelukkig is diegene helemaal niet het type dat “snoepjes” uitdeelt, Juul heeft ook in die tijden uitsluitend gekregen wat ze volgens afspraak zou krijgen zo weet ik inmiddels weer zeker.
Twijfels ook, omdat bijna iedereen het er over eens is dat zo’n regime van een streng suikerarm dieet en meer bewegen (en evt. Magnesium), plus natuurlijk consequent en goed bekappen, zou moeten helpen. En vaak IS dat ook zo, dat blijkt wel uit de vele ervaringen!
Maar goed, bij Juul helpt dat helemaal niet. Sterker nog, ze lijkt het over al die jaren iets beter te doen in periodes dat ze “normaal” eet. “Normaal” betekent voor Juul dat ze mee loopt met haar moeder Jomanda. Afhankelijk van het jaargetijde en de conditie van de weides staan ze dan max. 12 uur op gras (veel korter als er veel gras staat) en de rest van de tijd op zand, met stro als eten, en van de herfst tot in het voorjaar wat hooi erbij. Jomanda krijgt daarna 2x per dag circa 300 gram mix van grasbrok en een fructaanarme muesli of slobber. In de winter of wanneer ze weer te mager is (is ze vaak) wat meer, anders wat minder. In periodes dat Juul niet op dieet was kreeg zij hetzelfde voer als Jo, maar wel altijd beduidend minder dan Jo (ongeveer 2x per dag zo’n 100 – 150 gram).

De laatste maand(en) heb ik weliswaar wat nieuwe dingen ontdekt mbt Juul’s gezondheid, maar ik ben er nog láng niet. Wel ben ik bijv. nu zo goed als zeker dat Magnesium bijgeven in de vorm van een Magnesiumsupplement bij Juul averechts werkt. Als ik het een tijdje gegeven heb en ik stop er abrupt mee, dan verliest ze in de dagen erna enorm veel gewicht, omdat ze dan geen of veel minder vocht vasthoudt. Heb dat nu twee keer heel duidelijk kunnen constateren, dus neem ik voorlopig maar aan dat dat verband er is.

Verder lijkt het erop dat Juul beter beweegt / minder verkrampt en pijnlijk is, als ze lucerne krijgt bijgevoerd. Maar ik heb hiermee nog niet lang genoeg en nog niet gestructureerd genoeg geëxperimenteerd, om er zeker van te zijn dat dat verband er is!

Onze "eigen" DA en een bevriende holistisch DA puzzelen nu met me mee, in welke volgorde we evt. andere dingen bij Juul gaan proberen om te zien of ze daar wél van opknapt. Van de week volgt eerst nog een uitgebreid bloedonderzoek en ik probeer urine op te vangen voor een urine onderzoek.

Als voorlopig uitgangspunt veronderstellen we AM, als gevolg van toxines door een schimmel of eventueel bacterie. Maar het resultaat van het uitgebreide bloedonderzoek willen we wel eerst afwachten, voordat we starten met het gericht proberen te behandelen vanuit die hypothese.

Over de oorzaken van AM bestaan nog veel onzekerheden. Een schimmel die voorkomt op Esdoorn speelt vrijwel zeker een rol, maar mogelijk niet bij álle AM-gevallen. Mogelijk kan hetzelfde ziektebeeld ontstaan door de toxines van Clostridium sordelli. En mogelijk worden er in de loop van de tijd nog andere ziekmakers gevonden, die ook AM kunnen veroorzaken.

Volgens de AM onderzoekers staat wél vast dat er bij AM sprake is van een verstoring van de vetverbranding. Dit leidt tot ondermeer spierverkramping, tremoren en uiteindelijk afbraak van de spieren. Bij mensen wordt dezelfde verstoring gezien bij de ziekte MADD, echter MADD is een erfelijke ziekte terwijl bij AM sprake is van een niet erfelijke oorzaak. MADD = Multiple Acyl-CoA Dehydrogenase Deficiëntie.

Lever- en nierschade zijn vaak (indirecte) gevolgen van AM. Nierschade is bij Juul al jaren geleden vastgesteld, of haar lever nog goed functioneert weet ik nog niet. Destijds, kort nadat ze zo ziek was geworden, nog wel.
Vocht- en lymfe-oedemen komen veel voor bij AM. Zowel Juul als sinds zijn ziekzijn van vorige maand ook Joris, hebben die volop. Ze zitten voornamelijk op de plekken waar je bij IR paarden vetophopingen ziet, maar bij Joris ook soms rond zijn kniegewrichten.

De doorbloeding van AM of MADD patienten wordt vaak slecht, vooral in de extremiteiten (voeten / hoeven). Door die slechte doorbloeding en de grote hoeveelheid toxines kunnen weer nieuwe problemen ontstaan, zoals - bij paarden - hoefbevangenheid. AM en MADD worden daarom ook wel Toxic Shock Syndrome genoemd.

Omtrent de behandeling van AM bij paarden (en MADD en soortgelijke ziektes bij mensen) bestaan nog heel veel onzekerheden. Successen bij de behandeling van MADD lijken helaas vrij incidenteel te zijn, niet structureel. De meeste behandelingen hebben bovendien een keerzijde, ze kunnen ernstige bijwerkingen hebben.

(vervolg in volgend bericht)

Als toxines bij Juul de hoofdoorzaak van haar problemen zijn, dan is het aannemelijk dat ze de afgelopen jasren regelmatig opnieuw is geconfronteerd met kleine hoeveelheden van diezelfde toxines (via een esdoornschimmel of eventueel via een bacterie, Clostridium sordelli). Dit zou kunnen verklaren waarom ze regelmatig enorme terugvallen heeft, die niet zijn te verklaren door een verandering in voeding of andere voor mij zichtbare factoren.

Vanaf nu ga ik bijhouden hoe het weer is (neerslag, luchtvochtigheid, windkracht e.d.) naast het bijhouden van Juultje's mate van diverse gezondheidsklachten. Als een (esdoorn)schimmel of een Clostridium bacterie een belangrijke rol speelt, dan is een relatie met het weer heel waarschijnlijk. Het enige wat ik in dat verband nog over het verleden met Juultje weet is dat ze in de winter gemiddeld veel minder ziek is dan vanaf het voorjaar t/m de herfst. Preciezer dan dat zou ik het niet meer kunnen zeggen. Als er géén relatie is met gras en die jaargetijden, dan zou die relatie er wél kunnen zijn met het vóórkomen van die schimmel (en/of bacterie) in vooral het voorjaar en de herfst en extra bij vochtig of nat weer.

Op m’n aantekingenlijstje “eventueel te proberen voor Juul” staat nu:
bijvoeren met Luzerne, colloïdaal zilver, groene leem, L-carnitine, natuurlijke cortisol-verhogers, riboflavin.

Ik beslis pas over het wat en hoe, nadat de uitslagen van het bloedonderzoek bekend zijn en i.o met beide dierenartsen. Al deze middelen kunnen eventueel goed uitpakken voor Juul, maar evt. ook verkeerd! Juist bij een paard (ezel) dat al stofwisselingsproblemen heeft, is het risico op schadelijke bijwerkingen groter dan bij een paard zonder die problemen ;-( . Maar goed, niets meer proberen vind ik op dit moment ook geen goede optie. Dus waarschijnlijk zal ik dan dus enig risico moeten nemen.

Over de eczeem van Fálki en over de eczeem en andere problemen van Joris zal ik een andere keer iets schrijven. Heel in het kort: met de eczeem gaat het een stuk beter, sinds ik de plekken behandel met blauwspray. De eczeemdekens zijn af, bij beide paarden, en de eczeemplekken zien er een stuk rustiger uit. Schuren doen ze nauwelijks meer, sinds 1 week. Of het zo goed blijft en of het zeker de blauwspray is die het grote verschil maakt, dat kan ik pas over een tijdje vertellen.

Karen