Gea R schreef op maandag 21 juni 2010, 23:24:


Waarom niet? Mensengriepjes zijn er ook in gradaties.


1) Influenza vaccinatie werkt niet 100%, evenmin als de griepprik.
2) De kans dat je paard het krijgt is vooralsnog erg gering. Talloze mensen (waaronder op dit forum) vaccineren al jaren niet meer, maar tot nu toe valt het reuze mee met de influenza paarden. Wat we daarentegen wel lezen is dat veel paarden met gezondheidsproblemen beter lijken te functioneren zonder die vaccinaties. Gemiddeld genomen gaat het paard er dus op vooruit.
3) Influenza vaccinatie werkt maar 8 maanden. Als je je paard maar 1 keer per jaar inent hou je jezelf voor de gek, dan loopt hij nog steeds voor een groot deel van het jaar onbeschermd rond.
4) Een vaccinatie is een zware belasting voor het lichaam. De focus wordt gericht op het opruimen van de ingespoten ziektekiemen, en ondertussen kunnen anderen hun gang gaan. Het zal niet voor het eerst zijn dat het paard een ziekte oploopt vlak na een vaccinatie.
5) Vaccinaties bestaan voor het grootste deel uit iets anders dan de werkzame stof. Al deze hulpstoffen kunnen allerlei reacties veroorzaken, het immuunsysteem op hol brengen, allergieen veroorzaken, etc.

Je gaat dus je paard twee keer per jaar inenten voor een ziekte die niet dodelijk is en maar sporadisch voorkomt, met een middel dat maar half werkt en ondertussen wel allerlei nare bijwerkingen kan hebben.

Frans

Anita Cats schreef op dinsdag 22 juni 2010, 9:06:


Wat zijn het voor files? Plaatjes, pdf's?
Mail ze anders maar naar mij toe, dan zet ik ze wel ergens neer.

Frans

Anita Cats schreef op dinsdag 22 juni 2010, 9:06:


Staan nu op de site:
www.paardnatuurlijk.nl/anita1.pdf
en
www.paardnatuurlijk.nl/anita2.pdf

Ik heb in die files overigens niks relevants over dit onderwerp kunnen vinden. Het gaat vooral over het passen van zadels, en het meten van druk OP de rug.

Nergens wordt gerept over de druk TUSSEN de wervelschijven in, of ik heb er overheen gelezen.

Frans

Anita Cats schreef op maandag 21 juni 2010, 22:55:


Dan zul je toch eerst zelf de mechanica van de rug moeten zien en begrijpen. Belangrijk is het inzicht dat elke spierspanning botten naar elkaar toe trekt. Spieren trekken, botten houden de boel uit elkaar. Als je dat inzicht mist, dan kunnen ze je alles wijsmaken natuurlijk.

ALS je dat eenmaal voor je ziet, dan is het ook logisch dat je dit alleen maar kunt doen met uitgeharde botten, die je niet in elkaar kunt drukken.


Het ligt er maar aan waar je het vraagt. Ik heb je gesuggereerd om navraag te doen bij een architect, of iemand anders met inzicht hoe krachten van constructies werken. Egon suggereerde ook al om navraag te doen bij een ingenieursbureau.
Artsen zijn een ander slag mensen. Hun kennis gaat niet zo nadrukkelijk over de werking van constructies. Biomechanisch inzicht is derhalve vaak ver te zoeken.


Zolang Utrecht nog niet door heeft dat hoefijzers niet zo goed zijn voor een paard, hecht ik niet veel waarde aan een eventuele bewering dat het op jeugdige leeftijd berijden van een paard geen kwaad kan.

Frans

mirel schreef op dinsdag 22 juni 2010, 8:50:


Dat is normaal; de meeste dierenartsen zijn gewend aan beslagen hoeven met een gebrekkige bloedcirculatie.


Ik heb van een dierenarts vernomen dat er in Utrecht in het kader van een afstudeerproject onderzoek is gedaan naar de invloed van huisvesting op de genezing van peesblessures.

Op stal gaat het ietsje sneller.... maar het vervangen weefsel heeft dan, door gebrek aan beweging, een andere elasticiteit dan het oude weefsel. Over het algemeen werken twee materialen met verschillende elasticiteit niet goed samen: probeer maar eens een elastiekje op een vel papier te plakken. Je versterkt er het papier niet mee, en je versterkt er het elastiekje niet mee.
Dat is ook de reden dat dit soort "genezingen" maar van korte duur zijn en de peesblessure veelal terug komt, heel "toevallig" op precies dezelfde plek.

Bij paarden die tijdens de genezing normaal bewegen ontdekte men dat het weefsel WEL werd vervangen door weefsel met dezelfde elasticiteit, en is dus volledig functioneel was.

Krachtinspanning, wilde bewegingen, etc. zijn natuurlijk niet goed. In normale omstandigheden zal een paard met een peesblessure zich wel rustig houden. Een paard dat boxrust heeft gehad zal er de eerste de beste gelegenheid als hij wordt losgelaten gaan rondknallen, en verprutst dan vaak direct al de gebrekkige genezing.
Een paard dat gewend is buiten te staan en buiten blijft staan zal het vanzelf rustig aan doen. Uiteraard opletten dat er geen onruststokers nabij je paard kunnen komen.

Verder kost de genezing van pezen helaas veel tijd... Belangrijk is het dus om geduld te hebben. Veel geduld... het is helaas niet anders.

Frans

Wil schreef op dinsdag 22 juni 2010, 14:35:


Natuurlijk kan zo'n hoedenrand ook weer verdwijnen. Botten zijn (gelukkig) niet statisch. Anders had die hoedenrand ook niet kunnen ontstaan.

Kost natuurlijk wel wat tijd om er af te raken. Net zo goed als dat het tijd kostte om er aan te komen...

Frans

e m kraak schreef op dinsdag 22 juni 2010, 17:49:


Wel dus. Toen mijn zoontje zijn onderarm had gebroken en ik de x-ray zag NA de genezing, was ik minder enthousiast dan de arts. Maar die leerde me dat een hoek van een aantal graden in de onderarm helemaal niet erg is, dat het vanzelf zou verdwijnen. En dat bleek inderdaad zo te zijn.

Botten zijn dynamisch. Ze passen zich aan aan druk (vandaar die hoedenrand) maar evengoed verdwijnen ze bij gebrek aan druk. Dat laatste is iets waar vooral astronauten mee te kampen hebben. Ze moeten dacht ik met enige regelmaat een pak met zware elastieken of veren dragen, trainen, etc. om het botverlies te beperken. En dan nog is het normaal dat ze op een brancard weggedragen moeten worden als ze weer op aarde geploft zijn.

Een hoedenrand die geen nut meer heeft, sterker nog, door afgroeiende hoefwand tegengewerkt wordt, zal uiteindelijk weer verdwijnen.

Frans

Tony schreef op dinsdag 22 juni 2010, 1:44:


Waar blijkt dat dan? Ik zie alleen maar onderzoeken waaruit het tegengestelde blijkt. Of hebben ze je dat ook geleerd op die lagere, eh, wat was het ook al weer?


Dat klopt inderdaad, want die zijn al langer in leven dan jij, en ze slapen zoals jij zegt inderdaad minder. Nou nog zien dat jij dat ook haalt!

Frans

Anita Cats schreef op dinsdag 22 juni 2010, 21:56:


Kwats. Hij gebruikt daar zijn buikspieren voor. Hij zal IETS moeten aanspannen om de rug omhoog te houden... en daarmee zijn we bij het evenwichtsverhaal: om 80 kilo ruiter op te tillen zul je onder 80 kilo moeten aanspannen. Die 2 x 80 kilo oefent een samenpersende kracht uit op de tussenwervelschijven.


Stuwkracht die in de ruiterhand uitkomt? Mag je wel goede handschoenen bij dragen dan.


Ook al niet waar.

Sorry hoor, maar de schrijver ontbeert ieder natuurkundig inzicht.

En op basis van dit soort nonsens worden dan weer jonge paarden de vernieling in gereden...

Frans

Els Kleverlaan schreef op woensdag 23 juni 2010, 17:45:


Tsja, wij hebben dat uiteraard ook geprobeerd. Maar we wilden iets dat absoluut geen hitte op zou wekken in de hoef.
Een slijptol heeft een te hoog toerental, en een te kleine verhouding tussen werkzaam deel en "rust" deel. Bij de CT werkt er een klein stuk, dat dan een hele omweg moet maken voor het weer kan schuren, en hierdoor blijft de warmteafvoer hoog.
Er zijn redenen om aan te nemen dat de bij het schuren ontstane warmte schade kan veroorzaken in de hoef. Dit hoeft maar een klein beetje boven lichaamstemperatuur te zijn en de eiwitten in de weefsels denatureren.

Van tandartsen heb ik gehoord dat bij het boren in kiezen een soortgelijk verhaal speelt: de laatste jaren is steeds duidelijker geworden dat allerlei weefsels schade oplopen als de temperatuur ook maar iets boven lichaamstemperatuur uitkomt. Dus zijn de tandartsen steeds meer waterkoeling gaan gebruiken, en lijkt het voor de patient soms bijna alsof hij ze probeert te verzuipen.

Enfin, als je ook maar iets van een schroeilucht ruikt, dan is het apparaat ongeschikt. Het venijnige is dat je de schade niet direct opmerkt. Dat kan jaren duren.

Frans

Anita Cats schreef op donderdag 24 juni 2010, 11:29:


Hoe denkt onze Gerd dan wel dat de ruiter gedragen wordt? Hij blijft niet vanzelf zweven he?

Het antwoord maakt ook niet zoveel uit; welke spier het ook is, het effect blijft dat je bij het aanspannen van een rug- of buikspier de ruggewervels de boel uit elkaar moeten houden. Dat is namelijk de ENIGE verbinding tussen voor- en achterkant van het paard. De ruggegraat is het ENIGE dat kan voorkomen dat het paard als een harmonica in elkaar vouwt. Alle spieren die er zitten hebben EEN ding met elkaar gemeen: ze kunnen niet duwen, alleen maar trekken. Dus nogmaals, knoop dat bij welke redenatie dan ook in je oren: de ruggegraat is het enige dat zorgt dat het paard niet als een harmonica in elkaar *vouwt.* Hoe meer spieren, waar dan ook, worden aangespannen, hoe meer die ruggegraat zijn best moet doen om de voor- en achterkant van het paard uit elkaar te houden. Aangezien alle spierkracht hiermee uit elkaar moet worden gehouden, en de oppervlakte van een wervelschijf erg klein is, volgt hieruit dat die krachten fenomenaal groot zijn. Ik blijf 1000 kilo een realistische schatting vinden. En dat is iets wat een volgroeide wervel kan hebben, maar bij een onvolgroeide wervel schade toebrengt. Spiertraining maakt de boel eigenlijk alleen maar erger: de spanning in rust neemt toe, waardoor de wervels extra stevig op elkaar worden geduwd. Onbelast trainen kan goed zijn, belast trainen niet.

Frans

Anita Cats schreef op donderdag 24 juni 2010, 11:39:


Volgens mij hebben enkele mensen op dit forum hun best gedaan om je duidelijk te maken dat je dit van deze mensen juist NIET kunt verwachten.
Als alternatief is aangedragen om je licht op te steken bij een ingenieursbureau, bij architecten etc. Die kunnen je allemaal verzekeren dat de ruggegraat het enige is dat de voor- en achterkant van het paard uit elkaar houdt, en dat waar je ook een spankabel (spier) zou aanspannen, dat hiermee de voor- en achterkant naar elkaar toe worden getrokken en dat de ruggegraat dit als enige uit elkaar kan houden. Ze zullen je waarschijnlijk ook zo kunnen voorrekenen dat als je er een gewicht van 80 kilo bovenop zet dat de voor- en achterkant naar elkaar toe worden getrokken met een kracht van enige honderden kilo's.

Frans

Els Kleverlaan schreef op donderdag 24 juni 2010, 10:51:


Ik heb net even gekeken bij mijn gasfles. (Wilde ik al sinds het begin van deze discussie doen, maar vergat het iedere keer weer, dus nu maar even speciaal voor gelopen). Dat heb ik 10 jaar geleden ooit eens in elkaar gezet, om banden mee op te pompen en zo. Tankje vullen met lucht bij de compressor, en dan meenemen naar de auto, fiets, aanhanger, of wat dan ook waar even wat lucht in moet. Lekker handzaam formaat.

Enfin, geen idee meer hoe ik dat destijds heb gemaakt. Ik heb de slang even losgemaakt, en inderdaad, eronder zit geen normale slangtule, maar iets dat ik heb "aangepast".
Mezelf kennende vermoed ik dat ik een of andere defecte drukregelaar heb gebruikt, gewoon heb afgezaagd, en de slang over het restant heb geschoven. Als je geen defecte hebt liggen: Drukregelaars "made in China" zijn niet zo duur, het is de perfecte tijd om even in een campingwinkel rond te snuffelen en de allergoedkoopste uit te zoeken.

Als er tussen de behuizing en de aansluiting niet een soort "buisje" zit, zodat afzagen geen zin heeft, dan kun je natuurlijk ook gewoon een boor pakken en het hele ding van de uitgang rechtstreeks naar de ingang doorboren, dwars door het mechaniek heen. Dan hoef je niks af te zagen en gebruik je de drukregelaar zoals hij bedoeld was, maar dan natuurlijk met een binnenste dat volledig vernield is, zodat er een onbelemmerde doorgang van binnen naar buiten ontstaat. Even alle snippers eruit schudden voor je hem aansluit op je compressor en/of tank.

Wellicht wel een goed idee om die drukregelaar even met een spuitbus verf of zo overduidelijk te markeren als "iets geks", zodat je als je over 10 jaar nog eens campeerneigingen krijgt niet je kooktoestel hierop gaat aansluiten, want dan blaas je je pannen van het fornuis af.

Frans

Spirithorses schreef op woensdag 23 juni 2010, 19:56:


Vind ik ook. Als een ander deze opmerking zou hebben gemaakt was er niks aan de hand geweest.


En DAT is natuurlijk niet de bedoeling. Bij deze dus verzoek ik iedereen dus om alleen berichten op stijlloos te zetten die onnodig beledigend zijn, of grove taal bevatten, ongewenste reclame zijn, en niet berichten die enigzins kritisch zijn, of domweg zijn geschreven door iemand die je niet zo mag.

Lichtpuntje is wel dat het systeem toch wel goed lijkt te werken; door de grote meerderheid wordt corrigerend opgetreden. Het bericht heeft niet lang in stijlloos gestaan.

Bedenk ook dat het alternatief bestaat uit een moderator die naar eigen goeddunken moet ingrijpen. Je krijgt dan precies dezelfde discussies. "Je hebt Jantje niet geschorst toen hij BOE zei, maar wel Klaasje toen hij BWEH zei."
Vooralsnog vind ik dit systeem een goed alternatief voor een systeem met moderators. En sinds de invoering ervan is de sfeer op het forum toch echt wel vriendelijker geworden.

Het ideaal is natuurlijk een systeem waarbij er geen enkele ingreep nodig is. We hebben dat jarenlang geprobeerd maar uiteindelijk komt daar NOG meer geklaag van.

Frans

Ik schreef op donderdag 24 juni 2010, 11:47:


Het is jammer dat hier niet inhoudelijk op wordt ingegaan. Wellicht komt dit doordat het nog steeds niet helder genoeg is wat ik zeg.

Andere aanpak:

Om een overspannende constructie tegen doorzakken te voorkomen is er maar EEN manier: Je voorziet de overspannende constructie van een trekkende en duwende kant.
Een vel papier zal doorzakken als je de uiteinden op een verhoging legt, maar als je er een koker van maakt kun je hem wel ergens overheen leggen. Hoe komt dat? Omdat als je hem wilt buigen de bovenkant in elkaar gedrukt wordt, terwijl de onderzijde wordt uitgerekt. De meeste materialen hebben weinig weerstand tegen buigen, maar veel weerstand tegen uittrekken en in elkaar duwen.

Iedereen weet dat een dikkere houten balk moeilijker buigt dan een dunnere. Maar dit komt niet simpelweg omdat die balk dikker is, maar omdat de boven- en onderkant van de balk verder uit elkaar liggen. Om door te buigen moet de ene kant verder worden uitgerekt, en de andere kant verder worden ingedrukt. Een dunne plank buigt gemakkelijk door, maar zet hem op zijn kant en je kunt er op staan. Nog steeds evenveel materiaal, maar boven- en onderkant zitten nu verder uit elkaar en dus is het steviger.

Elke brug wordt zo gemaakt. Bij het maken van de denkbeeldige koker zijn alleen de onderkant en de bovenkant van belang; je kan grote gaten maken in de zijkanten zonder dat het de stevigheid in gevaar brengt. Op die manier ontstaat een constructie met balken onderaan en bovenaan, uitelkaar gehouden door een soort vlechtwerk. Of simpelweg een boog, of een overspannende kabel waar het wegdek aanhangt. Als er maar een trekkende en duwende kant is, dan krijg je een dragende constructie.

Bij een paard is dat precies zo. De trekkende zijde wordt gevormd door de spieren, de duwende zijde door de ruggegraat. Als je deze constructie zwaarder gaat belasten nemen de trek- EN duwkrachten evenredig toe. De spieren zorgen voor de trekkrachten, dat is simpelweg een kwestie van training. De duwkrachten daarentegen worden opgevangen door de ruggegraat, en daar valt weinig aan te trainen: die moet simpelweg uitharden.

Voor de mensen die denken dat iets alleen waar kan zijn als het is uitgesproken door een autoriteit op dat gebied: Sommigen weten dat Ilona en ik een vliegtuig hebben gebouwd. Dit is iets waarmee je enorm veel te maken hebt met dit soort constructies. Het is geen kunst om iets te maken dat sterk is, maar het is wel een kunst om iets te maken dat heel sterk is en tegelijkertijd geen gram overbodig materiaal gebruikt. Dit geldt voor de vleugels, maar ook voor de romp, tot en met de stoel waarop je zit. Zonder inzicht in hoe precies de krachten lopen lukt het je niet om iets te maken dat ontzettend sterk is terwijl je alleen maar materiaal op uitgekiende plekken gebruikt. Om je een idee te geven: de spanwijdte van de vleugels is 8 meter, je kan op beide uiteinden een volgeladen bestelbus zetten zonder dat ze zoorzakken of afknappen. Toch wegen de vleugels maar 50 kilo... Kwestie van heel goed begrijpen waar duwende krachten optreden en trekkende krachten optreden.

En vanuit die expertise herhaal ik dan maar weer: De rug van een paard heeft een duwende en een trekkende kant. De spieren zijn de trekkende kant. De ruggegraat de duwende kant. Voer de belasting op en de krachten in zowel de trekkende kant als de duwende kant nemen toe. De spieren kun je trainen, voor de ruggegraat moet je geduld hebben. De meeste hyppische guru's kletsen uit hun nek, en begrijpen niet hoe een rug precies werkt. En vervallen daarom in onzinnig gewauwel met "stuwende krachten die in de ruiterhand uitkomen".

Frans