Piet schreef op dinsdag 22 juni 2010, 17:05:

Ja Piet.... ik vind dit echt heel spannend. Ben zooooo benieuwd!
Die X-ray..... komt hopelijk!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

e m kraak schreef op dinsdag 22 juni 2010, 17:22:


Is het niet zo dat die hoedenrand is ontstaan door druk?
En nu de hielen lager zijn , er geen druk meer op die hoedenrand komt te staan , waardoor die uiteindelijk weer degenereert?
Of is dit te simpel voorgesteld?

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

van lennep schreef op dinsdag 22 juni 2010, 17:30:


Exact wat ik al schreef


Dat is dus wat ik me afvraag. Botten herstellen, maar niet noodzakelijk in de beste vorm anders zou je gebroken ledematen ook niet hoeven behandelen (komt vanzelf weer goed... niet dus).
Het is zelfs de vraag of hoedenrand erg is. Zover ik weet is het vooral diagnostisch voor mensen een handig kenmerk om te zien hoe hopeloos slecht het gesteld is.
Nu meer en meer bekend wordt naar ik hoop hoe makkelijk bevangen hoeven te behandelen zijn met een adequate bekapping wordt alles wellicht een ander verhaal.

e m kraak schreef op dinsdag 22 juni 2010, 17:49:


Eigenlijk is daar niet zo gek veel van bekend. Ehm, kan ook een gat in mijn kennis zijn
Ik weet wel dat de hoefwand bij een bevangen paard nog niet helemáál tot het uiterste puntje vast gegroeid hoeft te zijn aan het hoefbeen als de zool omhoog begint te trekken.
Dus misschien is een vervorming van het uiterste puntje van het hoefbeen niet zo verschrikkelijk erg en kijken we straks naar een prima lopende pony?

e m kraak schreef op dinsdag 22 juni 2010, 17:49:


Wel dus. Toen mijn zoontje zijn onderarm had gebroken en ik de x-ray zag NA de genezing, was ik minder enthousiast dan de arts. Maar die leerde me dat een hoek van een aantal graden in de onderarm helemaal niet erg is, dat het vanzelf zou verdwijnen. En dat bleek inderdaad zo te zijn.

Botten zijn dynamisch. Ze passen zich aan aan druk (vandaar die hoedenrand) maar evengoed verdwijnen ze bij gebrek aan druk. Dat laatste is iets waar vooral astronauten mee te kampen hebben. Ze moeten dacht ik met enige regelmaat een pak met zware elastieken of veren dragen, trainen, etc. om het botverlies te beperken. En dan nog is het normaal dat ze op een brancard weggedragen moeten worden als ze weer op aarde geploft zijn.

Een hoedenrand die geen nut meer heeft, sterker nog, door afgroeiende hoefwand tegengewerkt wordt, zal uiteindelijk weer verdwijnen.

Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag 22 juni 2010, 18:20:


Mijn moeder loopt haar hele leven al mank vanwege een beenbreuk die ze als baby opgelopen heeft. Daarnaast is ze zo ongelukkig geweest beide polsen te breken op ongeveer 50 jarige leeftijd; ook dat ik ondanks meerdere pogingen tot reparatie nooit meer goed gekomen. Piano spelen doet ze dus ook niet meer.


Laten we dan maar vol spanning afwachten op echte onderzoeksresultaten waaruit blijkt dat dit zo is....

Maar ook als het niet zo is, als hoedenrand blijft, vraag ik me af of dat erg is.

Frans Veldman schreef op dinsdag 22 juni 2010, 18:20:



Dit is inderdaad zo Frans, de rand word als het ware weer gladgestreken door de afgroei van de hoefwand.
Hier gaat wel heel veel tijd over.

Koen

Koen Theys schreef op dinsdag 22 juni 2010, 20:58:

Kijk es aan.... Goed Koen.... ik denk dat het tijdsverloop ligt aan het paard.... hoe gezond hij verder is... hoeveel beweging, wat voor ondergrond... en de mate van regelmatig bekappen....
Maar doe eens een wilde gok? Gemiddeld? Zoals deze Shet? In een aantal jaar opgebouwd?

En wat te doen als je zo'n zelfde geval tegenkomt, maar geen röntgenfoto's tot je beschikking hebt en ook niet kan of wil laten maken?
Ik zou, weliswaar voorzichtig, gewoon gaan bekappen... geleidelijk aan het perfecte model gaan nastreven....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op dinsdag 22 juni 2010, 21:33:


Ik heb hierover ooit een paar artikels gelezen in 'the lameness newsletter' en ik denk dat er daar sprake was van twee à drie jaar. Inderdaad afhankelijk van case tot case, hoefverzorging, voeding, ...
Je kan heel veel afleiden uit de hielhoogte, diepte straalgroeven, hiellengte, haarlijn, hoek van nieuwe hoefafgroei, hoe het paard staat/loopt, enz...


Koen

Ik ben geen Koen maar,
Dit zijn vaak de "çhronisch" bevangen voeten.
Als die hielen niet verlaagd worden en voor de rest zeer regelmatig goed bekapt wordt blijft de pony nu en dan bevangen. De pony lijkt beter te lopen, wordt genezen verklaard en van et najaar is het weer ellende. Op een gegeven moment geven mensen het dan op en wordt het dier afgemaakt.
Hoe lang het duurt en of de hoedenrand verdwenen is weet ik niet, omdat er zelden achteraf nog r foto's gemaakt worden als het paard weer goed loopt en de zool hol is. (misschien is de aangroei dan weg? Want een hoefbeen dat niet goed vast zit zal de zool niet hol trekken denk ik?)
Integenstelling tot wanneer er een stuk van de punt van het hoefbeen weg is. Dat heb ik wel van zeer nabij kunnen volgen. Uiteindelijk bleek er teveel hoefbeenverlies om het paard nog normaal te kunnen laten lopen en is afgemaakt.
Dat paard had ijzers en was jarenlang af en aan bevangen geweest.
Waarom er nu bij het ene paard vervormingen optreden maar dus bot aan groeit en bij het andere blijkbaar gaten in het hoefbeen vallen omdat er bot verdwijnt heeft misschien met een zwakkere botstructuur te maken of een andere belasting, maar dat is speculeren.
Iemand?

Ik denk wel dat het klopt.
Is wat ik denk te zien gebeuren.
Anderhalf jaar tijd, maar zeker verbetering.

Ik heb ooit eens fotos laten maken vanwege vage kreupelheid, bleek toen een schimmel onder de hoefwand die omhoog naar de kroonrand was gekropen.
De DA wees me ook op de punt van het hoefbeen, een hoedenrand, dat wees volgens hem op dat er flinke bevangenheid was geweest,ooit.
Dat moet dan bij de vorige eigenaar zijn geweest.
Ze had gewoon mooie hoeven toen ik dr kocht en dat was al zeker 2 jaar daarvoor ...