Heb peesblessure eerst week behandeld met Ekyflogylgel, een ontstekingsremmende gel die wel cortisone bevat. Dat moet je dus willen gebruiken. Daana heb ik een dik half jaar behandeld met Traumeel.
Resultaat is goed.
We hebben Player na heel wat wikken en wegen toch maar op de wei gelaten, zonder pijnstillers, zodat de kans dat ze de boel zou verergeren het kleinst zou zijn.
Zo veel mogelijk aan de hand gewandeld over harde ondergrond.
Na een dik half jaar zijn we weer kunnen gaan rijden.
Komt wel goed maar kost veel tijd en geduld, het ging ook veel op en af met die pees, dan weer dunner, dan weer ineens wat dikker...veel kopzorgen dus maar uiteindelijk met goed resultat.

Hoe dichter je bij genezing bent hoe " gevaarlijker" het wordt.
Vaak kunnen we dan de verleiding niet weerstaan om eens te proberen of et al gaat met een paar rondjes door de zandbak. Zachte ondergrond is enorm link. Helemaal eens met wat Christel schrijft.
Thermografie is ook een prima manier om een peesblessure te volgen trouwens.

Zoals Piet al opperde kan je misschien warmte foto's maken. Je kan dan ook zien wat en waar er wat aan de hand is. Wellicht geeft dit minder stress voor je paard.
Mocht het bij mij niet met een sisser zijn afgelopen dan had ik warmte foto's genomen.
Hoop dat het mee gaat vallen, fijn dat je alle tijd en ruimte hebt om hem op te knappen.
Sterkte met alle kopzorgen.

Piet schreef op woensdag 4 augustus 2010, 19:36:


Ik zat gister toevalloig te denken of het niet veel beter is om pas een scan of thermografie te doen als de pees herstelt lijkt. Ik kan nu ook wel zien dat er iets niet goed is. Maar zodra hij weer dun is, dán is het eigenlijk belangrijk om te weten hoe het ervoor staat. Zodat je nieuwe schade kunt voorkomen. Dat lijkt me toch wel erg waardevol.

Het ergste lijkt nu achter de rug. Ik denk dat hij heel veel geluk heeft gehad. Hij heeft er continue op kunnen lopen, ook toen het net was gebeurd. Dus er is niks afgescheurd lijkt me. Hij stapt nu ook zonder problemen weer. Dan is er niks aan hem te zien. De bult wordt ook niet meer dikker. Zondag en maandag was het het ergst. Maar sindsdien is hij iets geslonken. Nog niet zoveel, maar hij wordt ook niet meer dikker en ook niet warm. Zal misschien ook aan de metacam kunnen liggen. Die heeft hij nu 3 dagen gehad.

Ik wil binnenkort met hem gaan stappen. Dan begin ik met 5 minuten over het harde fietspad.

Bedankt voor jullie reacties! En voor de tips!

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op donderdag 5 augustus 2010, 11:46:

En dat is precies het gevaarlijkste moment. Pees is weer dun, dus het gevaar lijkt geweken. NOT! Echt niet! Het maken van een scan nu en een scan wanneer het er 'genezen' uitziet, geeft de beste indicatie over het genezingsproces. Want juist bij peesblessures zegt het helemaal niks wat je aan de buitenkant of klinisch waarneemt.


Als er wat afscheurt, hangt de hoef er in een vreemde bocht aan. Maar tussen afscheuren en 'gewoon' blesseren zit nog een enorm gebied aan narigheid met als gemene deler dat het een langdurige kwestie is. Warm en/of dik is alleen maar de aller-acuutste fase. Daarna komt een ENORM lange fase van herstel, dat je zeer zorgvuldig moet managen. Wees alsjeblieft voorzichtig en al helemaal als je er geen da of scan tegenaan gooit en dus niet weet hoe het er binnen uitziet. Stappen op fietspad, prima, maar zonder ruiter en het liefst de komende 3 maanden 2x per dag!

De pees bij Janka is nooit meer dun geworden...
Ze heeft vorig jaar alleen maar in de wei gehobbeld en 2 maanden geleden opnieuw een voorpees gescheurd aan haar andere voorbeen. Ze loopt nu redelijk, maar bereden wordt ze zeker niet.

Het lijkt wel of sommige paarden er gevoelig voor zijn. Bij onze merrie begon het 13 jaar geleden. Daarna was het dan weer voor, dan weer achter, steeds een ander been. Nu is ze 24 jaar. Vorig jaar kon ik nog met haar rijden, nu is het over. Achter heeft ze steeds dikke benen. En bij haar spronggewricht zitten allemaal knobbels en dingen. Ze is ook kreupel met draven. Doet ze wel eens, ook galoppeert ze nog wel. Inmiddels heeft ze al een paar jaar cushing. Daar kunnen ook de ontstekingen vandaan komen Ik vraag me af in hoeverre de cushing debet is aan die dikke benen en knobbels.
Ik kan je wel zeggen dat zij bij de 1ste peesblessure al afgeschreven was door de da, toch is dat goedgekomen, jaar rust, jaar stappen, daarna heeft ze nog wedstrijden gelopen zelfs. De laatste peesblessure voor was heel erg, ze heeft 3 weken bijna alleen maar gelegen, maar zelfs dat is helemaal in orde gekomen. Dus ik zou zeggen, neem de tijd. Gr. Ingrid