Wat als de 'begeleider op het natuurlijk bekappad' een te begeleiden iemand treft die niet zelf kan, wil, durft vijlen? Handen af? Sorry huppelmevrouw, daar ben ik niet voor! Volgens de ethiek van nb mag de b.o.h.n.b. zich dan niet meer aanbieden, immers 'hij verziekt het concept' zoals het in oorsprong bedoeld is. Dit kan leiden tot discriminatie en dat is ook weer in strijd met de wet.
Wat een gezeur.

Op de cursus wordt herhaaldelijk gezegd: "Haal er een ervaren bekapper bij in geval van twijfel". Vervolgens staat die ervaren bekapper op een omstreden lijst op HN, waar zijn bestaansrecht continu betwist wordt. Huh?
Ik laat elke 10 weken een eh... bekapbegeleider aanrukken die behalve over de hoeven een mening ventileert over ALLES eromheen. Tussendoor vijl ik zelf wat rond. Ik zie niet wat daar zo halsbrekend fout aan zou zijn. Ik snap het concept heus wel, maar vind dat het met nagels knippen te simplistisch wordt voorgesteld. Paard loopt erop en hoeft er niet mee te typen. Elke 10 weken een ervaren oog die de rasp hanteert vind ik veiliger dan 2x per jaar. Een ander vindt dat niet. Prima.

Christel Provaas schreef op donderdag 5 augustus 2010, 7:53:


Ik ben het volledig met je eens en doe het exact hetzelfde. Bevalt me prima en ik zie ook geen enkele noodzaak hier verandering in aan te brengen.

Christel Provaas schreef op donderdag 5 augustus 2010, 7:53:


Ik snap ook niet wat nou het grote probleem is. Vooral niet met de opleiding aan Deurne.

Er word steeds gezegd haal er een ervaren (professioneel) bekapper bij als je twijfelt of bij hoefziekte.

Waar moet in hemelsnaam die ervaren bekapper leren hoe hij hoefbevangen paarden moet bekappen als er geen opleiding voor bestaat?

Ik bekap al jaren voor vrienden en familie paarden. Met periodes zijn dat er zo'n 15, momenteel blijft de teller op 4 steken. Dit door verhuizingen ed. Ik bekap alleen gezonde paarden, die goed lopen en die gewoon normaal bekapt moeten worden. En waarvan de eigenaar tussendoor ook voldoende zelf doet. Sterker nog, bij twee van de vier paarden ga ik gewoon af en toe toekijken hoe de eigenaar het doet en geef wat tips en aanwijzigingen. Hoef ik de vijl niet eens ter hand te nemen. Ik heb me 1 keer gewaagd aan een ponnie die geen stap meer verzette omdat de eigenaar er geen cent voor over had en hij anders de worst in ging. Ik heb die wat korter bekapt als ik anders zou doen en voila, na 2 weken liep hij goed en dat is nu 2 jaar later nog steeds zo.
Maar aan een hoefbevangen paard zou ik me niet wagen. Of aan paarden van mensen die ik niet ken. Want ik heb geen opleiding en gaat er iets mis, dan ben ik (en het "natuurlijk bekappen") zwaar de lul. Zie je wel, word er dan gezegd.

Ik zou gráág zo'n opleiding aan Deurne volgen en ben dan ook zéér geintereseerd. Mocht er over hoefbescherming gesproken worden, dan let ik goed op en gebruik ik wat ik verstandig vind. En laat ik links liggen wat ik te ver van NB af vind wijken.

De kennis van de eendaagse cursus is bedoelt voor mensen die zelf gaan bekappen. De ervaren bekappers die door iedereen aangehaald worden bij hoefproblemen moeten hun kennis ergens anders halen. Kunnen zij dat niet, dan vervalt voor veel mensen een randvoorwaarde om zelf te kunnen of durven NB.

Ik snap Egon ook wel, want het NB staat of valt met de omgevingsfactoren en is slechts een sluitstuk van het geheel. En moet frequent genoeg gebeuren. Dát is ook iets wat zeer zeker duidelijk moet zijn en blijven.

Groetjes Karin