Een hele tijd geleden schreef ik ooit eens iets over de wijze waarop ik een kwartierscheur aanpakte. (stukken uitfrezen en in de kroonrand een gaatje boren tot net in het bloed)
Iemand vroeg me toen of ik dit kon documenteren met een fotootje.
Ik heb er nu eentje in het foto-album gezet welke een drietal cm is uitgegroeid.
Duidelijk is ook de verdikking (waarover ik toen sprak) te zien die de hoef laat afgroeien wanneer er een kroonrandkwetsuur (in dit geval bewust aangebracht) is.
Dit is het iets donkerdere elipsvormige gedeelte net achter (boven) het uitgefreesde stukje.
De scheur is niet ernstig in dit geval.
Ook kan je duidelijk de scheiding in hoefafgroei zien waar er begonnen is met natuurlijk bekappen.

Koen

Is er ook anders gevoerd toen er van bekapwijze is veranderd? Want er zijn vanaf dat punt geen ribbels meer zichtbaar.

Hoi Koen,

Interessant
Weet je ook hoe die scheur ontstaan is bij dit paard? En krijg je met jouw techniek elke kwartierscheur weg?
(Heb hier dus ff Jack's kwartierscheur na in m'n achterhoofd, zie m'n mailtje...).

Groetjes,
Martina

Zover ik weet kun je van een kroonrandbeschadiging een hoornzuil krijgen.
Wat ik mij nu afvraag , is dat verdikte stukje boven het gaatje niet een minihoornzuil[vraagteken]
Blijft er nu niet altijd een iets verdikte streep in de hoef zitten , als je begrijpt wat ik bedoel...
Het is wel dezelfde kleur , die verdikking.

Mijn paard heeft een kroonrandbeschadiging opgelopen van een hoefschoen[en door mijzelf natuurlijk ] , die verdikking zit er nog steeds , maar is ook anders van kleur.

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Waar heb je die tip vandaan? een gaatje boren, of heb je dat zelf bedacht? Onnodig risico! Zelfs de kleinste gaatjes kunnen een bron van een lelijke infectie zijn, en dus ook van lidtekenweefsel, dat kan een lange nasleep hebben.

Helemaal niet nodig hoor, kwartierscheuren zijn heel goed te genezen door regelmatig zelf te bekappen, steeds de druk voldoende van de hoefwand houden, tot de scheur is uitgegroeid. Al weer een reden te zorgen dat je zelf kan bekappen en niet afhankelijk te zijn van een professionele bekapper die niet vaak genoeg langs komt om een goed resultaat te hebben.

joop schreef op maandag 9 augustus 2010, 13:43:

Niet altijd. 1 van m'n paarden heeft een kwartierscheur aan 1 van z'n achtervoeten doordat ooit een hoefzweer daar aan de kroonrand doorgebroken is. Men heeft mij verteld dat door die hoefzweer toen beschadigingen zijn opgetreden aan de kroonrand waardoor het daar aangemaakte materiaal nooit meer sterk zal zijn, vandaar een permanente scheur.
Met alleen druk van de hoefwand afhouden kom je er niet altijd.

Martina schreef op maandag 9 augustus 2010, 14:17:


Joop bedoeld een kwartierscheur die ontstaat door teveel druk in de kwartieren...
Die zijn idd. op te lossen...
Waar jij over schrijft heeft mijn Chaser ook, door een oude kroonrandbetrapping.
De lamellen groeien daar niet meer keurig in 'pijpjes' naar beneden maar hebben een afwijkende groei. Het is in feite littekenweefsel.
Resultaat: 1 oppervlakkige en permanente kwartierscheur. Ik slijp er meestal nog een extra hoekje uit zodat die ook in ruim 1 week de grond nog niet raakt. De behandeling is idd. hetzelfde, maar verdwijnen doet die nooit meer.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op maandag 9 augustus 2010, 14:41:

Ah, ja, precies zoéén heb ik hier ook mee te maken en ik vijl er inderdaad ook zo'n extra hoekje uit zodat de hoefwand ruim de grond niet raakt

joop schreef op maandag 9 augustus 2010, 13:43:


Ik spreek hier helemaal niet over zomaar lukraak onbezonnen ergens een gat te boren en voor de rest de boel aan zijn lot over te laten. Er is heus wel nauwgezette nazorg hoor.
Ik heb dit al meerdere keren toegepast. (ook bij paarden waar er door de eigenaar regelmatig en correct bekapt word en de scheur zelfs na meerdere jaren nog steeds blijft zitten).
Ik vind het héél kort door de bocht om dit zomaar af te doen als 'onnodig risico' en nog even een natrap te geven op prof. werken.
Neem van mij aan dat ik weet waarmee ik bezig ben.
Het is niet afkomstig van iemand's tip maar hier ben ik achter gekomen door langere tijd een kroonrandkwetsuur van één van mijn eigen paarden te verzorgen.

Koen

Christel Provaas schreef op maandag 9 augustus 2010, 8:21:


Ja hoor, het paard stond vroeger op een manege met zeker een ander voederbeleid dan het huidige. Wat precies weet ik niet, daar ben ik nooit geweest?
Bij de huidige eigenaar alleen hooi (en misschien iets van Agrobs?).
Dit viel ook samen met de start van de huidige wijze van bekappen, nu een viertal maanden geleden.
De hoefwand is niet alleen vlakker maar heeft ook een heel andere densiteit en is veel dikker.

Koen

van lennep schreef op maandag 9 augustus 2010, 9:31:





Die verdikking groeit uit tot beneden en verdwijnt stilaan wanneer ze haar functie verliest.
Hierdoor heb ik tot nog toe nog nooit een hoornzuil veroorzaakt.

Koen

Koen Theys schreef op maandag 9 augustus 2010, 17:43:


Ik heb zeker vertrouwen in je werk Koen, en bedoel geen persoonlijke natrap te geven, ook al leek het zo. sorry.

Ik weet wel dat scheuren soms erg hardnekkig kunnen zijn omdat er een beschadiging is ontstaan die niet geneest. Die gevallen leven probleemloos door met hun scheur volgens mij. Ik zou dan liever niet kiezen voor het boren van gaatjes met alle risico van dien.

joop schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 10:13:


Het gaten boren (of snijden met renet!) is allerminst nieuw. Het staat in allerlei varianten in mijn hoefsmidboeken. Er zitten meerdere kanten aan het verhaal; Koen liet de term hoornzuil ook al vallen - in ieder geval heeft het hele verhaal nmm niets te maken met natuurlijk bekappen.

Wat de (kwartier)scheuren betreft heb ik een verhaaltje voor jullie om over na te denken.
Alweer wat jaren terug kwam ik bij iemand die 2 kolossen van trekpaarden heeft. Die hoeven niets te doen dan mooi te zijn om te zien in de wei waar die lui op uitkijken.
Ze hebben elkaar, worden zo nodig meer dan voldoende gevoerd... mankeert ze aan niets maar lichamelijk verzorgd worden ze niet.
Mij viel toen op dat hun hoeven rondom zowat uit elkaar vielen van de scheuren. Ik meen dat letterlijk. We hebben het dan over het hoeftype "soepbord", heel iets anders dan de hoefjes van mijn ijsco's. De hele verzamelingen soepborden lag dus om zo te zeggen in minstens vijf scherven. Uiteraard zei ik daar wat van. Een hoefsmid was er inderdaad nog nooit bij geweest. Dat kon ook niet want de paarden waren zo terughoudend als gedomesticeerde paarden maar kunnen zijn, niet gewend aangehaald te worden laat staan bekapt.
Een jaar later kwam ik daar weer. Dezelfde paarden hadden op "wonderbaarlijke" wijze prima hoeven gekregen. Toch had er niemand aan gepruts....

Waarom zou dat niet kunnen Egon? Ik vermoed dat er toch ergens een stukje verhard terrein aanwezig geweest moet zijn... dan kunnen de voeten ook op de juiste wijze afbreken. Gebeurd hier in de velden ook... denk maar niet dat die kudde's fokmerrie's bekapt worden... geloof ik niks van...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

e m kraak schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 18:27:


Schrijf je nou: 'doe maar een jaar niks aan die hoeven en laat ze maar in de wei met genoeg voer dan krijg je vanzelf gezonde voeten'??

Vorige week nog was iedereen die niet volgens 'de' (jouw) norm aan NB deed (zéér frequent zelf bekappen, ... ) nog een charlatan!?

Of begrijp ik je helemaal verkeerd?

Koen