We hebben beslist om aan "gezinsuitbreiding" te doen door op zoek te gaan naar een nieuw paardje na het overlijden van onze jaarling, Qadish.
Op onze oude manege wordt momenteel een jong paardje (5,5 jaar) ingereden (heel erg tradi). Hij is sinds 4 maanden gecastreerd en ze zijn er zo'n 3 maanden mee bezig. Hij staat nu dus continu op stal
. Voordien heeft hij in een kudde op de weide gelopen. Hij kent dus bijna niks. Maar hij was blijkbaar wel gemakkelijk om zadelmak te maken, hij werkte altijd goed mee. Ze vinden dat hij vlug leert.
De manegehouder denkt dat hij voor ons geschikt is, en ik hecht daar waarde aan. Hij kent ons goed en ook onze 2 andere paarden komen van daar (direct en indirect) en ook toen had hij het bij het rechte eind van hoe het zou gaan. Hij is ook altijd heel eerlijk tegen ons geweest, ook toen we daar gestopt zijn met rijden en een andere richting insloegen (hoewel hij volgens mij toch de stille hoop heeft dat wij op termijn toch weer 'serieus' gaan rijden en wedstrijden willen doen. Ook dit paardje heeft springcapaciteiten. En je kan ze toch niet 'alleen maar' laten genieten hé?)
Hij houdt het nu 2 weken voor ons aan de kant, want hij wil zeker zijn dat het goed gaat. Als hij vindt dat het niet goed gaat, verkoopt hij het ook niet aan ons.
Bij hem is een paard "uitproberen" dus er op rijden. Hij wil dat we dit nu eigenlijk elke dag komen rijden onder zijn hoede. Op zich apprecieer ik dit heel erg, alleen zijn onze ideeën toch wel uit elkaar gelopen en het is uiteraard op zijn manier.
Mijn man en ik hebben er beiden al 2 keer op gereden en dat viel eigenlijk (veel) beter mee dan gedacht. Ik vond het wel zeer vreemd om op een groen paard te stappen dat je van haar nog pluim kent. Dat voelt niet goed aan.
Voor ons is het veel belangrijker dat het paardje van karakter bij ons past. Als dat oké is, dan komt dat rijden volgens ons op termijn wel goed. Ik wil liever geen paard dat qua karakter is als mijn merrie (introvert en leert erg traag), wel eentje dat op mijn ruin lijkt (extravert, denkt mee, beetje eigenwijs en speels). Hem heb ik clikkerend leren apporteren, met haar raak ik niet verder dan iets oprapen en dat in 5 keer zo veel tijd.
Dus gevraagd of we ook in de piste met hem mogen bezig zijn aan de hand. Dat zijn ze daar dus echt niet gewoon, maar ja, als ik geen zotte dingen doe
, vooruit dan maar...
Tja, we hadden ook al gevraagd of we zélf mochten poetsen en opzadelen en ook dat was blijkbaar een grappig verzoek. Wij zijn toch rare mensen hoor!
Daarnet hebben het paardje en ik in de binnenpiste (volledig afgesloten, zonder uitkijk naar buiten) voor het eerst elkaar afgetast. Zo'n half uurtje, daarna was de piste niet meer vrij.
Mijn observaties:
Grondwerk kan je het nog niet echt noemen denk ik.
Het leiden ging goed vond ik. Hij volgde heel netjes met doorhangend touw, ook als ik links of rechts ging en hij hield ook onmiddellijk halt als ik stopte.
Hem laten achteruit gaan of zijwaarts een stap laten zetten (
wijken voor druk) ging moeizamer. Hij stond er bij en keek ernaar. En ik denk niet dat hij de link legde met het zijwaarts stappen en het wegvallen van druk. Hij was ook wel erg gericht op wat hij buiten allemaal hoorde.
Hetzelfde gebeurde toen ik de inbuigoefening van de
one rein stop startte. Eigenlijk geen reactie, hij was bezig met de geluiden buiten de piste. Toen hij een halve cm boog zonder dat hij het besefte heb ik losgelaten en ben gestopt.
Er is ook nog geen vertrouwen (wat ik zeer logisch vind) en hij weet niet goed wat ik met hem aan wil. Ook de piste is geen vertrouwde omgeving voor hem. En zelf was ik ook wat onwennig, zo met een vreemd paard.
Hij heeft wel enkele keren gekauwd bij bepaalde dingen, maar niet veel. Het ging traag.
Dan begonnen met het friendly game
. Hij was in eerste instantie bang van de carrotstick, maar na enkele minuten kon ik hem er mee raken (rug, achterhand, nek en flank), nadien ook met het touwtje aan de andere kant van hem. Dus ja, daar was ik dan wel weer tevreden over.
Het viel me wel op dat hij aan de rechterkant schichtiger is dan aan de linker.
Hij is enkele keren erg geschrokken van geluiden van buitenaf, en dan schoot hij als een pijl uit een boog weg, maar begon niet te bokken of te steigeren of weet ik veel. Hij longeerde zich en ik kon het touw gewoon licht met één hand blijven vasthouden. Geen getrek of gesleur of zo. Na een kleine 2 minuten ging hij dan terug in stap (ik deed niks), en daarna kwam hij naar me toe.
Dat was opvallend vond ik. Hij heeft echt de neiging om naar je toe te komen, op een -naar mijn gevoel- vragende manier. Ook bij de leidoefeningen na het halt houden kwam hij dadelijk naar me toe als ik een uitnodigende houding aannam.
In de stal ben ik dan gestart met clickeren met kleine worteltjes. Volgens mij kende hij geen worteltjes, maar na enkele stukjes had hij de smaak te pakken! Ik vond dat de handtarget erg snel ging. Ik heb ook even met een borstel (vond niks anders) geprobeerd en die heb ik tot op de grond kunnen leggen.
't Was wel raar dat hij niet echt opdringerig werd (bij mijn 2 paarden was dat in het begin echt wél een probleem), misschien omdat hij mij nog niet kent en niet durft???
Op het laatst heeft hij mij wél van top tot teen zitten besnuffelen, heel voorzichtig. Ik ben gewoon stil blijven staan en heb hem laten doen. Zoals mijn merrie ging hij op een bepaald ogenblik tegen mijn neus en mond blazen, en ik hem terug in zijn neus geblazen, dat wel. En eens de staldeur dicht duwde hij zijn neus tegen de tralies
. Mijn hart brak (nu ja, toen ik hem voor eerst zag staan was ik al vertederd en toen was er nog geen sprake van eventueel kopen).
Besluit???
Ik zou hem zo uit die stal willen halen en hem thuis een half jaar in de wei willen zetten om hem écht te leren kennen. Ik heb wel een goed gevoel bij hem. Maar ik heb echt het idee dat onze Qadish op zijn 1 jaar veel zekerder in de wereld stond als dit beestje. Maar ligt dit aan het karakter of is dit door zijn (niet)-opvoeding?
Als ik buiten kom met hem is hij wel erg alert en wil hij naar alles kijken, niet angstig, eerder curieus en met een blik van "Ha hier is de grote nieuwe wereld, waarom mag ik er niet in?"
Ik ga straks vragen of ik alle dagen even tijd met hem krijg. Maar ook dat gaat enkel in de binnenpiste mogen zijn.
Misschien mogen we volgende week eens in de buitenpiste, als het binnen goed blijft gaan.
Voor degenen die de inspanning gedaan hebben om het bovenstaande opstel helemaal te lezen
(chapeau hoor!):
Kan je op basis hiervan al iets concluderen over het paardje?
Wat raden jullie mij aan om in de piste met het paardje te doen?
En wat zeker niet?
Ga ik te vlug? Vraag ik te veel of niet?
Andere suggesties?
Lena
In dit geval NIET grandioos
bitloos 
Warboel
