Suzanne Graauw schreef op donderdag 12 augustus 2010, 22:56:
> Geweldig mooie ogen ook!!!!
Ja he??? Daarom ben ik ook voor 'm gevallen... hij is de enigste in het hele nest van 11 die zulke ogen heeft. De rest allemaal donkere ogen. Het lijken van die volwassen ogen, helemaal geen puppie-oogjes toch?
Nu weet je ook gelijk waarom ik zo stapelgek op die Ierse reu was waar ik je over verteld heb... de logé. Precies dezelfde ogen, keken dwars door je heen.
Nou ja.... van het hele nest wilde ik alleen hém. En 'n verklaring heb ik niet.
Hij is niet 'n pup die mij of ons uitgekozen heeft, kwam niet als eerste en ook niet als laatste.... Viel me alleen op door de kleur en idd. de ogen.
Hihi... de beruchte DREUN i.p.v. klik!
)
Alle prachtige theorieën over hoe je een pup uit 'n nest zou moeten kiezen gaan bij mij niet op hoor. Want er liepen zwaardere pups rond als hij.... en ik hou nu eenmaal van hoe groter... hoe mooier ik het vind. We hadden nestkeuze.... wij waren de allereersten die toevallig bij dat nest gingen kijken, ik wist geeneens dat ze puppies hadden. We gingen notabene voor een ponyveulen die een jaarling Lusitanohengst bleek te zijn...
Tsja....
En sinds een paar uur is er nog meer gezinsuitbreiding hier.
(Jules schiet me waarschijnlijk dood of zo...????)
Ik ging vanavond de honden van onze buurman verzorgen... omdat daar niemand is.
En gelijk ons huisvuil naar 'n container brengen.
Doe toevallig eerst de honden en daarna draai ik de weg weer op... en binnen 10 meter rij ik zowat over iets heel kleins en gitzwart heen.
Dus ik stop en stap gelijk uit... zit er verdorie een heel klein gitzwart katje op de weg!
Nou.... ik schat haar/hem nog geen zes weken. Uitgemergeld en uitgedroogd.
Kon het zo pakken, wist nog niet eens hoe en of het wel weg kón rennen...
Ja hoor, weer in the middle of nowhere, waar komt zoiets vandaan???
Oh ja... het deed nog een dappere poging om flink te blazen en ook te spugen... maar ach... daar trek ik me niet zoveel van aan.
Op die plek kan zo een klein kitten niets, het is ten dode opgeschreven. Geen water of eten in de buurt, weinig overlevingskansen. Joost mag weten hoelang dit diertje al rondgezworven heeft!
Huppekidee.... in de auto. Gewoon in de grote kofferbak van de pick-up, die is toch afgesloten.
Vuil gedumpt... katje in de bench gedaan met wat water en zachtvoer...
Zojuist begint het te miauwen... (dus dát werkt) en ik zag dat het flink gegeten had.
Het lijkt nog het meeste op een gitzwarte siamees. Hele grote oren een een heel erg spits bekkie, hoog op de pootjes.
Hoe kom je aan je dieren? Nou... zó. Je plukt ze gewoon van de weg af.
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Warboel
