sannie schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 22:19:


Waarom zie je hier nou toch een respectprobleem in? Ik begrijp dat echt niet.
Het is duidelijk dat dit komt doordat de ruiter niet konsekwent is.
Hij mag af en toe een beetje hier en daar een hap nemen onderweg. Wanneer wel en wanneer niet? Weet dat paard veel?
Dit heb je toch in een paar keer opgelost? Gewoon : nee, er wordt niet gegeten. Zo zacht als kan en zo hard als nodig is. Wil je dat niet , dan leer je clickeren. Dan weet je paard dat hij eerst toestemming moet krijgen om te eten. Dan kan je zelf het 'wanneer' bepalen. Probleem ook opgelost. Als ik buiten loop en ik blijf staan en buig mijn hoofd dan weet hij: "Yess ik mag eten!" en als ik het touw weer een beetje aanneem dan lopen we verder. Heeft niks met respect te maken, het zijn gewoon afspraken die je maakt. Of je nou rijdt of loopt.
Piet

Marianne schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 22:22:


Dank je Marianne, daar doe ik mijn best voor. Maar jouw paard wordt beter en dan is het gewoon een kwestie van doen.
Het is natuurlijk geweldig leuk als je paard als een hondje om je heen loopt, maar als je het "op zijn paards" bekijkt denk ik dat het nou ook weer niet iets vreselijk speciaals is.
Misschien een beetje te vergelijken zoals hij zich in een kudde zou gedragen.
Ik denk juist dat hij dat mijn clikkertraining, mijn belonen met voer en het feit dat hij nooit dwang ,druk of andere nare ervaringen met me beleefd heeft voor hem genoeg is me als *zijn mens* te zien. In ieder geval toch als "iets" waar het niet verkeerd is om bij te blijven. Ik wijs aan waar en wanneer er gegeten wordt, bij mij voelt hij zich veilig. Bovendien was ik het enig bekende in de omgeving. Waarom zou hij dan er van door gaan?
Dat even latende wat voor het is, is het voor mij duidelijk dat de band met een clickersavvy paard een andere is dan een paard wat op een meer conventionele manier getraind is.
Zo'n paard is graag bij je, staat altijd op je te wachten. Denkt voor zichzelf. Zelfs zo dat soms mensen die een training meemaken er iebelig, nerveuzig van worden.
Een paard wat constant aan je vraagt: " wat gaan we nu doen", uit zichzelf oefeningen doet, die je dan weer moet negeren omdat je ze niet gevraagd hebt.... kan nooit hetzelfde paard zijn wat gedrild wordt (dan bedoel ik natuurlijk zeker niet met geweld) om zijn lesje te leren of wat rust als beloning ziet!
Shiny ziet rust tijdens de training als straf, als ik hem negeer als "Goh, zou ik iets fouts gedaan hebben?"
Een half uur trainen is een half uur op m'n tenen lopen want mijn paard is vaak geconcentreerder, allerter, harder dan ik.
Hij pikt het niet als ik maar half bij de les ben of afgeleid wordt en als ik per ongeluk druk zet gaat hij lichamelijk erg hard terug praten tegen me.
Het is echt niet mogelijk om de band die we hebben , goed te beschrijven, die weet je pas als je gevoeld hebt wat deze manier van trainen betekent voor de verstandhouding met je paard. Het is ingewikkelder maar mooier dan ik ooit heb kunnen bedenken.
Egon was degene die me ervoor waarschuwde ruim een half jaar geleden. Kijk uit! Maak een lesplan!Trap niet in de valkuilen! Je hebt geen idee wat je in handen hebt!. Hij had oorverdovend gelijk.
Nu vertel ik dat ook tegen mensen die met clikkeren beginnen. Sommigen accepteren dat, anderen worden boos omdat ik hun band met het paard onderschat. Ik weet dat zij de kracht van clickertraining onderschatten.
Het zij zo.
Feit is dat we vandaag heerlijk los hebben lopen genieten en dat hij ervoor koos om bij me te blijven was een hele aparte ervaring :)
Piet

Marianne schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 23:35:


Ik zeg Y e s ipv een klikker te gebruiken. ik vind dat lekker omdat ik mijn emotie erin kwijt kan. Daar schrikt hij niet van, integendeel, hij doet zeer zn best om mijn y es te horen omdat hij graag de beloning die (erbij mij) altijd op volgt.


Eerste stukje : De click wordt altijd begrepen omdat je hem geleerd hebt dat op het moment wanneer hij iets goed doet een click volgt.
Dit doe je door bv handaanraking met zijn neus. Op het moment dat hij je hand raakt , en dat doen ze als jij je hand uitsteekt altijd, clik je of zeg je yes en volgt de beloning. Je zal er van staan te kijken hoe snel dat dat geleerd is.

Tweede. Door er een opdracht aan te verbinden. bv. Ho is stoppen.
Een simpel gesteld voorbeeld. Je zegt: "Ho" en laat hem stoppen door zelf te stoppen en het touwtje aan te spannen. Hij staat stil? Yes en een beloning. Doe dit 5 keer en je ho is zonder touwtje genoeg om hem te laten stilstaan.
Piet

Moniek schreef op woensdag, 26 januari 2005, 9:13:


Ik ben geen Pien, maar wil toch ook even mijn zegje doen over rugpijn en paardrijden.
Ik ben gaan rijden op advies van de dokter. Het gangbare advies voor een hernia was toen nog liggen en de boel zoveel mogelijk ontzien. In een gesprek met de dokter vroeg ik hem wat ik zou moeten doen om de kans op herhaling te minimaliseren. Hij zei: Sporten! en adviseerde me te gaan paardrijden.De spieren rond je bekken en onderrug moeten getraind worden.
Ik was verbaasd, dacht dat dat gehobbel wel het laatste was waar mijn rug op zat te wachten.
Maar inderdaad, het werkt voor mij. Na een half uur rijden voelt mijn rug de rest van de dag ontspannen aan. Stappen, doorzitten in draf en galop. Dus zorgen dat je bekken beweegt t.o.v. je rug en zo ontspannen mogelijk zitten.
Pas nog ergens in de krant gelezen dat onderzocht is dat blijven bewegen bij rugproblemen net zo goed helpt als fysiotherapie. In mijn geval is het ook echt zo.
Piet

HannahFroukje schreef op woensdag, 26 januari 2005, 9:56:


Daarom heb ik ook heel voorzichtig geschreven. Ik zou natuurlijk niet graag op mijn geweten hebben dat iemand op de rug van een paard ging zitten zonder dit met een dokter te hebben overlegd.
Piet

Ellen Peeters schreef op woensdag, 26 januari 2005, 10:50:


Prachtig dat je je meer wilt verdiepen in het paardrijden. Dat je wilt overstappen van een fiets met benen naar de omgang met een paard.
Tussen de regels door lees ik dat je je hierin opstelt als eenling. Geen probleem, ik ben er van overtuigd dat je op dit forum alle hulp kunt krijgen die je nodig hebt en dat je van het lezen van paardnatuurlijk veel zult leren.

Ik wil hier geen ontzettende discussie ontketenen over wat de beste manier is om je paard die dingen te leren die het moet kennen. Daarom iets algemeens.
Wel is een paard van drie jaar altijd te jong om te berijden. Het feit dat je schrijft dat ze binnenkort mee naar wedstrijden moet vind ik een gruwel om te lezen. Dan doe je wedstrijden met een paard wat de lichamelijke ontwikkeling van een kind heeft.

Een paard is een vluchtdier, reageert van nature op "enge" dingen door er van weg te lopen. In het wild zou het niet aan eten toekomen als het constant van alle ongevaarlijke zaken zou blijven schrikken, zoals harde wind door bomen, een blad dat knispert. Knallen ergens van. Donder en bliksem, hagel enz enz.
Het heeft de eigenschap om aan die dingen te wennen.
Dat bootsen we na door haar langzaam maar zeker met alles wat ze mogelijk gevaarlijk zou kunnen vinden in contact te brengen.
Alles wat ze kent en waarvan ze weet dat het niet gevaarlijk is zal ze niet meer op reageren.
Dus ga wandelen met haar, zorg dat ze went aan verkeer.
Laat haar over een plastic zeil lopen, doe hetzelfde zeil over haar heen en trek het er weer af, leer haar door plassen te lopen, kortom verzin enge dingen en ga net zolang met haar aan de gang tot ze die niet meer eng vindt en laat vooral zien door je eigen gedrag dat er niks is om bang voor te zijn.
Succes
Piet

Ellen Peeters schreef op woensdag, 26 januari 2005, 12:07:


Nou daar beginnen dus. Laat haar eerst vanaf die afstand waarbij ze net niet wegschiet wennen aan dingen waar ze bang voor is. Langzaam , twee stapjes voorwaarts , stapje achterwaarts. Het is een paard waar je enorm veel geduld bij moet hebben, dat is duidelijk. Vertrouwen bouw je alleen op door haar langzaam maar zeker dapperder te maken, hoe wou je het anders doen?
Piet

Ik zit middenin een dilemma.
Don is 13 jaar, heeft al 6 jaar hoefkatrolontsteking. Rontgenfoto's hebben aangetoond dat het fase 3 is en al 6 jaar onveranderd. De vorige eigenaar een dokter wijdt dat aan het dagelijks toedienen van glucosamine. Hij heeft nooit een dag kreupel gelopen en er zijn trails op de veluwe mee gelopen zonder problemen.
Ik denk evenwel dat hij altijd op ijzers heeft gestaan. Zijn hoeven zijn smal en ovaal van vorm. Bij navraag wordt daar nogal vaag overgedaan; ik kom er niet precies achter.
Toen hij kwam zijn onmiddellijk de ijzers eraf gehaald en aangezien hij net een week nieuwe had heb ik hem nog niet laten bekappen. Ik heb ermee gewacht tot ik het boek van Frans en Ilona thuis had.
In het boek staat dat elk paard van hoefkatrolontsteking kan genezen door de juiste bekapping. De bus met glucosamine is leeg, buiten de kosten van een euro per dag, wil ik jullie vragen:" wat doe ik, een nieuwe bestellen of er voor gaan"? Ik zou het natuurlijk heel erg vinden als hij pijn kreeg.
Piet

Karin schreef op woensdag, 26 januari 2005, 15:53:


Ja, dat was ook mijn gedachte. Ik begrijp dat er geld verdient moet worden. De enige manier om ooit in paarden te handelen en toch op een zo natuurlijk mogelijke manier bezig te zijn, is wanneer je kopers hebt die zo'n paard willen en bereid zijn om de extra zorg die eraan besteed is te vergoeden. Er zullen er nog niet echt veel zijn maar getuige o.a deze site komen er steeds meer, maar er is nu ook nog weinig concurrentie. Misschien een gedachte om op die manier naam te maken? Je onderscheidt je dan zeker. Ook voor onbespoten groente is een markt, als je snapt wat ik bedoel.
Piet

Frans Veldman schreef op woensdag, 26 januari 2005, 16:07:


http://castleflight.games.sitepage.nl/scripts/out.asp?adres=1011
is de site van de vorige eigenaar van Don.
Een samenwerkingsverband van mensen die naar ik aanneem kunnen zien wat er werkelijk op een rontgenfoto staat. Ik heb ook geen reden om aan te nemen dat het niet zo is omdat zij in het begin (zo'n zes jaar geleden dus) de werkzame stoffen voor Don bij elkaar gezocht hebben.
Don is geboren met x benen en schuin naar buitenstaande hoeven. Een smid heeft hem "rechtgezet". Waarschijnlijk is het daar toen al fout gegaan. Het feit is ook niet of ik geloof dat dat spul werkt, ook mensen krijgen het tegenwoordig bij artrose en slechte doorbloeding van de gewrichten ed. en het CZ ziekenfonds vergoedt het, het is meer omdat ik denk dat hij heel zijn leven ook op verkeerd behandelde hoeven heeft gestaan. Een tweeledige oorzaak zou kunnen dus.
Dus mijn concrete vraag: neem eens aan dat mijn paard werkelijk Hoefkatrolonsteking]">HKO fase 3 heeft. Dat de overige beengewrichten normaal zonder afwijkingen functioneren. Kan ik het middel achterwege laten en hem genezen door ervoor te zorgen dat hij perfect bekapt wordt (hij staat 24 uur per dag buiten), of zal ik het middel wat ook de doorbloeding van het bot stimuleert voor de veiligheid blijven geven.
Piet

sannie schreef op donderdag, 27 januari 2005, 0:10:

Iedereen mag hier gelukkig vragen stellen, wat voor soort dan ook. Men ziet vanzelf wel of er op gereageerd wordt. En inderdaad er zijn alleen domme antwoorden.
Ik vind jou opmerkingen knap verwoord en bewonder je erom dat je de moed hebt elke week 2 keer die afstand te reizen om met je paard te kunnen zijn.
Piet