Christel Provaas schreef op vrijdag 20 augustus 2010, 16:56:


Er zit nu ook minder voeding in het gras. Toch? Dus en beetje bijvoeren is dan niet verkeerd, bij paarden die kennelijk niet meer genoeg krijgen.
Zeker met die regen en wind van de afgelopen dagen. Toen kreeg mijn paard duidelijk te weinig binnen, en ben ik haar extra gaan bijvoeren.

Coralie schreef op vrijdag 20 augustus 2010, 23:43:

Ik voer voornamelijk hooi dus door minder gras zal het niet gekomen zijn.

Christel Provaas schreef op zaterdag 21 augustus 2010, 8:04:


Oké.
Dapper van je dat je er aan begonnen bent, te stoppen met krachtvoer.
En niet direct weer terug grijpt naar t krachtvoer als het paard schraler wordt...

Coralie schreef op zaterdag 21 augustus 2010, 18:52:


Dank! Maar zo heel dapper is het niet hoor! Buck stond al 3 jaar succesvol op non-krrachtvoer, (die is dan ook i.r.) dus ik wist dat het kon. Had alleen het idee dat Cadiz, die nogal druk is, meer brandstof nodig had. Maar omdat hij door toedoen van mijn Moderne Bekapper eindelijk ijzerloos kon, doch een tikje gevoelig bleef op het harde, besloot ik hem ook qua krrachtvoer naar nul te reduceren. Het maakte niets uit in energie en hij liep daarna inderdaad beter op asfalt. Toch wat gevoelig voor suiker, ook al was de witte lijn okee. Echter dat hij nu bovenop 'kaler' wordt vind ik geen goede zaak, ik wil geen schraalhans onder mijn kont.
Ik had terug kunnen grijpen op de muessli die hij voorheen kreeg, maar ik wilde hem niet langzaamaan ook insulineresistent voeren, vandaar de keus voor bietenpulp.

Een korte update wat betreft Fyodor. Vorige week ben ik eens aan het zoeken geweest naar wat nu echt goed voelt, en vooral ook, hoe mijn eigen houding invloed heeft op hem. De eerste drie dagen ben ik heel duidelijk naar hem geweest, ik ben de leider, jij moet luisteren. Zoiets. Goed, dat werkt, maar het VOELT niet goed. Ik krijg er ook echt de zenuwen van, geen ontspanning ook. Vrijdag was ik de zenuwen kwijt, ben ik naar hem toe gegaan zonder verwachtingen, gewoon omdat ik zin had om iets met 'm te doen. En; alles ging vanzelf. Hij kwam vrolijk naar me toe lopen in de wei, liep ontspannen mee (wel alles met targetstick, die ik gebruik op momenten waarop twijfel is). Een leuke wandeling gemaakt, hoeven even gedaan en weer terug op de wei. Het voelde echt zo goed, en alles ging vanzelf. Dat is dus waar ik heen wil. Het overduidelijke afdwingen van leiderschap past niet bij me omdat ik aan mezelf en mijn paard voorbij ga. Maar, het betekent dus ook dat ik wat ik met hem doe aanpas aan de omstandigheden. Als ik zwaar gestresst ben werkt het gewoon niet. Om dan alsnog iets te forceren, nee. Dan maar wat minder vaak, maar wel met een heel goed gevoel! Het blijft erg lastig uitleggen aan anderen, en ik ben in deze fase ook nog snel aan het twijfelen te brengen. Maar als het goed voelt, dan moet het wel goed zijn, lijkt me!

Groetjes Femke