Hai Nils,

Ik ben ook benieuwd hoe het zit met de targetstick. Naar mijn idee is het een hulpmiddel wat vooral in het begin ingezet wordt, en zodra er genoeg vertrouwen is kan het langzaam afgebouwd worden, maar ik kan het helemaal mis hebben!

De targetstick is gewoon wat jij er van maakt, oftewel, wat jij er mee doet bepaald wat de stick is. Aanwijzen, verlenging van je arm tot er op los slaan je kan er van alles mee. Je kan een targetstick ten alle tijde inzetten, sommige paarden moeten eerst gedesensibiliseerd omdat ze er bang voor zijn. Het kan zijn dat in het verleden de ervaring met stickachtige dingen niet positief was. Een stick of gewoon een takje werkt soms goed, maar je moet er wel handigheid in krijgen. Parelli vindt dat je er veel mee moet oefenen om hem te kunnen gebruiken.

Ik gebruik de stick (+tennisbal erop) als volg-object. Meer op de clicker manier dan Parelli, denk ik. Tennisbal aanraken met neus = beloning. Op die manier kan ik hem zonder druk leiden.

Ik gebruik voor Rosa een 4 meter lange bamboe stok, zonder balletje. Handig zo'n lange stok bij zo'n groot paard.

Ik gebruik inderdaad ook een bamboestok, zeer handig en op elke maat te zagen/knippen En dan is ook 4 meter geen probleem

Weer een korte update! Deze week is het kwartje weer wat duidelijker gevallen bij mij. Ik leer echt zoveel van mijn paard, erg leuk. Uit de wei halen gaat nog steeds niet vlekkeloos, maar ik snap nu hoe ik daar mee om moet gaan, en ook een beetje waar het aan ligt. Zeer waarschijnlijk ontbrak een positieve motivatie voor hem om met me mee te gaan. Ik ben nu veel duidelijker als hij iets goed doet, en bouw de druk voorzichtig aan op als hij stil blijft staan. Dat werkt prima. Vooral heel veel tijd ervoor uittrekken, vrolijk en heel positief blijven. Gisteren een leuk rondje om gewandeld, ook over het asfalt, goed voor zijn hoeven Daarna hoeven doen, beetje borstelen, ging zeer ontspannen allemaal. Ook hier beloon ik uitvoerig als hij netjes en rustig stil blijft staan. Daarna aan de gang gegaan met het zadel. Ik heb een wintec 500 zadel, waar ik eigenlijk een aversie tegen heb. Ik vind het zo'n groot en zwaar ding, en als ik erop zit ben ik mijlenver van hem verwijderd, zo voelt het. Hij wilde nog wel eens naar voren schieten bij het opzadelen, dus dat ook heel rustig gedaan. Aansingelen vond hij niet zo geslaagd, dat komt ook omdat de singel te kort is en hij meteen behoorlijk strak zit. Andere singel dus. En misschien ook een ander zadel... Daarna m'n bareback pad opgelegd, om vervolgens het opstappen vanaf een trapje te oefenen. Hij bleef keurig staan, maar mijn techniek laat helaas te wensen over en ik raakte met mijn voet zijn kont, waarop hij naar voren schoot. Oefenen dus! Wat ik vooral heb geleerd, is dat ikzelf de bron ben van zijn reacties. Hij laat heel goed zien waar het niet goed gaat, en als ik het oppak, is het probleem er vrijwel meteen niet meer. Dan denk ik echt: wat heb ik toch een fijn, lief en meewerkend paard, maar eigenlijk ben ik het gewoon zelf, en hij reageert daar prima op

groetjes Femke

Echt heel leuk geschreven Femke!!
Dit gaat helemaal goedkomen, ben ik van overtuigd!



Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wat een super vooruitgang en positief verhaal.
Een paard is je spiegel dat blijkt wel uit jou verhaal
Lekker zo door gaan!

wat fijn dat het de goede kant uit gaan en dat jullie duidelijk van elkaar genieten!

Hallo Femke, ik lees met plezier je verhaal. Wat ben je goed bezig! En wat een confrontatie met jezelf he...... Hier precies hetzelfde hoor.

Ik krijg Liz nu met het grootste gemak uit de wei. Ze komt al direct naar me toelopen en steekt haar neus in het halster. Vervolgens sjokken we achter elkaar de wei uit (voorheen racede ze voor me uit ....). Vandaag had ik eigenlijk geen zin, ben moe en mijn hoofd staat naar andere dingen. Maar beetje regelmaat en oefenen vond ik nodig . Dus ik naar de wei. Liz bleef dus vandaag stokstijf staan na het halster omdoen. Heeft ze nog nooit eerder gedaan. Prachtig!
Ik heb haar uiteindelijk wel meegekregen, uit vrije wil, maar weet helaas niet meer wat ik gedaan of veranderd heb. Ik heb wel heel hartelijk staan lachen.
Volgende keer als ik 'moet' doe ik dus lekker niets en drink alleen een kop koffie met uitzicht op de paarden

Mijn paardje opent zich steeds meer (ik ook... ). Voorheen was ze gestressd en angstig, maar superbraaf. Op de weg was ze, dacht ik, bomproof. Wat blijkt: ze had zich uit bescherming gewoon volledig afgesloten. Dus alle enge dingen om haar heen kwamen niet door. Wanneer ik nu met haar wandel zijn de bosjes en de schapen wel eng. Wanneer de leadrope teveel op de grond ligt, ziet ze er nu een slang in. Ik heb vandaag met haar over een groot oranje zeil gelopen. Heel spannend en ze laat nu ook zien dat ze het spannend vindt. Ze loopt niet domweg meer achter me aan er overheen, maar ruikt er nu aan, aarzelt, denkt, kijkt naar mij en komt dan achter me aan.

Ook begint ze me nu meer uit te proberen. Ze begint soms opdrachtjes te weigeren of gewoon een beetje te klooien. Maar nooit de opdrachten die ik zelf moeilijk vind . Alsof ze me dan wil helpen, ik zeg dan ook maar hardop dat ik het heel moeilijk vind (sta bijvoorbeeld ongelooflijk met de leadrope te klooien of laat het hele boeltje uit mijn handen kletteren). Ze doet het me soms gewoon voor of doet de oefening uit zichzelf.

Wat een ongelooflijke dieren zijn het toch !!

Bedankt voor jullie lieve reacties! Wat dat betreft heb ik echt veel aan deze site en het forum. Lezen hoe anderen het doen, en soms wat aanmoediging Natuurlijk doe ik ook vanalles fout, maar zolang ik er maar van leer denk ik dan altijd maar. Ik zie nu echt duidelijk dat Fyo echt bereid is om vanalles voor me te doen, zolang ik het maar op de juiste manier vraag en bevestig. In puberende en bewust kwaadwillige paarden geloof ik inmiddels niet meer.

@Stephanie: wat goed zeg, jouw vorderingen met Liz! Dat gaat echt snel. Zo zie je maar wat veel geduld, rust en positief werken met je paard doet. En af en toe een dagje voor jezelf is ook goed, dat heb ik ook geleerd Het zijn inderdaad heel bijzondere dieren!

Groetjes Femke

@Danielle, ik keek net even op jouw site en las jouw nieuwe verhaal over Kyliam. Dat klinkt heel goed allemaal! De foto's zijn ook heel leuk om te zien, overal oortjes naar voren en ontspannen, goed hoor

Vandaag heb ik een centered riding les gehad van Roos (www.samenzijnmetpaarden.nl) Echt heel leuk! Ik heb bitloos en zonder zadel gereden, en heel veel geleerd. Vooral hoe subtiel je je hulpen kan geven. Fyodor houdt helemaal niet van drijvende benen, dus het is belangrijk dat ik andere manieren bedenk om hem duidelijk te maken wat ik wil. En dat is aardig gelukt Het opstappen ging vandaag ook goed. Nu op naar de volgende stap: lekker naar buiten! Nu na bijna 2 maanden op zijn nieuwe plek merk ik dat de rust er weer inzit, bij ons allebei. En het lijkt me heerlijk om niet steeds aan de bak gekluisterd te zijn!

Groetjes, Femke

De link doet het niet, zo hopelijk wel:

www.samenzijnmetpaarden.nl