IK doelde op respect voor de keuze van de manier van afmaken, als dit onvermijdelijk blijkt.
Niet voor alles wat de mens uitspookt.

Lijkt me logisch.

Ik probeer alleen duidelijk te maken dat spuitje niet per definitie goed is en slacht per definitie slecht.
Slacht kan ellende betekenen, maar ook een snelle pijnloze dood.
Ligt er maar net aan waar en op welke manier het gebeurt.
Zowel hier in zweden, al bij bepaalde slachters in nederland gebeurt het op de manier waarop ik omschreef. Niks geen roze wolk. Die is er nooit op zo'n moment, wat het is voor menigeen het meest ellendige moment wat je kunt doormaken.

Spuit kan rustig en pijnloos zijn, maar in de praktijk kan het anders lopen.
Kan je verzekeren dat ik er een dusdanig trauma aan heb overgehouden dat IK het nooit meer op die wijze zal doen, mocht ik ooit hier weer voor de keuze komen te staan
(hopelijk de eerste 100 jaar niet)

Dus maw.. spuit per definitie de goede manier, slacht per definitie de verkeerde manier...
Nee.

Ik ging hierbij alleen in op jouw opmerking over slacht versus spuit

Voor het overige ben ik het ermee eens dat er lichtzinnig met dierenlevens wordt omgesprongen. Niet wat keuze betreft voor manier van afmaken als het onvermijdelijk is, maar mbt aanschaf en verantwoordelijkheden.

Sandra van Bommel schreef op maandag 13 september 2010, 13:41:


Het is inderdaad nooit zwart of wit.
En ja, ik volg je.
Zou misschien in jouw schoenen hetzelfde doen.In zweden staan ze - zo blijkt - toch weer een pak verder.

Hier zou ik voorlopig toch kiezen voor een spuitje op de wei.
Wil ze wel eerst onder narcose laten brengen.

Onze Bella hebi ik moeten laten spuiten toen ze met dat dode reuzeveulen opzat; we haden geen tijd om na te denken hoe of wat. Het is razendsnel gegaan, gelukkig, ze was natuurlijk ook óp.

altijd ellendig, hoe dan ook, op welke manier dan ook.

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 13 september 2010, 13:32:


Zo hoort het dan, voor het paard althans, wel te zijn.
Ook hier hebben we (Ilona eigenlijk) een bijzonder nare ervaring gehad met "het spuitje". Daarna ook weer een goede bij de hoogbejaarde pony. Je kunt niet zeggen dat een spuitje altijd de beste keus is. Ik heb geen principiele bezwaren tegen de slacht, mits het traject er naar toe geen gestress voor het dier is.


Dat ligt aan de situatie. Als je ineens geen baan meer hebt en het geld er gewoon niet meer is, of wanneer je in scheiding ligt en het huis en het geld er niet meer is, of je fysiek niet meer voor het paard kunt zorgen, of weet ik veel wat...
Verkopen is niet per definitie beter. Als jij jouw paard verkoopt dan is dat plekje bezet, en gaat er een ander paard voor in de plaats naar de slacht. Het is gewoon een stoelendans, en op dit moment zijn er veel spelers (paarden) en weinig stoelen (baasjes).
De schuld ligt voor een deel ook bij al die mensen die fokken, een nieuw paard op de wereld zetten, die ze zelf niet willen of kunnen houden, en daarmee zorgen dat het aanbod de vraag overschrijdt.
Een beetje een economische crisis en we zitten met veel te veel paarden en de stoelendans kan beginnen.


Precies. Zo'n beest komt nooit goed terecht. En als het al goed terecht komt dan is dat ten koste van een ander paard. Het is hard maar de slacht is dan nog de eerlijkste oplossing.

Natuurlijk ben ik het niet eens met de manier waarop sommige mensen afstand nemen van een paard, niet omdat ze geen geld meer hebben, maar omdat ze er op uitgekeken zijn of perse een nieuwe auto willen kopen, of weet ik veel wat. Maar dan nog vind ik het te koop zetten en het paard in "de handel" laten verdwijnen een laffe oplossing. Laten ze zo'n paard zelf maar naar de slacht brengen, misschien leren ze er wat van en denken ze de volgende keer als ze een paard ineens weer leuk vinden er aan terug.

Frans

Volgens mij zijn er maar 4 paardenslachthuizen zolas jij omschrijft in NL
Nijkerk, Wolvega en Purmerend en Bodegraven. Met andere woorden de meeste paardeneigenaren moeten een vaak zwak/oud/ziek paard een paar uur in een trailer proppen om uren later op een vreemd adres een pen door het hoofd te laten geven. Aan huis slachten kan ik me iets bij voorstellen zoals een noodslachting echter dat gebeurd niet meer vanwege alle regels.

Het gekke is dat ik wel verhalen hoor van het vechten tegen de verdovingsprik (ik neem aan dat je da niet de hartprik er direct in zet) voor in laten slapen en nooit als ze onder narcose gaan. De keren dat ik het meegemaakt heb is allemaal heel vredig gegaan tussen of naast de andere paarden rustig in elkaar gezakt en paar minuten later de fatale prik. Afscheid van de andere paarden en rustig de tijd nemen voor alles. Dit kan allemaal niet als je ze naar de slacht brengt. Direct na de dood zijn de kuddegenoten de grootste zorg, het paard zelf niet mee. Het is mij niet het moment van het heengaan maar die laatste belangrijke uren in het leven van mijn paard.

Deze 4 slachterijen doen gezamenlijk nog geen 100 paarden per week dus je kan je voorstellen waar de rest wordt geslacht. De reden dat 90 % zijn paard naar de slacht brengt zijn nog altijd die paar rotcenten, daarnaast laten ze ze ophalen door de handel. Leuke rit naar Italie. Sorry ik heb weinig respect voor het wegbrengen naar de slacht in NL.

amar schreef op zondag 12 september 2010, 10:13:


De slager is inderdaad niet de beste optie, ook niet als het geld op is. dat is waar.
Maar het euthaniseren van een gezond dier lijkt me ook niet te doen.

Moniek

muriel schreef op maandag 13 september 2010, 14:18:

Mee eens.

En toch he Muriel.... plaats ik een kanttekening. Ook ik was daar altijd zo fel op tegen. Eventjes niet om het geld (trouwens, weet je wel wat NU de kiloprijs is?? zowat niks!), maar puur de keuze die je hebt (indien mogelijk natuurlijk) als eigenaar. Slachten of in laten slapen op eigen erf.
En weet je dat ik door alle verhalen serieus ben gaan twijfelen wat te doen?
Want wat Sandra beschreven heeft, dat vechten tegen de definitieve spuit, gebeurd vaker als je denkt. En eerlijk gezegd vind ik het doodeng!
Nog enger vond ik altijd het idee van 'n slachthuis. Dus heb ik zowat alle YouTube's daarover uitgeplozen, zeker die van Nederland.
Die slachterij in Nijkerk biedt de mogelijkheid om een afspraak te maken. Als je dan aankomt is jouw paard als enigste en gelijk aan de beurt. Het is echt in een fractie van een seconde gebeurd. Dus mijn mening is bijgesteld/veranderd.

Hier in Portugal is een slachthuis helemaal geen optie. Ik zou niet eens weten of hier uberhaupt wel paarden voor consumptie geslacht worden.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik vind slachten een prima optie...

Gelukkig heb ik zelf nog nooit voor zo een keuze gestaan, en ik hoop dat het nog heel lang duurt voordat het zo ver is.

Ik denk dat er nu veel te veel gedacht wordt vanuit ethiek, vanuit gevoel van de eigenaar. Wat heel logisch is, want de eigenaar is verbonden met het paard en heeft er voor gezorgd.

Overigens zou ik wel zeker willen weten dat mijn paard dood is, dus het liefste zou ik iemand anders laten kijken naar de slachting; zelf wil. Gewoon voor mijn veilige gevoel. Maar dat is hoe ik er dan nu over denk...

Ik ben niet voor of tegen het één of ander, ik ben tegen eigenaars die hun verantwoording niet nemen.

Precies. Die laatste zin, er staat op Bokt nu b.v. een 26-jarige pony te geef, met artrose.
Dát zijn ook de zaken die ik bedoel. Zo'n dier kun je gewoon niet meer aanbieden als gezelschapspaardje want dit lijkt heel veel op problemen proberen weg te moffelen en je verantwoordelijkheid niet nemen.
Ik wordt er een beetje treurig van.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op maandag 13 september 2010, 15:49:


Triest..... is ie stuk, gaat ie weg.



Monique