Mijn dierenarts is geweest. De hengstetand was van zichzelf niet scherp, echter helemaal bedekt met een dikke laag tandsteen, het tandvlees flink ontstoken. Lily vond het erg eng, ze vindt het nog steeds maar niks als andere mensen dan ik aan haar hoofd zitten. Aangezien hij gelijk haar hele gebit kwam doen, heeft Lily een kleine verdoving gehad. Dit liet ze zonder problemen toe, hij knuffelde haar en leidde haar af, even een snelle prik, weer knuffelen en klaar. Ik ben blij dat ik zo'n dierenarts heb.
Haar gebit is grondig onderzocht en was zoals verwacht een puinhoop, zelf gezien en gevoeld, heel scherp, overal haken, wondjes in de wangen. Het ging erg vlot, Lily stond wat te soezen en Klaas en ik hielden samen haar zware hoofd omhoog. Lily haar mond is nog wat gezwollen door het gepruts aan die dikke laag tandsteen en het schoonmaken van het tandvlees, maar ze eet met smaak.
Vorig jaar had mijn dierenarts ook al even een snelle blik geworpen, echter was het toen onmogelijk op een normale manier in de buurt te komen en haar gebit te behandelen. Een verdoving was toen geen optie, ze liet hem gewoon niet in de buurt. Vandaar dat we afgesproken hadden het in de gaten te houden, ik zou contact opnemen indien ze moeilijk zou gaan eten. Dat was ook op een gegeven moment het geval. Mijn eigen dierenarts was er toen niet, zijn vervangers wilde ik liever niet bij Lily hebben, zij grijpen mij te snel naar een praam. Ik heb toen contact opgenomen met Olav. Dat liep helaas spaak, ik kon toen geen vrij krijgen wegens vergaderingen, Olav was er niet blij mee, ik ook niet, maar het ging helaas niet anders. De dagen dat ik wel kon, kon hij weer niet. Lily at toen plotseling ook niet meer moeilijk en verder merkte ik ook niets meer aan haar, vandaar dat we haar eerst maar met rust gelaten hebben. Ik merkte pas een paar dagen geleden met sidepull aandoen en rijden dat er iets aan de hand was, eten deed ze gewoon normaal en met smaak. Eten is schijnbaar zo belangrijk voor haar dat ze de pijn op de koop toenam......
Ik ben blij voor haar dat het klaar is, eindelijk de haken weg. Mijn dierenarts heeft op mijn verzoek Kim ook nog even onder handen genomen, met alle toeters en bellen erbij, gewoon om haar te laten wennen, mocht het later nodig zijn. Kim is pas 3,5 haar gebit staat mooi recht, problemen zijn er niet. Ze vond vooral de hoofdlamp erg interesant en liet zich zonder problemen in de mond kijken. Al die koffertjes, het gereedschap, de handschoenen met rubberluchtje. Toen hij klaar was, leek ze bijna teleurgesteld, aandacht is nu eenmaal prachtig, ookal is het de tandarts (brrrrr, ik kan me iets leukers voorstellen
....).
Monique
Warboel
