Ik ken de site en heb hem ook gelezen, maar nergens kan ik ontdekken waarom op de voorhand lopen zó slecht is. Wel zie ik vooral veel magische bezweringen dat dressuur echt noodzakelijk is om het paard vooral maar op de achterhand te laten lopen en aanverwante

[Reactie op Arabesk haar nieuwe post, maar is een te lange quote]

Ja, je paard kan behoorlijk stuk gaan. Kapot van te veel = verkeerde dressuur, maar ook zeker aan gebrek aan dressuur.

Ik ben het op dit gebied ook niet met Frans eens. Hij brengt superfijne dingen onder de aandacht, daar ben ik blij om, maar wat betreft dressuur deel ik zijn mening (voor zover ik die ken van hier op het forum/boek) absoluut niet. De mening van Ilona ken ik niet.
En verder vind ik die ook niet zo relevant hoor.

Nogmaals: dressuur is niet het in de krul trekken van je paard, al wordt dit vaak zo gedaan. Dressuur = gymnasticeren, het soepel houden en trainen van je paard.
Uiteraard moet iedereen leren, maar hoe beter je hierin wordt, hoe beter je leert 'de schade van het erop zitten te compenseren' - even grof gesteld he.

Ik heb een hoop dressuurboeken gelezen, maar na elk boek kom ik alleen maar wéér tot dezelfde conclusie.

Net als dat ik boeken van hoefsmeden lees en telkens weer tot de conclusie kom dat hun ijzergeneuzel nergens op slaat. Dit ijzer voor die kwaal en dat ijzer voor zo kwaal

Heel veel van die dressuur boeken en sites praten elkaar na met dezelfde anatomische en fysische onzin. Er klopt gewoon geen reet van als je andere info en je gezonde verstand ernaast houdt.

De hele theorie achter dressuur is gebaseerd op 'meer gewicht naar de achterhand' en 'rijden vanuit de achterhand', wat in beginsel dus al flauwekul blijkt te zijn omdat de achterhand daarvoor niet ontworpen is. En het argument 'ja maar er zit een ruiter op' wordt ook altijd aangehaald als het gaat om discussies ijzer-nietijzer, er moeten ineens ijzers onder als er een ruiter opgaat. Je moet ineens je paard in een andere houding laten lopen als er een ruiter opgaat, je moet dekens opdoen zodra je gaat rijden, er biks instoppen etc.

De dappere stervelingen die hier zitten durven hun paard al zonder biksjes, zonder ijzers etc te zetten, maar weinig durven ook eens echt te proberen of zonder dressuur ook wel kan. En bij de eerste beste onderbouwde kritische kanttekeningen begint iedereen in de rondte te krijsen als een stel natte apen.

Nee Jantine, je bent imo nu zelf aan het roeptoeteren. Je bent omgekeerd bevooroordeeld.

Ik ken echt meer dan genoeg paarden die nooit dressuurmatig worden gereden, ook die in de krul getrokken worden, en probeer zelf mijn weg daartussen in te vinden, juist omdat ik dat gezien heb.

Nogmaals:
Een paard is geen tafelmodel of soortgelijk model, aangezien er meerdere assen zijn om rond te werken.

Daarbij is het niet per se de bedoeling dat de achterhand meer gewicht draagt dan de voorhand, maar dat de boel beter verdeeld wordt. Niet absoluut dus, maar relatief.

Als ik het goed begrijp zoek je dus een fysiologische verklaring; wat gebeurd er als een paard zijn leven lang op de voorhand sloft?

Merel Stoffers schreef op zondag 19 september 2010, 15:59:


Soepel houden kan wat mij betreft ook in het bos met een lange teugel en hoeft niet in kleine rondjes in een zandbakje met allerlei nietszeggende oefeningen.

Bij een ontspannen paard is er geen schade door het erop zitten. Net zo min als dat de hoeven extra slijten als er iemand opzit.

Ik kan ook een rugzak dragen zonder schade en hoef hiervoor ook geen ballet te doen om een rugzak te kunnen dragen. Alleen moet ik niet een te zware rugzak dragen, liefst eentje die niet boven de 20% van mijn eigen gewicht is en ik moet er niet dag en nacht mee lopen.

By the way, ik ben best in voor een discussie op deze regenachtige zondagmiddag, maar ik vind uitspraken met de strekking waarbij tussen de regels door gezegd wordt dat ik me niet verdiept heb en me vast ook niet bereid ben me te verdiepen echt heel vervelend. Ik roep niet zomaar iets, ik heb me wel degelijk ingelezen hierin. Een artikel over ligt al een tijdje op de plank, inclusief de boekenlijst die ik gelezen heb.

Mijn vraag 'waarom is het op de voorhand lopen' is echter nog niet beantwoord. Wat is er zo slecht aan? Vertel, onderbouw!

Merel Stoffers schreef op zondag 19 september 2010, 16:10:


Waarom? Als de voorhand toch overduidelijk bedoeld is om het gewicht van het paard te dragen, waarom moet dan ineens het kleine beetje extra gewicht van de ruiter verdééld worden over punten die van nature niet bedoeld waren om gewicht te dragen?

Arabesk schreef op zondag 19 september 2010, 16:11:


Nog niet onderbouwd, riep al eerder dat ik daar vandaag niet aan toe ga komen (hier regent het namelijk niet ) maar even iets rechtzetten: ik roep nergens dat je niet onderbouwd zou zijn - ik ben juist benieuwd waar jouw ervaringen en ideeën vandaan komen. Daarom vraag ik er ook naar!
Ik vraag zelfs of je nog titels wilt, of dat je liever niet leest maar anders verdiept.

Geen dingen suggereren, ik doe dat ook niet, ok.

Merel Stoffers schreef op zondag 19 september 2010, 16:10:


Dit snap ik niet goed. Relatief beter verdeeld?


Dan loopt het geheit op ijzers

Paarden die gewoon natuurlijk kunnen bewegen omdat ze genoeg ruimte hebben en dag en nacht buiten staan lopen van nature al veel beter en zijn beter gespierd om een mens te kunnen dragen. Volgens mij is elke teugeldruk en elke poging om het hoofd van een paard in een andere positie te dwingen dan waar hij het zelf van nature zou willen houden fout. Als een paard los draaft of galopeert zie je heel goed hoe het zijn hoofd gebruikt om een goed evenwicht te vinden, het hoofd schommelt eigenlijk, daar moet je als ruiter zo veel mogelijk afblijven.

joop schreef op zondag 19 september 2010, 17:13:


Volgens mij gaat deze discussie niet over teugeldruk.
Ik denk dat 95% van de mensen het hier erover eens is dat teugeldruk/hoofd in positie dwingen nooit goed is, noch iets te maken heeft met het paard gymnastiseren.

De discussie betreft hier het gebruik van de achterhand/training van de achterhand om het gewicht van de ruiter beter te kunnen dragen.
Om de achterhand terdege te kunnen trainen/gymnastiseren is teugeldruk toch al af te raden.

Sandra van Bommel schreef op zondag 19 september 2010, 15:30:

Eens.
Eens.
Oneens. Veel westernpaarden worden in een soort onderdanige koprol gereden, wat net zo erg is als de dressuurkrul-door-de-knik.
Juist door die koprol wordt er weinig achterhand ondergebracht, tenzij de fokkerij het gewenste model al heeft bepaald.
Ik bedank ook, geen zin in.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Je hebt kopkrul-paarden en koprolpaarden...

Sandra van Bommel schreef op zondag 19 september 2010, 17:29:


wat wordt er dan bedoeld met nageeflijk rijden? ( een echte acacadabra uitdrukking wat mij betreft)


Ik vind het verhaal van Arabesk plausibel overkomen, maar ik weet er niks van hoor.

joop schreef op zondag 19 september 2010, 18:10:

Dat het paard zijn rug soepeltjes loslaat en zich dus niet schrap zet tegen een al dan niet bonkend ruitergewicht of -hand, herkenbaar aan een rechte vooruitgestoken hals, onderhals en/of strakke rug. Het gevolg van een losgelaten, ontspannen rug is een bereidwillig (want niet gehinderd) paard dat een welving in de bovenlijn (nek, hals, rug en croupe) laat zien ipv stokkerigheid. Die state of mind heet nageeflijkheid.
Duitsers noemen het Durchlässigkeit, misschien is dat minder abracadabra voor je?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op zondag 19 september 2010, 17:59:


Klopt... veel paarden worden idd in die houding gedwongen, net als zeer veel dressuurpaarden. Heeft alles te maken met trainen voor het 'plaatje' zonder serieus bezig te zijn met de achtergrond en doelstelling.

Er zijn natuurlijk ook westernruiters die hun paard wel degelijk leren om goed op de achterhand te gaan. Logisch, want het is stukken comfortabeler voor de ruiter en het paard kan daardoor veel sneller wenden en manouvreren.

Helaas is het omlaag dwingen van het hoofd zowel in de dressuur als in de wedstrijdsport een snellere methode om de illusie te wekken dat het paard verzamelt dan de tijdrovende training van het werkelijk leren gebruiken van de achterhand en wordt het daarom nogal veel in praktijk gebracht.