OK, en nu gewoon mijn verslagje!
De organisatie vond ik eigenlijk van super niveau wetende hoe jong het allemaal nog is, en dat het letterlijk een 'pop &mom' team is die het doet.
Ik was er natuurlijk met m'n paard, heb net als Cindy heel de dag met iedereen gebabbeld, en heb geen lezingen gehoord, en geen enkele demo volledig gezien. Ik heb Nils van op afstand op de bok zien zitten, maar niks kunnen horen - al een geruststelling dat ik nu begrijp dat er niks te horen was. Eva's demo vond ik weeral erg duidelijk en helder, en ook goed zichtbaar met een perfect demopaard! Andrea en Ariel daar maak ik al een jaar lang reclame voor, en van wat ik zag was dat ook terecht. Van Danielle en Jauke ben ik ook fan, en ik heb hun volledige demo gemist... gelukkig heb ik hen al heel wat keren live gezien intussen. Emiel Voest, daar had ik door vorige ervaringen niet zo'n goed gevoel bij maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet echt oneens kon zijn met wat ik van hem hoorde (dat was wel maar het eerste stukje). Ik vond het wel jammer dat hij geen eigen paard meehad, had dat nu toch een beetje verwacht stilaan. Je ziet uiteindelijk pas echt wat een methode waard is door het lange termijn resultaat te zien vind ik. Wie vergeet ik nog... Jossy's grondwerkgedeelte (met eigen paard!) heb ik bijna volledig gezien, erg interessant omdat hij het vooral over de academische rijkunst had waarin ik ook net met les begonnen ben. Francoise ook grotendeels gemist, wij stonden toen met onze paarden al te wachten, maar zagen wel hoe haar Bronco weer uit de auto sprong! Cindy en Britt hebben dat zeeeeer professioneel gedaan, Britt, ik bewonderde je handigheid met de teugels (heb je staartprobleem niet meer gezien)!
De
Parellidemo's heb ik ook grotendeels gemist
Ja serieus, Ik was of met mijn aandacht bij Lolita, of op zoek naar die
microfoon. Ik heb eigenlijk al een tijdje beseft dat ik of moet presenteren, of met mijn paard kan bezig zijn en haar de aandacht geven die ze nodig heeft in zulke omstandigheden. Ik dacht het nu beperkt te hebben door de presentatie grotendeels aan Jarno over te laten, maar toch... tijdens de tweede demo stond de muziek een stuk luider dan in de ochtend en dat was teveel voor Lola. Ze kon niet stilstaan en kon nauwelijks naar mij kijken (dat zijn we echt niet meer gewend na al die jaren samen) Ik zag dat Andrea eerder met Lappie hetzelfde had, ik hoorde haar vertellen dat Lappie het vorige jaar op diezelfde muziek had mogen racen, maar voor Lolita gaat die verklaring alleszins niet op weet ik. Gelukkig had ik snel door dat het volume het grootste probleem was, en kon ik dat ook doorgeven. Iets zachtere muziek, Lolita's eindeloze wil om haar best te doen en mijn kalmte (en de juiste handelingen, danku meneer
Parelli) zorgden er voor dat we op korte tijd weer OK waren, ik kon opstappen in rust, heb dan tijdens het volgende stuk muziek verder aan ontspanning gewerkt via rijden (heb m'n collega's nogal in de weg gelopen denk ik - maar zij snapten het wel) en heb dan gewoon mijn stukje 'spotlight' kunnen doen ook nog. Superpaard! Maar aan het eind ben ik zodra de trailer de ingang niet meer blokkeerde uit de piste gereden met haar, en dat terwijl ik nochtans aan de andere
Parelli-instructeurs gezegd had tot het einde in de piste te blijven tijdens de afbraak... (ja ik ben wel een bazig typje
). Mijn paard gaat voor, ze was zo flink geweest en het was duidelijk voor mij dat de grootste beloning toch zou zijn dat we daar weg gingen.
Zoals altijd bij zo'n dingen was ik blij dat het over was, maar ik vond het een mooie dag, met zovelen gepraat, bekenden teruggezien (sommigen ook gemist) weer iets bijgeleerd over m'n paard, en last but not least was ik gesteund door een super team van mede
Parelli-instructeurs uit Vlaanderen en Nederland, en een paar onmisbare
Parellistudenten (je weet wel wie je bent).
Allemaal bedankt!
Nathalie
Warboel
