gaby verbruggen schreef op vrijdag 24 september 2010, 15:01:


Gewoon volhouden! Naar voren kijken en je blik vooruit richten, niet steeds omkijken maar doen alsof er niks aan de hand is en je niks hoort.
Kwestie van steeds kleine stukjes weggaan en dat uitbouwen, zorg dat de achterblijver iets te knabbelen heeft (niet dat dit veel helpt). Binnen een week is het over hoor (als je het goed aanpakt en de ander niet zielig gaat staan vinden....)

Als je hier niet doorheen gaat worden beide paarden een siamese tweeling en kun je nooit meer ergens alleen naartoe.

Succes!
Pien

Suzanne Graauw schreef op vrijdag 24 september 2010, 18:05:


Maar sommige paarden wennen er nooit aan. Die blijven in paniek raken als hun maatje weg gehaald wordt.
Mijn paard staat nu bij 2 anderen, en dat gaat goed.
Vroeger, toen ik zelf nog 2 paarden had waar geen ander paard bij stond, nam ik de éne als handpaard mee.
Of vroeg ik iemand om samen te gaan rijden... (nog leuker).

Coralie schreef op vrijdag 24 september 2010, 21:47:


Dat herken ik ook, Coralie, bij één van mijn merries, Pepper. Haal je Jeen bij haar weg, dan is het paniek met hoofdletters. Ze heeft ook dagen lopen roepen en zoeken nadat Jeen voor een aantal weken naar Eddy was vertrokken. De eerste dagen dat hij terug was, heeft ze dagenlang zij aan zij met hem gelopen. Misschien raar of onnozel gedacht van mij, maar kunnen sommige paarden niet een hele bijzondere klik met elkaar hebben? Ik wil ze geen menselijke eigenschappen toedichten, maar ik weet ook donders goed wat ik zie.

Anja S schreef :

Zeker weten dat paarden maatjes for life kunnen hebben.
Maar dat wil niet zeggen dat ze nietkunnen leren ook even zonder mekaar kunnen....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 24 september 2010, 22:44:


Nee, beweer ik ook niet hoor. Want ik heb Jeen altijd meegenomen. Ze bleef het doen. Nu, ze heeft een veulentje van zo'n 2,5 maand oud, staan er twee "meiden" te gillen
Grappige is dat Nolasco wel van Jeen bij Goke mocht, maar bij Pepper ... no way ... daar moest hij vooral bij uit de buurt blijven. Ik vind het echt een setje ... kijk maar naar mijn foto ... de voorste is Goke, die gaat altijd haar eigen weg. Dan krijg je Jeen en voila ... Pepper! Zo'n beetje alle foto's zie je die twee bij elkaar scharrelen. Echt zo'n setje.
Het heeft echt een pak gescheeld toen Goke kwam. Pepper vond het nog steeds niet leuk, maar was sneller een beetje relaxt. Het scheelt volgens mij enorm als je meer paarden bij elkaar houdt dan twee.

Anja S schreef :>

Tuurlijk want dan hebben ze steun aan elkaar als een ander weg is.
BD moet je ook niet alleen zetten, of Winner, die maken elk enorm de kachel aan. Met zoveel paarden als bij ons hoeft dat ook niet want er is altijd wel een maatje.
Sommigen deert het minder, die roepen wat en gaan dan eten, anderen (Alegría bijvoorbeeld)
staan het hele uur dat je weg bent te schreeuwen. Het belet ons niet om weg te zijn, hoewel wij nooit een paard alleen op de weide achterlaten. Meer omdat we geen zin hebben in gedoe merk ik. Een onderdeel van het trainen (opvoeding) bij ons is wel dat je ook met één paard alleen weg kunt gaan. Hoort er gewoon bij vind ik.

Groet, Pien

Heel erg bedankt voor jullie tips! Super!

Ik heb al verschillende keren geoefend, telkens 5 tot 10 min opbouwend naar 20 min. Eventjes een blokje om met mijn e/pony en het gaat steeds beter! In het begin roept die, en loopt wat op en neer, maar lang niet meer zo erg als de eerste keer!

We zijn toch aan het denken om er nog een klein shetlander bij te zetten. Zo staan ze nooit helemaal alleen. Is dit verstandig?

Groetjes Gaby

gaby verbruggen schreef op zaterdag 25 september 2010, 11:57:

Als de paarden in de wei bivakkeren is een shet niet zo handig en kun je beter een welsh nemen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

gaby verbruggen schreef op zaterdag 25 september 2010, 11:57:


Neeeeee ... geen shetlander. Als je er wat bij wilt zetten, zorg dan dat je qua voerbehoefte/regime een gelijkgestemde vindt. Ik heb hier twee shetjes, die staan bij elkaar in een paddock. Een shet vind ik geen geschikt maatje voor paarden, wel voor shetjes.

Anja S schreef op zaterdag 25 september 2010, 17:02:

Onzin. Ik had vroeger een ultra geschikt shetlandermaatje voor mijn paard; ze waren bijzonder op elkaar gesteld en speelden veel. Paarden discrimineren niet naar ras. Het enige probleem met shetlanders is de gevoeligheid voor gras. Omdat ik ze beiden slechts 3 uur per dag in de wei zette, was het mogelijk om de shetlander erbij te houden zonder dat hij bevangen werd.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Is het omdat een shetlander sneller hoefbevangen wordt als hij dag en nacht in de wei staat?
Ik heb wel een kale wei, ze moeten toch bijgevoerd worden met hooi.

Waarom is een welsh pony beter?

Groetjes Gaby