Hallo Ingrid,
Jouw verhaal klinkt inderdaad zeer bekend. Onze pony is "slechts" een gezelschapspony voor de andere, jonge pony waar mijn dochter op rijdt. Het beestje dat dampig is en hoefbevangen, is 19 jaar en heel haar leven ge(mis)bruikt geweest als fokmerrie. Nu mag ze genieten van hopelijk nog enkele mooie jaren bij ons op de wei, waar ze alles mag maar niets moet. Ze wordt niet bereden, dus van haar COPD heeft ze op dat vlak weinig last. Ze hoest wel uiteraard. Ondanks het feit dat we ze gekocht hebben als gezelschapspony voor de andere, zijn we toch zeer gehecht aan haar geworden. Het is zo'n ontzettend lief beestje, en ik wil dat ze haar verdere leven pijnloos en gelukkig kan doorbrengen. Vermits ze niet bereden wordt, ga ik ook niet meer beginnen met Prednisolon of andere smurrie. Liever af en toe kortademig dan weer maanden aan een stuk hoefbevangen!
Ik laat haar nu een 4-tal uurtjes per dag grazen op een wei met lang gras (want kort afgegraasd gras bevat meer fructaan). Voor de rest krijgt ze hooi. Elke dag stap ik ook met haar door de straat, wat nu al aardig lukt. Ze lijkt niet meer kreupel. Ik observeer haar alle dagen, ik kijk alle dagen naar de fructaanindex. Als die hoog is, of de pony gaat weer moeilijker lopen, gaat ze onmiddellijk weer 24/7 op hooi. Maar tot hiertoe is dat nog niet het geval geweest. Fingers crossed!