Pien, hoe kan je leven er in enkele uren weer heel anders uitzien........... in gedachten ben ik bij je.

Winner is ooit met een bedoeling in jullie leven gekomen. Hij is ook met een bedoeling weer uit julie leven weggehaald. Ooit zul je weten waarom.........

Heel veel sterkte ook van mij, ik heb het verhaal nog niet gelezen, heb nu al een brok in mijn keel.

Rita

Weet niet wat ik zal schrijven, zó ingrijpend (zelf ook meegemaakt), leef erg met jullie mee.......

Veel sterkte de komende tijd en dat de andere paarden jullie mogen troosten.

Groet, Suzanne.

Iedereen wenst jullie veel sterkte toe, en dat komt zeker recht uit het hart...
Maar zelf vind ik ook dat samen kunnen en mogen uithuilen zeker zo belangrijk is. Een stevige schouder om op te kunnen leunen heb je op zulke momenten nodig. Je moet niet altijd sterk zijn...

En intussen zit ik ook weer dapper te snotteren, want het verdriet van onze Qadish (ook koliek) komt bij zulke berichten ook weer helemaal naar boven... en ook dat mag, vind ik...

Lena

Dank jullie wel voor jullie hartverwarmende reakties. Dit doet me zo vreselijk goed.
Wij komen net thuis van een emotionele dag.
Winner lag op de parkeerplaats en we hebben de merries nog één keer naar hem toe gehaald om hen te laten zien dat hij echt dood was en het is bijzonder om te zien hoe ze elk op hun eigen manier naar hem toe gingen, hem helemaal besnuffelden en bevoelden. Sommigen waren aanvankelijk wat angstig maar graasden zichzelf steeds dichter naar hem toe, anderen stonden in stilte daar te zijn met hem.
De één blies in zijn oor, er was er een die aan zijn ogen voelde met haar lippen maar allemaal gingen ze zijn hele lijf af en het laatste contact was neuscontact en aan zijn mond voelen (waarschijnlijk om te zien of er echt geen adem meer uitkwam). En je zag het als het klaar was, dan draaiden ze zich van hem af en gingen staan grazen (want zo zijn ze wel hoor, wij staan te huilen en zij denken aan fretuh).
Zo heb ik het me altijd voorgesteld als er een van mijn paarden zou overlijden en zo is het ook gegaan.

Op het moment dat ze allemaal bij hem waren geweest kwam de Rendac Winner ophalen en ook dat is heel rustig en beschaafd gegaan, die man gaf ons de tijd, kende ons ook nog van de dode koe van twee weken geleden. Dan zie je je paard verdwijnen in die bak en weet je dat je hem nooit meer zult zien. Op mij kwam het over als een kist die je omlaag laat zakken. Door alle tranen heen is dat eigenlijk helemaal geen verkeerd moment. Ik kreeg er zelfs een koffietafel-gevoel bij dus hebben we daarna met ons allen koffie gedronken. Op de een of andere manier lucht dat op want het maakt het afscheid definitief en zo moet dat ook zijn denk ik. Iedereen was erbij en dat sterkt natuurlijk ook.

Ik besef nu dat het heel bijzonder geweest is wat wij gisteren hebben mogen meemaken.
Hoe zo'n paard zich aan je geeft, zijn eigen afscheid aangeeft, hoe zijn merries hierop reageerden door enorm druk te doen daar midden in de nacht; gillen, met de benen slaan. Behalve Puck, zijn maatje die er niks van wilde weten en afstand hield. Voor haar hebben we vanochtend dat extra afscheid gehouden. En Winnertje zelf die wankel en door zijn benen zakkend toch één voor één zijn merries afliep, mentaal zo sterk en zo zeker van zichzelf. Dat is toch wel een geschenk en ik ben blij dat wij zijn vraag beantwoord hebben.

Al met al is het ons heel erg meegevallen allemaal, want het verrijkt je ook, het is weer een ervaring op je levensweg. Ik kijk nu heel anders tegen inslapen aan en ook de Rendac was helemaal niet akelig of paardonwaardig, het was gewoon goed zo.
Ik heb vanochtend heel veel foto's gemaakt van het tweede afscheid, die zal ik nog op internet zetten. Weet niet of me dit vandaag nog lukt, eerst wil ik rust en slapen. Maar ik deel ze graag met jullie want dit is iets wat ik iedereen zou aanraden.

En dan nog:
Nee, er werd geen chip/papieren gecontroleerd. Bij de slacht schijnt dat wel zo te zijn volgens onze DA.
Ja, de Rendac is (in Belgie) gratis. We hebben vanochtend om 07.00 uur gebeld en hij kon nog ingepland in de route. Als je om 09.00 uur belt is het te laat en wordt het de dag erna (in ons geval maandag).
En ja, met Kirsty's ijslanderveulen Tyra die op hetzelfde moment koliek had gaat het gelukkig weer prima.

Voorlopig blijft Winnertjes plekje op de poetsplaats leeg. Want iedereen mag best merken dat zijn overlijden een behoorlijk gat geslagen heeft. We komen er wel weer overheen, al zal ik zijn gemis wel flink gaan voelen....

Groetjes, Pien

Is ongelooflijk klote als iets je ontvalt.
We hebben dan tijd nodig en steun van onze vrienden om weer tot ons te laten doordringen dat dit het leven is en dat te accepteren.
Ik gun je van beiden veel Pien

Het is allemaal zo plotseling gegaan, maar ik ben blij dat we goed afscheid van hem hebben mogen nemen en hij van ons en zijn merries.

Ik heb zoveel respect voor dit paard, hij heeft mij en anderen zoveel geleerd over hoe je met respect met paarden om moet gaan. Ondanks dat hij er niet altijd zo uitzag was hij een heel trots en groots paard. En zo heeft hij ook afscheid genomen.

Ik heb hier bijna geen woorden voor, maar dit was zo`n mooie ervaring. Na jaren met hem werken en hem elke dag voeren hebben we het op een hele mooie manier mogen afronden. Het hele plaatje klopte.

Ik ga hem zo ongelooflijk missen, elke ochtend die hinnik weer als je aankomt, elke keer weer de clown uit hangen in de les, toch maar weer die paar happen gras nemen tijdens een buitenrit ondanks dat het niet mag..

Het gebeurd allemaal zo snel, ondanks dat je weet hij is er echt niet meer is het alsof je in een droom leeft.

Na deze gebeurtenis kan ik alleen maar hopen dat als ik ooit afscheid moet nemen van Bommetje het op zo`n manier gebeurd.

Veel sterkte Pien. Super rot gevoel, ik weet het.
Telkens ik zo'n koliekverhaal lees, worden de herinneringen aan Apache weer heel levendig
Super, super rot die kolieken, bah...

Dikke knuffel,
Marianne

Gecondoleerd Pien en Jack,maar paard heeft t in elk geval een prachtig liefdevol leven bij jullie gehad.
Sterkte
ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Tjee Pien,
Wat een enorm verlies!
Sterkte.
Coralie

Pffffff jeetje heftig......ik wens jullie allemaal sterkte!Wat fijn dat jullie toch ook het mooie en bijzondere kunnen blijven zien,ondanks jullie verdriet!

Pien, verdorie toch wat een rotverhaal!
Ik hoop dat je uit jouw andere paarden de kracht kan putten om er gauw weer stevig tegenaan te gaan.
Kop op hé!

Koen

Wat een verschieten. Ik denk dat ik nog op Winner les heb gekregen in 2006! Hoe kan dat nu van teveel gras zijn??? Het is het einde van het graasseizoen na een ganse zomer grazen zijn ze toch aangepast? Was er iets "met" het gras??? In elk geval is het verschrikkelijk. Mijn oprechte medeleven.
Myr

pff als ik lees hoe de merries reageerden en hoe hij afscheid