Monique Meijer schreef op vrijdag 8 oktober 2010, 12:02:

Klinkt als een stelletje gezellige beestjes! Leuk om naar te kijken, als ze zo doen!

Is het misschien handig om het hooi in een fijnmazig hooinet te voeren? Dan doet hij er langer over en wordt het beter opgenomen. De winter komt eraan, dus veel gras zal er niet staan en kun je misschien beter in de gaten houden hoeveel hij binnenkrijgt?

Nou, dat mag je zeggen! Je zou zowat een melding doen bij de Dierenbescherming...

Altijd goed, natuurlijk!

Het fijnmazige net heb ik al lang. Dat houdt de dames lekker lang bezig. Gooi ik het hooi op de grond is het binnen no time verdwenen, dus dat doen we al lang niet meer.

Lily is erg goed in eten zoeken, mevrouw vindt overal wel wat. Ze is ook niet kieskeurig. Elke verdwaalde tak in het hooi wordt nauwkeurig afgeknaagd, elk afgewaaid blaadje wordt opgegeten. Waait er een takje uit de boom, gaat ze er onmiddellijk op af. Ze vist zelfs afgewaaide blaadjes uit de waterbak als de nood hoog is.

Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 8 oktober 2010, 13:08:


Ik ken er nog 1!
Alleen heeft die van mij niet zoveel aanleg om te dik te worden. Wel een beetje, maar dat is in de hand te houden.

Verder zou ik het ook niet weten.

Door een paar dagen niet eten raken ze alleen de buikvulling kwijt, maar niet hun vet. Lijkt me een tamelijk zinloze actie, dus, op dat andere forum

Onze Boully lijkt ook aan de dikke kant, heeft een prachtige buik van de hele dag op het land lopen, toch kan je nog steeds zijn ribben goed voelen.
Willem is nu na een jaar strikt voeren (alleen hooi en met mate) eindelijk wat dunner geworden. Heel in de diepte kan je zijn ribben voelen. Hij is nog steeds te dik, maar afvallen mag ook niet te snel gaan.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Haha... jij kunt altijd zo heerlijk beeldend schrijven!!

vroeger..... deden de handelaren daags voor de markt de paarden geen water geven.
Zagen ze er ook mooi 'droog' uit.... Heel bekend truukje.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Mooi verhaal
Zo zit ik altijd met onze Mina.
Mijn 2 paarden zijn niet te mager en niet te dik en Mina, de mini shet ploft zowat.
Hoe komt dat?
Ze is niet achter een stroomdraad te houden. Hoeveel stroom er ook op staat , ze neemt een aanloop, buigt haar hoofd, gaat desnoods op de knietjes en hop, ze is waar ze wil en dat is altijd bij de beste plekjes
Geen schijn van kans dat ik die ooit op welk dieet dan ook kan zetten of ik zou haar vast moeten zetten
Ik bekap haar "te hooi en te gras" als ik haar te pakken krijg want volgens mij is ze ook helderziend. Ver weg van alle touwtjes en/of gereedschap komt ze naar me toe om een kriebel, heb ik een touw in mn handen... forget it . Alleen als ik heel erg duidelijk met haar ga clickeren dan verliest ze haar achterdochigheid ......
.
Ze is gelukkig nooit ziek, geen enkele neiging om HB te worden, ze heeft geen speknek, kortom ze is gezond en leeft al jaren zo.
Ik heb me er helemaal bij neer gelegd. Vorig jaar al de stroom van de draden gehaald, (mijn mannen zijn zo gehersenspoeld dat ze niet eens proberen of er stroom op staat) en ik heb gedacht van Mina, je bekijkt het maar.
Ik heb ook geen idee hoe oud ze nu is, zal de volgende keer als ik haar te pakken heb eens naar haar tanden kijken, maar veel meer dan 10 jaar denk ik.
Ik hoop dat ze er nog 10 jaar bij krijgt, maar als dat niet zo is dan troost ik me met dat ze het meest geweldige leven heeft gehad dat een ponietje in gevangenschap gehad kan hebben.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Piet schreef op vrijdag 8 oktober 2010, 17:52:


Vette glimlach aan deze kant Piet... hihi... ze zou hier zeker ook gaan shoppen!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Piet schreef op vrijdag 8 oktober 2010, 17:52:


Onze Zandora, net 2 jaar, is ook zo'n boef. Alleen springt zij over de draad naar de volle graswei.
Tja, springgefokt....heeft dus ook zo z'n nadelen.....

Monique Meijer schreef op vrijdag 8 oktober 2010, 13:08:


Lastig hé zo'n dikkertje. Meer bewegen is de enige remedie voorde rest doe je er alles al aan. Kiyasa is momenteel ook veel te dik. Ik noem haar nu dikkertje dap of zwijntje. Helaas wordt ze al het hele jaar bijgevoerd door 'goed' bedoelende weidegenoten. Een restje musli, appels, wortels, en zakken vol brood terwijl ze weten dat ik het beslist niet wil hebben.