Ik zou zelfs de hele oefening in tweeën delen, namelijk op- en afsprong én water.
De op- en afsprong is vaak niet het probleem, het water wel. Ik zie regelmatig paarden de meest onschuldige plasjes ontwijken. Het probleem zit hem, denk ik, in de diepte niet kunnen inschatten. Dus of het water nu 5 centimeter diep is of 20, dat maakt voor het paard niet veel uit ... het is de "ondergrond" die anders is. Je ziet dit toch ook als er ergens een donkere plek (modder bijvoorbeeld) op een pad ligt.
Ik heb met Jeen bij Alegria al wat PTV oefeningetjes aan de hand geoefend. Een lage opsprong en ook weer een afsprong ... allemaal aan de hand. Geen enkel probleem. Maar ik weet 100% zeker dat als er water zou liggen, Jeen denkt "doei!" Als ik hem al in een plas krijgt, dan staat dat garant voor oneindig lang met de voorbenen op het water slaan
Ook bij TREC moet je een waterbak "nemen" en ook hier zag ik tijdens een wedstrijd veel weigeringen, maar ik zag goddank niet de taferelen die Angelique omschrijft.
Ik zou eerst plassen trainen ... aan de hand en mezelf eerst wel overtuigen dat het veilige plassen zijn (geen rommel, geen gaten in de grond etc.) ... eerst in stap, dan in een langzame draf ... ja je wordt nat, maar ach je paard toch ook? ... Als het aan de hand goed gaat, zou je dit toch ook onder de man kunnen doen?
Als het paard over zijn "watervrees" is, dan zou je daarna de afsprong in je oefening mee kunnen nemen. Er zijn diverse locaties waar ze een dergelijke bak hebben, dus als je echt wilt is dit te oefenen.
Ik heb heel dicht in de buurt een paddenpoel, waar het water geleidelijk dieper wordt ... ik denk echt dat je een paard eerst moet leren door het water te lopen, bekend te maken met het gevoel van water en de bodem onder het water. Als dat eenmaal bekend en vertrouwd is, dan maakt zo'n afsprong nog maar weinig verschil (denk ik).
Warboel
