Spirithorses schreef op zaterdag 9 oktober 2010, 22:23:


Waarom ónze pony's zo zweten in een rijhal, dat weet ik (denk ik) wel: ze staan altijd buiten en met hun dikke vacht hebben ze het dus sowieso in een hal al snel warm. Daarnaast is zo'n uur les op de club heel intensief werken, terwijl wij "normaal" weliswaar veel langer, maar veel minder intensief rijden, bovendien lekker buiten in het bos/op de heide. In Banjer's geval komt daar nog bij dat hij zich altijd erg druk maakt als er andere paarden (dus niet van zijn eigen kudde) in de buurt zijn.
Maar goed, wat mij betreft is die tijd voorbij. Mocht ik Banjer ooit weer kunnen gaan rijden, dan niet meer bij die tradi-club. Nadat ik er bitloos was verschenen zei niemand iets, maar later achter m'n rug om wel met elkaar... Bovendien, die rondjes in die bak, met een instructeur die alleen maar rondgekrulde paarden wil zien die de hoeken goed inrijden, dat trek ik echt niet meer.

MarshaBart schreef op zondag 10 oktober 2010, 10:12:


Waar die grens ligt, tja, dat weet ik niet, maar ik heb gisteren zeker 80% van de ruiters die de grote waterbak wilden doen geweld zien gebruiken die mijn grens te buiten gaat: rukken aan het bit waarbij de mond (ondanks sperriem) open ging, sporen er in béuken waarbij je de hele flank zag verkrampen, zweepslagen uit alle kracht. Mijn maag draaide er in ieder geval van om.
Ik heb het eigenlijk nooit eerder zo zitten bekijken. Als ik op een cross was, dan deed ik zelf mee en was dus met m'n eigen pony bezig, dan keek ik dus ook niet naar anderen. Maar gisteren heb ik dus eens een paar uur bij die waterbak zitten kijken, en ik was gewoon verbijsterd. En het onbegrijpelijke is dus dat er zo weinig ruiters zijn die zelf zien dat dat wat ze doen geen zin heeft. Ze merken toch dat dat paard zelfs met al dat geweld niet doet wat ze willen.

Christel Provaas schreef op zondag 10 oktober 2010, 21:25:


Ik vraag me af of dit gaat werken Christel. Als ik naar mijn eigen Banjer kijk, die liep 2 jaar geleden met een grote boog om élk waterplasje heen. Uteindelijk ben ik op de hei bij een grote plas afgestapt en er zelf in gaan staan. En heb net zo lang staan te lokken totdat hij er één hoefje inzette en uitgebreid belonen.

angelique hage schreef op zondag 10 oktober 2010, 22:55:


Oeps, verkeerde knopje...
Dat ene stapje werden er later 2 en na maanden stond hij met 4 hoefjes in het water. Daarna zijn we het hele verhaal onder de man gaan proberen en duurde het weer een hele tijd voordat hij er met 4 hoefjes in stond. Nu, 2 jaar later, stapt hij in elke waterplas en sjokken we er lekker in rond. Hij heeft zelf ontdekt dat het gras in zo'n plas wel errug smakelijk is, dus dat hielp ook mee
Maar, elke keer vertraagt of stopt hij even en kijkt in het water voordat hij er in stapt. Een keer waren we zelfs bij een poel waarbij hij het echt bleef vertikken. Toen ik het opgegeven had en verder reed stond een stukje verderop een waarschuwingsbord dat het gevaarlijk moeras was!!! Als m'n pony niet zo slim was geweest om niet te gehoorzamen.....
Maar goed, terug naar de waterbak. Uiteindelijk loopt hij dus een waterbak wel in (zie ook mijn avatar), maar alleen nadat hij hem getaxeert heeft.
Mbt een afsprong idem: hij doet het uiteindelijk altijd, maar vertraagt (soms stopt) wel eerst even om te kijken. Ik kan me dus niet voorstellen dat hij ooit én afspringt én in het water spring zónder te kijken. Natuurlijk heb ik hem in de training tot nu toe ook toegestaan te kijken waar hij aan begint, maar volgens mij is dát nu net de basis waarop ik ben gaan verder bouwen. Dan kun je die basis er toch niet zomaar onderuit slopen? Of zie ik dat verkeerd?

Piet schreef op zondag 10 oktober 2010, 23:05:


Ehh Piet, ik zal wel een beetje simpel zijn maar "XXX"...???

Christel Provaas schreef op zondag 10 oktober 2010, 23:18:


Svp effe verder lezen in m'n volgende post. Ik drukte nl op het verkeerde knopje, dus m'n verhaal was nog niet af

e m kraak schreef op maandag 11 oktober 2010, 2:23:


Egon, ik denk dat het "handhaving" niet een oplossing is, eens te meer daar er niet duidelijk is wát gehandhaafd moet worden (immers, de definitie van "onnodig geweld" is subjectief).
Ook de organisatie aan de schandpaal nagelen is m.i. niet de juiste weg. Zij organiseren een prachtig evenement. Daar rijden ook mensen die wél kiezen voor het "geweldloos en samen met je pony". Ik heb ook deelnemers gezien die bitloos reden. En die bij de waterbak wél met hun pony door het water gingen: laten kijken en er rustig instappen of zelfs in volle galop van de afsprong vlogen (die pony's maakten op mij niet de indruk alsof ze dat niet net zo gaaf als hun ruiter vonden). En ook ruiters die er gewoon omheen gingen (zoals bij TREC ook niet ongebruikelijk). Als de organisatie van dit evenement er mee stopt, dan zijn ook al deze ruiters en pony's (al zijn ze ver in de minderheid) een prachtige dag uit kwijt.

Ik heb het eerder ook nooit gezien, omdat ik simpelweg nooit eens een paar uur bij die waterbak ben gaan zitten kijken. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat zo velen hun pony zó mishandelden, heb altijd gedacht dat dát een kleine minderheid was. Daarom was ik ook zo verbijsterd.
Ik denk ook dat velen van die kennelijk grote groep niet eens zelf door hebben wat ze eigenlijk doen. Mijn eigen dochter zag pas wat ze haar schatje met een bit aan deed toen ik de sperriem van het hoodstel had gehaald en foto's maakte toen ze reed. Toen ze die zag begon ze te huilen en voelde zich vreselijk schuldig. En mijn zoon was er pas van overtuigd dat sporen vreselijke dingen zijn toen ik hem de wonden op de flank van een pony liet zien.
Volgens mij moet je meer ruiters op zo'n manier zien te overtuigen, wellicht juist in samenwerking met DB of organisatie van zo'n evenement. Aanhaken op het feit dat ze zelf toch ook merken dat wat ze doen geen zin heeft, ondanks al dat geweld.
Bij de ingang van het terrein stonden borden met informatie (startlijsten, plattegrond van het parcours, foto's van de hindernissen). Als je daar een bord neerzet met foto's van het geweld en uitleg dat dát dus niet gedoogd wordt, dan bereik je volgens mij veel meer. Volgens mij is de enige weg tot verbetering dat de ruiters het zelf niet meer willen!

Christel Provaas schreef op maandag 11 oktober 2010, 7:52:


"De basis" bij de manier waarop ik het aangepakt heb, is dat ik hem rustig laat kijken wat ik hem vraag te doen, dus hem laat stoppen (of in ieder geval vrijwel stoppen) en kijken. Dan doet hij het meestal dus wel.
Ook Karin schreef:
Dat "laten kijken" is dus de basis. "Laten kijken" (in mijn geval zowel bij de waterbak als bij de afsprong) doe je niet in volle galop, maar vanuit (vrijwel) stilstand. En mijn vraag was, hoe kun je nu er naar toe trainen dat een pony in volle galop zo'n afsprong het water in neemt? Want zoals ik al eerder schreef: de pony's die dat deden vonden dat duidelijk net zo gaaf als de ruiters en het lijkt mij zelf ook heerlijk om met je pony te kunnen.
En trek anders de afsprong en de waterbak uit elkaar. Ook aan zee zie je paarden zo in volle galop en met duidelijk plezier het water in sjeezen. Hoe breng je ze zo ver?
Snap je 'm nu?

Christel Provaas schreef op maandag 11 oktober 2010, 16:41:


En waarschijnlijk c) een ruiter die dat durft... Want om heel eerlijk te zijn, wat je in dat filmpje ziet zou ik ook niet durven. Nee, dan hou ik het toch liever bij de kleinere obstakels.

En Piet en Christel, dat opbouwen om met een vaart door het water te gaan, da's een mooie uitdaging. Ga ik proberen, áls mijn schat helemaal beter wordt.