Na de training medio april/mei 2010 van Jeen door Eddy Druppel, heeft de zomer in het teken gestaan van veel ervaring samen opdoen buiten. Ik kan met Jeen overal probleemloos rijden met een aantal aangeleerde basisprincipes. Dat geeft vertrouwen, dat geeft plezier, maar ... je voelt ergens dat je nog veel tekort komt of nog aan te leren hebt.
Samen met mijn dochter, José, en Angelique Hage zijn wij vandaag weer naar België afgereisd om weer instructie van Eddy te krijgen. Nolasco, onze 4-jarige Andalusiër, staat aan de vooravond om volgend jaar beleerd te worden. Ik wil mijn rijtechniek verder ontwikkelen en verbeteren ...

Eddy vroeg mij vooraf of ik klaar was om naar een volgend stadium te klimmen. Tja, als je niet weet welke stadia er überhaupt zijn, kun je ook niet aangeven of jij denkt klaar te zijn. Ik houd mij dan ook volledig vast aan mijn lesgever en heb hem gezegd overal klaar voor te zijn waarvan hij weet dat ik er klaar voor kan zijn ... Enfin, ik heb vandaag het voorrecht gehad om op Jurrien, het vroegere paardje van Michiel, te mogen rijden. Voornamelijk Arabisch bloed. Jurrien is een fijn paard, snel en super sensitief. Ik heb werkelijk nog nooit op een dergelijk paard gezeten, laat staan gereden in de vrije natuur. Wat een super ervaring, maar ook een super confrontatie met mijzelf. Jurrien reageert op de millimeter en laat direct zien of jouw vraag echt een duidelijke vraag is door reactie én een tegenvraag te stellen. Dit was voor mij nieuw, Jeen is én niet snel én niet zo sensitief. Maar let wel: Jeen en ik matchen op dit terrein fantastisch, want ik ben niet snel én niet zo sensitief. Wij zijn beide dus nog echt in de beginfase, en dat is goed, maar dat kan ook beter. Dat beter moet uit mij komen, door blijvend te letten (en dit te bewaken) op je houding, je zit en je consequente manier van communicatie (duidelijkheid). Ik mis nog te veel, timing, mis de meeste vragen van Jurrien en subtiliteit. Ik heb geleerd hoe klein de hulpen kunnen zijn en moeten zijn. En hoe een gevoelig paard reageert op de juiste lichaamshouding van de ruiter ... beter gezegd, als de ruiter niet de juiste lichaamshouding heeft, hoe onbegrijpelijk het voor een dergelijk paard is! Vanuit een rengalop terug naar een draf ... als je dan onduidelijk bent in je lichaamshouding, dan gebeurt er niets ... ja, Jurrien bleef door galopperen, want het signaal terug in snelheid was hem niet duidelijk en vanzelfsprekend liepen Jurrien en ik de rest voorbij Sorry, Jurrien, mijn fout! Door dichte bebossing gekronkeld en ervaren/gevoeld hoe subtiel "wijken" kan zijn ... een streling links of rechts ... en Jurrien wijkt links of rechts. Dit keer geen boom geraakt. Met Jeen was het hele bos gerooid Maar dat komt goed, dat gaan we samen oefenen en steeds kleiner, steeds fijner maken.

Los van de waanzinnige ervaring in de beeldschone omgeving (blijf het zeggen, wat een prachtige omgeving!) vond ik het ook fantastisch om te zien hoe Jurrien is opgeknapt. Wat een energie en lust straat het dier uit en een heel fijn karakter. Pracht van een leerpaard!

Anja S schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 0:49:


Leuk om weer is wat van onze internationale ruiter te lezen! Goed bezig om jezelf elke keer te verbeteren. Het is natuurlijk ook goed om verschillende paarden te rijden daar leer je heel veel van. Ik rijd alleen op Kiyasa en als ik soms op een ander paard zit moet ik echt verschrikkelijk wennen. Kiyasa is ook heel sensitief. (behalve als ze hengstig is) Als je dan op een ander paard zit moet ik voor mijn gevoel te veel zelf doen.

Goede instelling Anja!!! Je leert er inderdaad super veel van om verschillende paarden te rijden.
Nu, na mijn zwangerschap houd ik het liever bij mijn eigen lieve Bart(je). Je wordt toch voorzichtiger. Mijn eigen paard ken ik van haver tot gort. Als ik door het rijden van een paard van een ander erg geblesseerd zou raken, zou ik me dat nooit vergeven. Het zou me wel super lijken om meer lessen/clinics/cursussen te volgen in bitloos rijden. Maar dan gewoon met mijn eigen beestje.
Ik denk wel dat je (zoals jij het beschrijft) enorm veel van dat paard kunt leren. Je wordt direct op je plaats gezet. Dat heb je ook leuk omschreven! Dat is weer een nadeel van alleen je eigen paard. Maar dat neem ik (voorlopig) voor lief.

MarshaBart schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 17:59:


Dank je, Marsha!
Niet gaan lachen nu, maar ik heb zelf meer het gevoel dat ik meer risico loop op mijn eigen Jeen dan op de paarden die Eddy mij voorstelt. Ik vertrouw Jeen blind, heb geen angsten voor hem of met hem, maar merk wel het verschil en dat heeft alles te maken met ervaring van de combinatie. Beetje vreemd gesteld, Jeen en ik hebben nu de kleuterschool goed doorlopen en zijn toe aan de basisschool ... Jurrien daarentegen is de hogere school met een adspirantje op zijn rug. Ik denk verders (jeetje wat denk ik veel dat het ook te maken heeft met de kunde van en de relatie met je lesgever. Een kundige en ervaren lesgever weet wie zijn leerling is en weet ook wat de leerling aan kan. Ik heb meer dan 1000% vertrouwen in Eddy en zal zonder vrees of angst ieder paard beklimmen die hij mij vraagt te beklimmen. Er overkomt je niets, daar wordt voor gezorgd. Dat is wat héél anders dan sommige manegepraktijken waar met enige regelmaat de ambulance voor moet komen rijden. Dáár zit het verschil, je lesgever is je houvast en je moet jezelf kunnen én willen overgeven. Je moet dergelijke lesgevers zoeken met een vergrootglas, maar éénmaal gevonden moet je jezelf overgeven aan de kennis en kunde van iemand.

Zoooooo weer een lesje achter de rug op Yurrien. Tijdens het vertrek heb ik, naar aanleiding van de vorige les en het oefenen thuis, gevraagd om bijzondere aandacht voor tempowisselingen en de daarbij horende teugelvoering. Als Jeen draaft, dan draaft ie … klinkt vreemd, maar wij, Jeen en ik dus, hebben vooralsnog maar één gang in draf en dat is DRAVEN. Zo ook de galop of ik moet achter iemand aan kunnen galopperen en die versnelt, dan wil hij ook wel versnellen. Maar in de gangen versnellen en weer vertragen … dat vinden wij lastig. Vooral het vertragen om zo te komen naar een rustige én zachte overgang naar draf of stap. Overgangen terug hé … ik vind dat zo lastig!
Yurrien is een slim paardje en weet precies wie hij op zijn rug heeft zitten … dus Yurrien gaat met mijn voeten spelen door onder mij uit te lopen … ik had dat in het begin niet eens in de gaten hé … ik dacht dat is een voorwaarts paardje. Snel werd ik gecorrigeerd door Eddy “op jouw tempo, Anja!” Ja tuurlijk, doe mijn best … maar HOE???? Contact maken met je teugel, kort maar duidelijk 1-2-3 en dan met je bovenlichaam iets vertragen … o ja, hmmmm …. Yurrien liet een paar keer goed merken dat hij niet akkoord was … hahahaha … Eddy: “haaaaa je hebt discussie, das goe …” Dat is goed? Ja, en dan? Klinkt ongelooflijk stom, maar ik dacht altijd dat ik dan wat verkeerd deed en heb er eigenlijk nooit aan gedacht dat het paard een discussie met je aangaat “ik wil sneller, ik wil sneller, toe nou … laat me nou” Ruim 1,5 uur later kreeg ik het een beetje voor elkaar om Yurrien regelmatig op mijn tempo te laten lopen … zonder rukken en plukken hé … en kreeg ik het gevoel hoe je de “cruise control” kon toepassen. Laatste stukje voor eindbestemming …. Hoppa galoppa … “Zo!” dacht Yurrien: “Wie het eerste thuis is?” en toet-toet … Yurrien liep Eddy op zijn Indy voorbij “DOEI!” Anja , hij loopt onder je uit, hij speelt weer met je voeten! Jaaaaaaa, dat weet Anja, maar fuck het was geen handgalopje!!!! Binnen een splitseconde zag ik Indy en Eddy naast me, die mij duidelijke instructies gaf 1-2-3, ontspanning, bovenlichaam, 1-2-3 …. JAAAAAA, Yurrien kwam weer terug op het tempo wat ik aangaf en vanuit die bedaarde galop terug in een relaxt drafke om vervolgens weer zeer relaxt over te gaan naar stap … “Good Boy!” en lange teugel ….
Langs de weide naar Outback liet Yurrien wel heel veel ruimte tussen zijn geliefde Indy zitten. Op het moment dat ik vroeg aan Eddy “zou hij moe zijn?” draafde hij aan … hahahaha, nee, Yurrien liep op eigen benen en wel op de mijne. Goed hé? Op dat allerlaatste moment liet Yurrien mij weten dat hij mij best wilde volgen als ik maar duidelijk was!
Zeer recent vroeg iemand mij waarom ik bij Eddy les volg helemaal in België. In welke manege gaat er een instructeur naast je rijden in rengalop om je instructies te geven? Justem, daarom dus!

Anja S schreef op maandag 1 november 2010, 21:23:


Heerlijk verhaal Anja, ik zie het ook helemaal voor me!!

Voor degenen die het gemist hebben: ik ben ruim 2 weken geleden met Anja mee geweest naar Eddy. Ik kende Eddy voordien alleen van dit forum en natuurlijk de enthousiaste verhalen van Anja. En tja, ik heb gezien hoe Anja enorm is gevorderd met rijden dankzij de instructie van Eddy (zie ook de video van het NK TREC van Anja). En ook heb ik al eerder ingezien dat ook ik een goede instructeur nodig heb...dus 1+1 = 2,5 uur autorijden!
Ik heb er geen seconde spijt van gehad. Eddy kende mij niet, maar zag in enkele seconden waar zo al bij mij de schoen wringt. Nog voor ik het eigenlijk zelf doorhad (voor mijn gevoel waren we immers gewoon lekker aan het bosklossen) had ik handvaten waar ik iets mee kon. En natuurlijk, ik ben anders dan Anja (kan niet zo met m'n verstand erbij rijden, misschien heb ik ook gewoon minder brains ). En ik ben al veel verder "verpest" door jarenlang eigenlijk zo maar wat te doen op die paardenrug (en dus verkeerd, veelal met mijn handen), dus het zal nog wel 100x herhaald moeten worden voor het er bij mij "in zit".

Het voelde zelfs zó goed dat ik vorige week wéér naar Eddy ben geweest, ditmaal met mijn kinderen (10 en 12 jaar oud), want zoals in een andere draad geschreven, hoop ik dat zij ook gaan kiezen voor bitloos rijden. De klik met mijn kinderen was er nog voordat de paarden gezadeld waren, ze hingen gewoon aan zijn lippen. Lol dat ze hadden! En zonder dat mijn guppies zich er eigenlijk van bewust waren reden ze bitloos weg op 2 paarden (ze zijn alleen hun eigen pony's gewend). No sweat!
Ik kan dit allemaal op één manier samenvatten: vakmanschap is meesterschap

Inmiddels heb ik Eddy gevraagd om, als Banjer hersteld is, met Banjer en mij aan de slag te gaan. Gewoon helemaal van bodem af aan opnieuw te beginnen. Banjer min of meer opnieuw beleren (en dan ook gelijk helemaal bitloos). En ik feitelijk opnieuw leren rijden, wat lastig zal zijn omdat ik ook verkeerde, maar ingesleten, dingen zal moeten afleren. Maar mijn gevoel zegt mij dat áls er iemand is die dit aan mijn verstand (of beter gevoel want ik ben meer iemand die rijdt op gevoel) kán knopen, dan is dat Eddy!

angelique hage schreef op maandag 1 november 2010, 22:46:


Zal ik jou eens zeggen wat ik denk .... zal ik? Ik denk dat die stoere, lieve Banjer helemaal niet opnieuw beleerd hoeft te worden. Ik denk dat wij het zijn!
Of je nu op "middelbare" leeftijd leert rijden of je hebt je hele leven maar wat aangerommeld en denkt op "middelbare" leeftijd de draad weer op te kunnen pakken ... het antwoord ligt in "wat wij doen!" Volgens mij is het leren "communiceren". Het paard is goed in staat om weet ik hoeveel commando's te verstaan en wij zien feitelijk niets van wat het paard ons probeert te vertellen. Neem nou dat stomme voorbeeld van mij ... Yurrien loopt echt relaxt op mijn tempo, ruim achter Indy in plaats van in haar staart ... in plaats van dat ik de boodschap snap dat hij met mij een communcatielijntje is gestart, denk ik dat hij moe is Op datzelfde moment draaft hij aan alsof hij wilde zeggen "STOMKOP!" Gelijk had hij, hahahaha ... Ik vind dat zo leuk hé ... je openstellen voor de kleinste details die ik dan nog met hulp van Eddy moet zien, maar dan toch ... je gaat er op letten, je leert het voelen ... ik wil niet bosklossen, ik wil niet als passagier maar een beetje in de rondte hobbelen, ik wil een echte ruiter worden ... een combinatie. Een volwaardige dialoog tussen mij en om het even welk paard. Dat doet recht aan het dier, vind ik.

Anja, echt wel aandelen

Ik ga as zondag met Anja naar Eddy

angelique hage schreef op maandag 1 november 2010, 22:46:


Anja schreef het al, Banjer zal niet veel geleerd hoeven worden, het antwoord licht eigenlijk altijd bij ons, wij zijn de storende faktor.


Stel je open (niet steeds; Ja maar ..) en het gaat sneller dan je gedacht had

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Iemand die op de chat wil komen met Anja, Merel, Pien?

Greetz, Pien

Nils Vellinga schreef op dinsdag 2 november 2010, 20:25:

Met Banjer "opnieuw beleren" doel ik meer op het gedrag wat hij gaat vertonen als hij alleen dreigt te komen, of wanneer een groep zich splits. Dus wanneer andere paarden van hem weg rijden (of ik probeer alleen met hem weg te rijden). Of gewoon wanneer er veel onbekende drukte (en dan met name andere paarden) om hem heen is. Dan is het echt een tikkende tijdbom; ik kan dan in ieder geval niet z'n aandacht vangen, laat staan contact maken. Op de een of andere manier moet hij altijd de hele groep samen houden. Ook in de wei heeft hij dat, als er bv een of twee weg gaan, en ook al staat hij dan nog met z'n beste maatje.
Ik geloof overigens meteen dat ik in dit verband ook heel wat te leren heb, begrijp me niet verkeerd.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik met Banjer meer eenheid wil worden. Ik hoef niet op elk paard weg te kunnen rijden, in die zin hoef ik geen "goede ruiter" te worden. Als ik met Banjer onder alle omstandigheden uit de voeten kan en hij happy is met mij, ben ik helemaal tevreden! In die zin ligt mijn lat dus ook lager/anders dan die van Anja.

Hé, daar hou ik je aan, oke?

Jees......... zit ik 1 avond niet op PN..... heb ik wat gemist?

Stephanie Pots schreef op woensdag 3 november 2010, 9:38:


Ik bedoel de chatsessie.........

Stephanie Pots schreef op dinsdag 2 november 2010, 6:28:


En? Heb ik teveel gezegd?

Absoluut niet! Ik ben nog aan het nagenieten....... mijn allerallerallereerste buitenrit te paard, geweldig!

Maar ik doe altijd aan vergelijkend warenonderzoek, dus op naar Pien